Já hún er nokkuð asnaleg ég var bara að gá hvort einhver myndi nenna að skrifa sögu fyrst það er svona ömurleg saga sé komin inn og ég létt engan fara yfir hana og vinsamlegast ekki skrifa dónalegsvör þar sem það er svo leiðinlegt og maður verður svo sár ef maður fær svoleiðis mér er sama þótt þið segið að hún sé leiðinleg en ekki segja það mjög dónalega.





Neville Longbottom 6 ári í Hogwarts skóla galdra og seiða stór og þybbin strákur lá á bakinu í rúminu sínu og hugsaði um viðburði gærdagsins hann hafði loksins fengið að hitta foreldra sína aftur síðan um jólinn, þau þekktu hann ekki þau þekktu ekki einkason sinn. Hann fékk tár í augun þegar hann hugsaði um það. Og svo hugsaði hann það hefði getað verið verra þau hefðu getað dáið en samt hann snéri sér við með hausinn í koddann og fór að gráta og grét sig í svefn, hann svaf lausum svefni og dreymdi að hann væri að labba með foreldrum sínum, hann labbaði á milli þeirra þau brostu öll þau voru svo hamingjusöm síðan beygðu þau af gangstéttinni inn á mjóan stíg allt var svo fallegt himininn var alveg heiðskír og grasið var grænt, allt í einu fór að dimma og hettu klætt fólk með hunda fór að elta þau mamma hans og pabbi byrjuðu að hlaupa.
Þau toguðu hann með sér eftir smá tíma kom óveður og hann rann og datt pabbi hans öskraði á hann og sagði honum að fara í felur og hann fór og faldi sig inni í runna, hettu klædda fólkið króaði mömmu hans og pabba af, tók upp sprotana og foreldrar hans tóku upp sína sprota sem þau höfðu misst í grasið fyrir skömmu og allt í einu var hafin barátta upp á líf og dauða á milli pabba hans og mömmu og hettuklædda fólkið. Hann hljóp til foreldra sinna og byrjaði sjálfur að kasta á hettu klædda fólkið bölvunum, hann ætlaði sko ekki að láta foreldra hans fara frá sér aftur. Þegar þau voru öll við það að gefast upp gerðis svolítið skítið allir í fjölskyldunni og bestu vinir hans birtust og unnu allt hettuklædda fólkið.
Neville vaknaði og heyrð ömmu sína garga á sig í morgunmat.Hann klæddi sig svo hljóp hann niður þar sá hann litla uglu sem inni hélt bréfi frá Ron, Harry og Hermione þau voru saman í Hreysinu, heimili Rons, Weasley hjónin höfðu boðið Harry og Hermione til sín seinni hluta sumars eins og venjulega hugsaði Neville bara ef hann fengi að koma líka. Neville las bréfið 2 upp hátt

Kæri Neville
Okkur langaði að bjóða þér að vera hjá okkur það sem eftir er sumar í Hreysinu, þá getur þú komið og keypt bækur fyrir skólann með okkur, og komið með okkur í lestina.
Spurðu ömmu þína um leyfi og sendu okkur svarið strax, ef þú mátt koma þá sækjum við þig á morgun um hádegið.
Sendu svarið til baka með grís.
Kveðja.
Ron, Harry og Hermione.

p.s geturðu gefið Grís eitthvað í gogginn.

Neville vissi strax hver hafði skrifað þetta bréf HERMIONE, hann sá það á skriftinni og hvernig bréfið var orðað. Neville var svo hrifinn af henni hann var búinn að vera síðan hann hitti hana fyrst. Hann spurði ömmu sína og hún sagi að hann mætti það þannig að hann kláraði að borða morgunmat og fór svo upp til þess að skrifa bréf. Þegar hann var búinn fór hann út í búð og keypti brauð fyrir ömmu sína
og fór svo til mugga vinar síns hans Ridchards Scully og um kvöldmatarleitið fór hann heim hann fékk slátur í matinn sem að hans mati var ógeðslegasti matur jarðar. Þegar hann byrjaði að tauta sagði amma hans strax að ef hann myndi ekki klára fengi hann ekki að fara svo hann þagnaði strax klukkan 8 fór hann í félagsmiðstöðina í hverfinu, þau fóru í stjörnuskoðun og Neville gat ekki staðist mátið og montaði sig örlítið og sagði við Ridchard að ef maður fylgdi Pólstjörnunni mundi maður finna gull og glingur. Ridchard var bara 11 ára en Neville var alveg sama hann var samt vinur hans. Að lokum stóðst Ridchard ekki mátið lengur og spurði Neville af hverju hann byggi ekki hjá foreldrum sínum en Neville var ekki til í að deila þessu með neinum svo gat hann ekki farið að segja við Mugga að illur galdramaður hafði svift foreldra hans vitið svo hann sagði bara eins kæruleysislega og hann gat; ,,Æi, bara þau eru alltaf á svo miklu ferðalagi að þau hafa ekki tíma fyrir mig.” Þegar Neville var komin heim þá fór hann að pakka niður og fór svo að sofa. Hann dreymdi aftur sama drauminn en eitthvað rauf nætur kirðina hann settist upp í rúminu það heyrðust aftur læti bara hærri þannig hann ákvað að fara niður þegar hann var komin í næst efstu sá hann stóran borða sem stóð á.
TIL HAMINGJU MEÐ AFMÆLIÐ NEVILLE og svo sá hann mömmu sína og pabba standa fyrir neðan alveg heil á geði. Og hugsaði:
,,En hvernig?”
Óvart upphátt. Þá sagði mamma hans þeir fundu lækningu. Neville kom ekki upp orði hann var svo ánægður að það leið yfir hann og hann datt niður restin af stiganum. Þegar hann vaknaði aftur lá hann í mjúku rúmi þarna voru fleiri rúm full af fólki hann mundi ekki neitt það satt kona og maður á stólum við hliðina á rúminu hans en þau voru sofandi það voru allir sofandi. Hann lagðist aftur niður og sofnaði, hann vaknaði ekki aftur fyrr en kona strauk honum um ennið með votum klút þessi kona var ekkert lík konunni sem var hjá rúminu hans um nóttina. Hún sá þegar hann opnaði augun hún sagði:
,,Fínt svo þú ert vaknaður” hann sagði
,,já” og settist upp
,,ég heiti Katerin Dion” sagði konan þá spurði Neville:
,,en ég?”
,,Óóóó mér var sagt að þetta gæti skeð en þú heitir Neville Longbotom og þú ert á Sankti Mungó sjúkrahúsinu ég skal ná í morgunmat fyrir þig.” Sankti Mungó en hvað ég kannast við það nafn.
,,Gerðu svo vel þú færð að fara heim bráðum.” Neville var lengi að mótaka þessi orð en sagði svo:
,,heima en hvar á ég heima?”
,,Hjá ömmu þinni náttúrulega” þegar hún sagði þetta sígaðist allt sem hafði gerst inn í hausinn á honum.
,,Geturðu sagt mér hvar amma er?”
,,Hún er frami á gangi. Eru herra og frú Longbottom á þessu sjúkrahúsi?” spurði Neville þá.
,,Já þau eru hér.”
,,Má ég hitta þau?” spurði Neville, Katerin horfði smá stund á hann og sagði svo: ,,
þú verður að spyrja ömmu þína að því.” Neville kláraði að borða og fór svo fram og hitti ömmu sína þar.
,,Jesús minn eini Neville hvað varst þú að gera þarna einn um miðja nótt?”
“Amma getum við farið aðeins til mömmu og pabba ég þarf að tala við þau.” amma Nevilles horfði rannsakandi á hann en sagði: ,,
svo ætli það ekki.” Þau löbbuðu upp stigann og voru allt í einu komin í einhverskonar lyftu bara ekki lyftu þegar þau voru komin upp var enga hræðu að sjá ekki eina, þau löbbuðu eftir löngum gangi og þau komu að bjartri stofu þar sem foreldrar Nevilles áttu að vera en þar voru bara menn frá Galdramálaráðuneitinu, þá tók frú Longbottom til máls og sagði:
,,Afsakið en gætuð þið sagt mér hvar herra og frú Longbottom eru að finna.” Þá labbaði rauð hærður skikkju klæddur maður til þeirra og sagði
,,Artúr Weasley,”
,,Judy Longbottom” sagði amma ,,
þá sagði Neville þú pabbi hans Rons¨.Já það er ég
Og þetta er Neville Longbotom” Artúr tók aftur til máls og sagði: ,,
mér þykkir leit að tilkynna ykkur að Longbottom hjónin struku í nótt” amma fékk sjokk en Neville fann tárin byrja að leka niður kinnarnar. Það fannst lækning við þessum sjúkdóm og þau bara hurfu. Neville þagði hann vildi ekki segja manninum að þau hefðu verið hjá honum í nótt. Neville ætlarðu að koma í Hreysið í dag?
Neville leit á ömmu sína og hún kinkaði kolli þá sagði Neville Já ég kem.
Þegar Neville og amma hans löbbuðu út sagði hún þú tókst rétta ákvörðun Neville því ég verð ekki heima neitt í bráð þá leit Neville á hana og sagði þú ætlar ekki að fara að leita að þeim er það nokkuð? Nei því ég veit hvar þau eru. Og hvar eru ég get ekki sagt þér Neville því miður. Þegar þau voru komin heim hljóp Neville með upp í herbergið sitt og sótti Mimbus mimbultóníuna sína og stakk henni í vasan og dröslaði kofortinu niður en þegar hann kom þangað var enginn nema lítill miði sem stóð á

Elsku Neville
Ég þurfti að fara aðeins fyrr en ég ætlaði mér þykir leit að geta ekki
kvatt þig. Þú verður að nota flugduft ég skildi pening eftir á eldhúsborðinu.
Kveðja
Amma

Þegar hann var búinn að lesa bréfið fór hann að kveðja Ridchard.
Hann hitti Ridcard á leiðinni til hans og sagði hei Ridchard ég er eiginlega að fara til vina minna og svo er ég að fara í skólann og mig langaði bara að kveðja og þeir föðmuðust og Neville fór þegar hann var komin heim og ætlaði að fara sá hann að flugduftið var búið O shit sagði Neville hann reyndi að hringja í Gsm síman hennar ömmu sinar en hann var á borðinu þá fékk hann snildar hugmynd hann færi með Riddaravagninum
Hann fór út og lyfti sprotanum og eftir 2 sek kom hann Neville fór inn. Og þá sagði stráka rödd fyrir aftan hann Góóóðan dag ég heitit Stanley Elnot. hæ Neville Longbotom sagði Neville. nei Harry þú hefur breist. Harry ég er ekki Harry. Harry ég veit að þetta að sért þú svona sýndu örið. Ég er ekki Harry og ég hef ekkert ör sjáðu bara sagði Neville og sýndi ennið ó og hvert viltu fara? í Hreysið. Hvar er það og þá mundi hann að vissi ekki hvar það var. Ég veit ekki? þá getum við ekki hjálpað því miður sagði Stanley. Þegar hann var að fara út mundi hann eftir að pabbi hans Rons var á St.Mungó sjúkrahúsinu og spurði því Stanley um að keyra sig þangað.
Ekkert mál Neville hopaðu uppí. Neville fór út fyrir framan ljótu gínuna hann stopaði þar smá stund en fór svo inn hann labbaði inn í lyftuna og ýtti á 4 hæð þegar hann var komin upp sá hann Hr.Weasley bregða fyrir. Hann spurði næsta mann hvort hann gæti fengið að tala við Hr. Weasley? Ekkert mál sagði maðurinn og náði í Artúr. Þegar hann sá Artúr var hann alveg stein hissa að sjá hann. Hr. Weasley sagði Neville geturðu komið mér í Hreisið? Ekkert mál komdu með mér. Þegar þeir voru komnir að reykháfinum spurði Hr. Weasley af hverju amma hans keyrði honum ekki? þá sagði Neville að hún hefði þurft að fara í langferð og þurfti að fara fyrr ég átti að nota flugduft en það var búið. Svo ýtti Hr.Weasley Neville inn í reykháfinn og neville sagði Hreysið og hvarf.