Þú veist að þetta er bara saga, er það ekki?

Er það ekki ? :/

[offtopic]Æji ég er eitthvað svo lélegur að lesa svona greinar, ég horfi eitthva annað í smástun og
horfi svo aftur á blaðið og ég hef ekki hugmynd ekkert hvar ég er, og gegnur jafnvel enþá verra að halda áfram, ég fer í allt aðra línu stundum.

……Svo ég sleppi því bara

Ashy…..

fín grein :P

Það gæri verið að t.d. Godric Gryffindor hafi búið til heimavistina (þá meina ég herbergið á bakvið feitu konunni)

Ókey, þriðja tilraun, tölvan mín er eitthvað að gefa sig held ég.
Allavega, miðaldir stóðu frá 475 til 1492, ekki móðgast Aesa, ég er ekki að reyna að vera leiðinleg.
Ég held að galdraofsóknir hafi hafist á síðmiðöldum, ca. á 15. öld en þeim lauk örugglega ekki fyrr en á 17. öld. Og þó að síðasti maðurinn sem var fundinn sekur um galdra á Íslandi hafi verið náðaður seint á 17. öld, held ég að galdraofsóknum í Evrópu hafi lokið í byrjun 17. aldar.
En ekki taka orð mín sem heilagan sannleik, kannski er þetta bara misskilningur í mér.
Þetta er mjög flott og gagnlega grein ;-)

Það er nú líka spurning hvort að meira hafi verið reist við skólan í tímans tönn.

Ef kastalinn lýtur eitthvað svipað út og bíómyndaútgáfan sýnir þá virðist hann hafa verið reistur á síðmiðöldum. Byggingarstíllinn bendir til þess.

Á þúsund ára tíma hafa eflaust ýmsar breytingar verið gerðar á kastalanum, við þekkjum auðvitað sögu galdraheimsins ekki ýkja vel, en það er þó ekki ólíklegt að á þúsund ára tímabili hafi skólastjórinn eða starfsmenn skólans, eða bara einhverjir tengdir honum séð ástæður til að búa til leynigöng. Þetta hefur örugglega verið afar hæg þróun.

Miðað við útlit málverkanna í kastalanum bendir allt til þess að flest hafi verið gerð undir lok sautjándu aldar allt fram á nítjándu öld.

Það er engin leiðinlegur misskilningur að nornaveiðar hafi ekki tíðkast á miðöldum!
Þvert á móti.
Frá þriðju öld og langt fram á miðaldir voru mjög algengar aftökur á trúvillingum. Var þetta hluti af framrás kirkjunnar í frumkristni. Fram að þeim tíma hafði ekki verið neitt til sem kallaðist galdrar eða yfirnáttúrulegir atburðir. Trú fólks var einfaldalega náttúrutrú, og allt það sem við í dag flokkum sem galdra var hluti af þessari trú manna. En þessi hjátrú og hjáguðadýrkun var náttúrulega í beinni samkeppni við kristna kirkju, sem á þeim dögum var ekki enn orðin jafn rótgróin eins og hún átti eftir að seinna verða og varð því að berjast hatrammar fyrir tilverurétt sínum. Því hófust brjálæðislegar ofsóknir gegn þessari hjátrú. Kirkjunnarmenn fundu upp á hugtakinu galdur sem átti að vera frá djöflinum komið og magnaði upp með stöðugum undirliggjandi áróðri að þetta fólk væru þjónar djöfulsins. Afleiðingarnar voru þær að nærri öll sú trú sem ekki beinlínis beindist að Jahve og syni hans var þurrkuð út.
Ólíkt því sem síðar var voru þessi galdraofsókni sjaldnast opinberar. Oftast var um að ræða að þorpsbúar grunuðu einhvern um galdraiðkun, og tók síðan til eigin ráða og réðust á hann, án dóms og laga, og tóku hann af lífi. Vinsælustu útrýmingaraðferðir galdramanna var að brenna þá eða stinga þá í gegnum iðrin með spjóti.

Það var á þessum tíma sem hugtakið galdramaður, galdrar og útrýmingar galdramanna varð til. Allar hugmyndir manna á þeim tíma sem stundum er kallaður galdraöld, 6 til 7 öldum síðar, voru upprunnar frá þessum tíma. Þó verður að viðurkennast að þrátt fyrir að galdraofsóknir á galdraöld hafi verið viðurstyggilegar voru þær heldur hjárænulegar miðað við hinu raunverulegu skipulegu útrýmingu galdra í snemmkristni. Á galdraöld voru oftast um að ræða gamlar kellingar sem voru sakleysar af allri trúvillu nema kannski einhverju náttúrulækninakukli sem þær fengu í arf frá mörgum kynslóðum formæðra þeirra síðan slíkt þótti eðlilega viska, áður en því var útrýmt.
Það sem þykir merkilegt við galdraöld í sögulegu samhengi er nefnilega ekki það hversu mörgum galdramönnum hafi verið útrýmt (eins og oft er reyndar tilhneigingin í sögubókum grunnskólanna) heldur það að þessi bylgja sem þekkt var úr snemmkristni skyldi rísa svona mögnuð upp aftur löngu eftir að allri “villutrú” var raunverulega útrýmt á tímum þegar vísindin voru í mikilli sókn og upplýsingin í hámarki. Sú aðför sem þá var gerð að ókristilegum gildum má í raun frekar túlka sem baráttu gegn nýrri heimsmynd og vísindum, frekar en baráttu gegn raunverulegum göldrum, þótt gripið hafi verið til þess ráðs að skrifa nornahamarinn up úr gömlum kreddum síðan einmitt af þeim tíma á snemmmiðöldum sem fyrr var sagt frá. Það að margar hundruðþúsunda gamalla kvenna, svokallaðra norna, hafi misst lífið í leiðinni var eiginlega hálfgjört klúður af kirkjunnar hendi.

Ef við reynum að staðsetja skáldaðan heim Rowlings inn í þetta samhengi þá held ég að óhætt sé að segja að galdramenn hafa varla verið raunveruleg skotspón kirkjunnar á galdraöld heldur hafi þeir þá egar búnir að vera í felum síðan á snemmmiðöldum og hafa horft undrandi upp á þær aðfarir gagnhvart saklausu fólki sem voru viðhafðar. Því eins og við vitum þá væri ekki séns fyrir muggaklerk að þekkja í raun og veru í sundur mugg og galdramann.
Á hinn bóginn þykir mér líklegt að fyrir u.þ.b. þúsund árum hafi mörkin á milli galdramanna og mugga ekki verið jafn greinileg og á tímum miðalda og nútímans, enda aðhylltust flestir evrópubúar í þjóðflutningunum hvort sem er sama skilning á náttúru og yfirnáttúru og þann sem við þekkjum úr Harry Potter bókunum. Múrinn milli þessara tveggja stétta hefur varla verið reistur fyrr en seinna, og þá ekki af galdramönnum sjálfum, heldur af kirkjunnarmönnum, sem sáu í þeim samkeppni við Jesús Krist og vildi útrýma þeim. Kannski var það ætlun Rowlings. Ætli það sé nokkur tilviljun að Hogvartskastali var einmitt byggður á þessum tímamótum?

Allavegna er það á hreinu að í þesum texta í bókinni var engin misvísandi tilvísun og Rowling veit vel hvað hún syngur líkt og endranær.