Roxanne renndi augunum yfir blaðið í höndunum á henni. Stundartöflurnar höfðu komið fyrir tíu mínútum.
Hún sat við Gryffindor borðið, það var morgunmatur. Klukkan var korter í tíu, og fyrsti tíminn byrjaði klukkan tíu. Fyrsti tíminn þennan daginn var í töfradrykkjum, svo hún var ekki að drífa sig til að mæta nákvæmlega á réttum tíma. Pabbi hennar myndi nú sína henni smá vægð…
Hún tók bita af samlokunni sinni á meðan hún las áfram. Fyrsti tíminn var tvöfaldur töfradrykkjatími, annar tíminn var ummyndun, þriðji tíminn var töfrabrögð, fjórði tíminn var tvöfaldur tími í vörnum gegn myrkru öflunum og þá var dagurinn búinn, klukkan þrjú.
Hún var nærri búin með matinn sinn þegar pósturinn kom. Tugir uglna komi fljúgandi inn um opna glugga, og lentu fyrir framan eiganda sína. Sera kom svífandi með Spámannstíðindin. Hún virtist vera í mestu erfiðleikum með að halda sér á flugi, þar sem blaðið var óvenju þykkt og þungt. Roxanne gaf henni uglunammi áður en hún flögraði aftur út um gluggann.
Aukasíðurnar voru um eitthvert mál hjá Galdramálaráðuneytinu og þriggja síðna grein var um opnun galdragrunnskólanna. Hún renndi augunum fljótlega yfir blaðið áður en hún setti það ofan í töskuna sína og tók stefnuna á dýflissurnar.
Klukkan var fimm mínútur yfir tíu þegar hún opnaði dyrnar að töfradrykkjastofunni. Severus Snape var í miðri setningu, en þagnaði þegar hann sá hana. Varirnar herptust saman í hvíta línu áður en hann tók til máls,
,,Þú ert sein, fimm stig frá Gryffindor,“ sagði hann stuttaralega, ,,Fáðu þér nú sæti,”
Roxanne stóð kyrr í smá stund. Var hann reiður út í hana? Afhverju urðu varirnar svona? Ekki út af því að hún varð of sein…hann gat ekki orðið reiður út af því að hún var of sein, var það? En varirnar á honum urðu bara svona þegar hann varð reiður, en hversvegna ætti hann að vera reiður?
,,Roxanne. Sæti. Núna!“ Sagði hann ákveðið og fékk sér sæti bak við skrifborðið. Roxanne muldraði eitthvað óskiljanlegt áður en hún settist niður við hliðina á brúnhærðri stelpu, húðin var líka eilítið dekkri en venjulegt var (án þess að hún væri svertingi),og augun voru stór og kaffibrún.
Snape fylgdist grannt með henni í smá stund eftir að hún hafði fengið sér sæti, áður en hann tók aftur til máls,
,,Eins og ég var að segja, áður en ég var truflaður, munum við læra ýmsa hluti hér. Töfradrykkir eru í raun ekki galdrar. Jafnvel muggi, eða allavegana skvibi, gæti gert flesta þeirra. Þessvegna vil ég að þið stingið þessum viðarprikum ykkar í töskuna, og bækurnar koma ekki að neinu gagni heldur. Hráefnin verða öll skrifuð upp á töfluna, og ef þið skiljið ekki eitthvað, þá skuluð þið ekki kalla á mig því ég hef engan áhuga á að hjálpa hálfvitum.
Í dag gerum við einfaldan drykk til varnar graftarkýlum. Hann ætti ekki að vera of erfiður fyrir óþroskuð heilabú ykkar. Þið vinnið tvö og tvö saman, með sessunaut ykkar. Það þýðir að þið vinnið við þeim sem situr við hliðina á ykkur, skiljið þið? Gott. Komið ykkur að verki!” Hann hafði staðið aftur upp einhverstaðar í miðri ‘ræðunni’, og skrifað á töfluna þau hráefni sem þurfti í drykkinn, og hvernig átti að búa hann til.
Roxanne sneri sér að brúnhærðu stelpunni við hliðina á sér,
,,Jæja, eigum við að byrja?“ Stelpan horfði á hana í smá stund án þess að segja neitt, áður en hún kinkaði kolli,
,,Já…byrjum,”
Eftir stutta stund höfðu allir nemendurnir skipt sér niður á seiðpottana, tveir og tveir saman. Stelpan sem Roxanne vann með hét Nicole Heatherfield, hún var úr Slytherin.
,,Nei, sko…þú gerir þetta vitlaust. Sko, þú verður að vikta þetta í sitthvoru lagi. Viktaðu brenninetlurnar fyrst og settu þær út í, svo hrærirðu og bíður í nákvæmlega fimm mínútur áður en þú bætir muldu höggtönnunum við og hrærir. Svo tekurðu pottinn af eldinum og setur broddana af puntsvíninu út í. Annars gæti þetta orðið hættulegt, og það viljum við ekki…“ sagði Roxanne afar kennaralega. Nicole hristi bara hausinn og dæsti,
,,Ég er ekki alveg að ná þessu…hverju skiptir það í hvaða röð við setjum þetta? Algert bull…þú ert dóttir Snapes, ættir þú ekki að gera meira en tala?” Spurði hún í einhvernveginn and-frekjulegum tón,
,,Jú…kannski…hérna, settu brenninetlurnar út í á meðan ég vikta höggtennurnar,“ Roxanne tók muldu höggtennurnar upp og vigtaði þær.
Vigtin stóð á sér.
Frábært, einmitt það sem hún þurfti! Hún rétti upp hönd og beið eftir að Severus kæmi til hennar, sem gerðist ekki næstu tíu mínúturnar. Þegar hann loks kom til hennar lét hann eins og hún væri að sóa tíma hans,
,,Já, hvað?” hann horfði á kuldalega á hana og beið eftir svari,
,,Umm…vigtin stendur á sér,“ svaraði Roxanne hikandi, hana líkaði ekki við tóninn í röddu pabba síns,
,,Repairiarmus!” muldraði Snape einfaldega og beindi stafnum að vigtinni. Hann sagði ekkert meira heldur gekk bara í burtu og settist á bak við skrifborðið sitt.
,,Glæsilegt, núna er hann reiður…“ muldraði hún og hélt áfram að vigta höggtennurnar með núna í lagi vigtinni. Nicole horfði hinsvegar skringilega á hana áður en hún tók til máls,
,,Veistu, ég held að hann sé eitthvað skrítinn…hvaða ástæðu hefur hann til að vera reiður? Ég þykist vita að þú hafir ekki haft færi á að hitta hann síðan skólinn byrjaði…” sagði hún,
,,Úff…ég veit það ekki…við rifumst áður en skólinn byrjaði, en ég hélt að við hefðum leist það…hann er eitthvað skrítinn í dag, hann er venjulega miklu skemmtilegri…“ stundi Roxanne og bætti tvem grömmum af muldu höggtönnunum út í seiðinn, hrærði og bætti afgangnum af höggtönnunum út í.
,,Skemmtilegri? Hmm…hvernig er hann eiginlega fyrir utan skólann?” Nicole var forvitin og það leyndi sér ekki,
,,Fyrir utan skólann? Tja…hann er öðruvísi…hann skammar aldrei, talar ekki svona…svona…smjaðurlega…“ hún hryllti sig við seinasta orðið, ,,Röddin í honum verður eitthvað svo skrítin, hérna…hún er svona mjúk og köld…ég er ekki hissa á að fólk haldi að hann sé vampíra, ef hann lætur svona…”
Hún leit snöggt á pabba sinn þar sem hann sat á bak við skrifborðið og fylgdist með nemendunum eins og hrægammur, á milli þess sem hann skrifaði hjá sér athugasemdir,
Einhverra hluta vegna fannst Nicole eins og hún gæti treist svarthærðu stelpunni fyrir framan hana, svo hún ákvað að vera opin.
,,Veistu, þú ert heppin…pabbi á það til að missa stjórn á skapi sínu, sérstaklega þegar hann er drukkinn, og þá misþyrmir hann mömmu. Hann hefur líka misþyrmt mér, og líka bæði Kirsten og Josh. Kirsten er bara átta ára, hún þolir það ekki! Og ekki Josh heldur, hann verður fjögura ára í sumar! En hann er samt mjög vægur við þau, það eina sem hann gerir við Josh er að hrinda honum og svelta hann. Hann lokaði mig og Kirsten einu sinni yfir yfir nótt, og Kirsten dó næstum því. Daginn eftir kom hann til okkar og bað okkur fyrirgefningar, hann var rauður um augun eins og hann hefði grátið, hann sér alltaf eftir öllu, svona eftir á…ekki misskilja mig, hann er góður maður, en það er ekki gott að verða fyrir honum þegar hann er drukkinn…“ hvíslaði Kirsten með titrandi röddu,
,,Það er…” Roxanne vissi í raun ekki hvað hún ætti að segja. Hvað segir maður þegar maður heyrir svona hluti? “Aumingja þú! Jæja, eigum við að halda áfram?”, nei…en hún varð samt að segja eitthvað…
,,Það er hræðilegt!“ sagði hún loks og það mátti greina hneykslun í röddinni,
,,Jæja…nei, það er ekki svo slæmt…það hlýtur að vera ömurlegt að vera Roxanne Snape í þessum skóla, ekki satt Roxanne?” sagði Nicole, greinilega að reyna að breyta um umræðuefni,
,,Þú mátt kalla mig Roxy, allir gera það…“ sagði Roxanne, tók pottinn af eldinum og bætti broddum af punktsvíni út í,
,,Okay, Roxy…þú mátt kalla mig Nikki! Allir á milli Indlands og Bretlands kalla mig það, og svo nokkrir aðrir líka…” sagði Nicole og brosti,
,,Jæja, Nikki…Nikki…hmm…mér langar í svoleiðis gælunafn…Nikki…“ Roxanne lét nafnin leka af vörunum nokkrum sinnum á meðan hún brosti breitt,
,,Stúlkur, þið eigið að vera að vinna, ekki tala! Hmm…fimm stig af Gryffindor!… kuldaleg rödd greip fram í fyrir henni. Snape snerist á hæli og gekk aftur til baka,
,,Ha? Fimm stig af Gryffindor? En þú ert í Slytherin!” hvíslaði Roxanne og leit hneyksluð á eftir pabba sínum,
,,Skrítið…ætli hann hafi ekki haldið að við værum báðar í Gryffindor…“ Nicole hrissti hausinn skilningsvana,
,,Nei, hann er bara reiður við mig! Hvað heldur hann eiginlega að hann sé? Hann hefur sama og engann rétt til að taka stig af Gryffindor, nema hann taki af Slytherin líka!” hvæssti Roxanne, orðin nokkuð reið út í pabba sinn á móti, ,,Ekki það að ég vilji að Slytherin missi stig!! flýtti hún sér samt að bæta við þegar hún sá grettuna sem var að myndast á andliti Nicole,
,,Já, ég veit…en allaveganna, hvað eigum við eftir að gera í þessum seiði?“ Nicole skipti í annað sinn um umræðuefni,
,,Seiði? Ó, já…hmm…við erum búnar, sýnist mér!” sagði Roxanne og grandskoðaði seiðinn til að gá hvort það væri í lagi með hann, ,,Já, við erum búnar,"

Tuttugu mínútum seinna gengu þær út úr kennslustofunni. Smávaxinn strákur gekk grátandi á undan þeim á leið í sjúkrahúsálmuna. Hann hafði misheppnast með seiðinn og Snape hafði skvett honum framan í hann, til að sýna krökkunum hvað gerðist ef seiðarnir misheppnuðust. Samstundis hafði húðin blánað og byrjað að krauma eins og eldfjall. Snape hafði svo skipað félaga stráksinns að fara með hann í sjúkrahúsálmuna.
Roxanne var ekki sátt við pabba sinn, þegar hún gekk út og stefndi í næsta tíma. Alls ekki sátt.





Jæja…segið mér hvað ykkur finnst! og, heyriði, nennir einhver að setja nafnið ‘Mary Sue’ í svarið sitt? Ég þarf nefnilega að muna að lesa einhvern spuna þar sem verið var að gera grín að Mary Sue…
og já, ég veit…ég er með alveg DÁSAMLEGA hæfileika til að búa til galdra (Repairarmus)…ég veit ég veit, meigið alveg hrósa mér í svörunum ykkar…;D