Á greinilega ekkert mikið annað

Lokkarnir mínir eru börnin mín. Eftir að hafa séð um götin og þrifið þau og hugsað vel um þau í nokkur ár þykir mér allt of vænt um þau.

Þér semsagt þykir ekki vænt um neitt af þínum eigum?

Ég sagðist alrei hugsa meira um þetta en tennurnar mínar. Og svona meðan ég er að, þá fær maður reyndar tvö sett af tönnum, nema þú hafir fæðst með fullorðinstennur.

Ég er búin að vera í tannréttingum í u.þ.b. 6-7 ár og jú að sjálfsögðu hugsa ég um tennurnar í mér.

Ég sagði ekki að það væri erfitt að taka þetta úr því þetta sé flott og mjög persónulegt, heldur vegna þess að mér þykir vænt um þetta.

Og hvað var það sem lét þig endilega þurfa að benda mér á það? Ekki það að ég sé brjáluð eða eitthvað. Finnst þetta bara tilgangslaust. Þær virðast samt gulari á illa lýstum myndum heldur en þær eru í raun og veru.

Það var einmitt þannig sem ég skildi þetta.

En ef ég fæ mér gatið aftur, þá gerist bara það sama.

Ég held að það sé ekki lokkurinn sem geri þetta, heldur bara það að hann sé þarna, vörin þrýstir honum sennilega inn í tannholdið hægt og rólega eða eitthvað.

Bætt við 19. desember 2008 - 17:43
Annars eftir að ég tók lokkinn úr er þetta horfið bara strax þannig að þetta getur ekki verið svo slæmt.

Og einnig, þetta með hálsmen eða armband, það er hægt að ganga með það á sér samt þó maður geti ekki haft það um hálsinn eða höndina. Kannski hengja það í veski eða lyklakippu eða eitthvað. Eða fá sér bara hálsmen sem maður er ekki búinn að þróa ofnæmi fyrir, og svona nisti sem maður getur bara sett hitt hálsmenið í :P

Sem ég gæti reyndar gert með lokkinn minn, en þá er ég ekki að bera hann eins og ég gerði áður.