Já.. þú ert með ágætis sögu hérna, en af hverju sendir þú hana inn á korka? Reyndu frekar að laga hana að spunareglunum. Eina sem gerist er að hún verður betri og laus við stafsetningavillur.

:)

Ég er nú ekekrt búinn að fylgjast með þessari sögu en mér líst vel á þennan kafla..
Einstaa innsláttarvilla en það er ekkert sem að er beint þér að kenna =)
Endilega haltu áfram með þennan spuna ;)

Það er nú fínt að þér er sama hvað ég skrifa því nú ætla ég án gríns að vera geðveikt þroskuð. Ég ætla að gleyma því að ég hata þig og setja útá spunann eins og einhver annar hefði skrifað hann sem ég hef ekkert á móti.

1. ég mæli með því að þú skrifir spunana þína í 3. persónu. Það er allveg hryllilega leiðinlegt að lesa spuna sem eru sagðir í 1 “ég gerði”, “ég sagði” o.s.fr.

2. Þetta er mjög ruglingslega upp sett :/ byrjunin er eiginlega ein steypa…þau tala ofan í hvort annað og allavega á einum stað gelymiru gæsalöppum svo maður verður bara ruglaður.

3.

Kennari töfrabragða var Flitwick prófessur sem hafði líka kennt á skólaárum Rons. Í Umönnun galdraskepna var skógarvörður að nafni Hagrid sem líka hafði verið á skólaárum Rons. Í spádómafræði var klikkuð kona sem hét Trelawney og hafði einnig kennt Ron. Í töfradrykkjum kenndi Merius Snape sem var víst bróðir Sevrusar Snape sem ég hafði náttúrulega ekki hugmynd um hver var. Lucas sagði mér þá að Snape hafði kennt Ron í skóla

Stanslausar endurtekningar…maður verður leiður á því að lesa alltaf sama hlutinn aftur og aftur. Væri þægilegra að lesa t.d. “Kennari í töfrabrögðum var Flitwick, í Ummönnun galdraskeppna skógavörðurinn Hagrid og spádómafræði klikkuð kona að nafni Trelawney. Þau höfðu öll kennt Ron þegar hann gekk í Hogwarts.”

4. ég ætla að sleppa því að segja 4 því ég nenni ekki að fara rífast við þig einu sinni enn né að svarinu mínu verði eytt fyrir dónaskap

,,Tasy, Tasy vaknaðu.” Ég heyrði í Ron fyrir ofan mér. Ég opnaði augun. Ég lá á gólfinu. Ég var ennþá inní herberginu mínu.
,,Hvað kom fyrir?” Spurði ég ringluð. Allt snerist í herberginu og ég sá tvöfalt.

Ég heyrði, ég opnaði, ég lá, ég var.. þetta er allt saman eins og það er pirrandi að lesa þetta svona. Búðu til heilar setningar úr þessu. Það hljómar miklu betur að hafa þetta :

,,Tasy, Tasy vaknaðu!” Tasy heyrði í Ron fyrir ofan sig og opnaði augum þar sem hún lá á gólfinu inn í herberginu sínu
,,Hvað kom fyrir?” spurði hún ringluð. Allt snerist í herberginu og Tasy sá tvöfalt.

Hljómar þetta ekki miklu betra?

,,Þetta hlýtur að vera í lagi núna” sagði Ron ,,Er það ekki annars?” En ég gat ekki svarað. Ég heyrði í honum en ég gat ekki svarað. Það kallaði eitthvað á mig. Ég sá eitthvað, einhverja óskýra mynd. En vissi ekki hvað það var.
,,Tasy, svaraðu?” Sagði Ron aftur og hristi mig. Ég rankaði við mig.

Endalausar endurtekningar. Alltof margar setningar. Setningar, ekki málsgreinar. Þú býrð til málsgreinar sem eru bara úr einni setningu í stað þess að reyna að sameina þær.

,,Þetta hlýtur að vera í lagi núna” sagði Ron ,,Er það ekki annars?”
Tasy heyrði í Ron, og heyrði köll en gat ekki svarað. Hún sá einhverja óskýra mynd sem hún gat ekki ímyndað sér hvað væri.
,,Tasy, svaraðu!?” sagði Ron aftur og hristi Tasy sem loksins rankaði við sér.

,,Þetta er allt í lagi, ég bjarga mér” sagði Tasy. Ron horfði tortrygginn á hana en þegar hann sá augnsvipinn hennar kinkaði hann kolli og fór út.
,,Hvar er Anya?” spurði Tasy eftir að hafa áttað sig á því að hún var ekki þarna lengur.

Veistu.. .ég ætla nú bara að segja það að mér finnst þetta hræðilegt! Ég er ekki að vera að reyna að vera leiðinleg, hugmyndin er góð en útfærslan? Hjálpi mér! Þú getur gert MIKLU MIKLU MIKLU betur! Avril ég er alls alls ekki að reyna að vera leiðinleg ég er að reyna að láta þig gera þetta betra. En ég nú býst barasta við því að það mun i ekki ganga. En ef þú vilt gera spunann þinn betri þá þarftu að gera eftirfarandi:

1. Skrifa hann í þriðjupersónu. Svona saga VIRKAR ekki í fyrstu persónu, svona saga á ekki að vera sögð í þriðju persónu! Hefurðu einhverntímann lesið ævintýra bók í fyrstu persónu? Það er mjög áhættu samt að skrifa í fyrstu persónu og ef þú ætlar að skrifa bók sem virkar í fyrstu persónu þá þarf það að vera um eina persónu, sjónarhorn einnar persónu og umfram allt það þarf að vera um svona vandamál. Eins og t.d. einhverja stelpu sem verður skotin í strák. Þetta er ekki þannig. Svona saga virkar ekki í fyrstu persónu og sjáðu nú til, hvort sem þú átt eftir að hlusta á þetta eða ekki þá hljóma svona sögur ekki vel í fyrstu persónu. Allir sem hafa fundið eitthvað að sögunni þinni hafa bennt á þetta, af hverju lagarðu það ekki? Eitt annað: Þú ert ekki að skrifa í dagbókarstíl. Þú ert að skrifa í þriðjupersónu stíl en samt í fyrstu persónu. Það gengur ekki upp, það er eins og að segja að tveir plús tveir séu fimm.

2. Notaðu lengri málsgreinar. Ekki bara: Hún stóð upp. Hún fór að vaskinum. Hún náði í vatnsglas. Hún lét vatnið renna. Hún stakk glasinu undir bununa. Glasið fylltist. Hún fékk sér sopa. Notaðu flæði á milli, samtenginar. Gerðu þetta spennandi og bættu inn tilfinningum. Anna stóð upp og labbaði að vaskinum og teygði sér í vatnsglasið. Hún lét vatnið renna í smá stund til þess að láta það kólna áður en hún fyllti glasið. Loksins fékk hún sér langþráðan sopa. Oh jæja, þetta er nú alveg fáránlegt sem ég er að skrifan maður finnur strax að þetta er mikið mikið betra.

3.
Dagurinn leið frekar hægt en þó var komið kvöld mjög fljótlega. Þessi setning er hræðileg. Dagurinn leið frekarhægt en var komið kvöld fljótlega? Þú þarft að spá í hverri einustu setningu sem þú skrifar. Þú þarft að hugsa alveg hvort að þessi orðaröð virki og hvort hún passi vel inn í. Ég þarf stundum að skrifa einhverja setningu hundrað sinnum bara til að fá hana til að virka. Það þurfa allir sem eru að skrifa eitthvað að gera.

4. ,,Ég vona að þú fáir að koma með mér.” Sagði ég við hann. Hann leit á mig saklausu augu sínum.
Huh? ““Ég von að þú fáir að koma með mér,” sagði Tasy við Tache. Hann leit á hana með stóru saklausu augunum sínum sem voru svo full af sorg og söknuði. “Ekki gera mér þetta,” bætti Tasy við. “Þú lætur mig fá samviskubit.””
Viðurkenndu það að þetta lítur aðeins betur út svona.

5. Lærðu að taka gagnrýni. Þú átt að vera í öngunum þínum yfir þessu svari mínu miðað við viðbrögð þín frá fyrri svörum. Ég er ekki með neinn dónaskap hérna, ég er bara að reyna, ég er að segja að reyna, að bennda þér á hvað þú ert að gera vitlaust. Reyndu að bæta úr því, þá kannski færðu að senda þetta inn sem grein, nema ef stjórnendur hafi hafnað honum á öðrum forsendum. Þú veðrur að láta þér vera sama um hvað lesendum finnist um spuanann þinn, því að jú, það eru þeir sem þú ert að skrifa fyrir og þeir sem lesa þetta.

Vonandi tekurðu þessu ekki sem einhverju voða persónulegu áreiti eða eitthvað því að það er það ekki. Taktu þessu sem ábendingu hvernig á að gera spunann betri.

kv. Fantasia

hmm…
ágætt/fínt/gott (var alltaf að fá betri skoðun á spunanum)
akkuru sendirðu spunann ekki inn sem grein?

Jæja

Fantasia og Tonks ég vil fá að hrósa ykkur fyrir góða gagnrýni. Svona á að gagnrýna og ykkur tókst ágætlega að halda ykkar tilfinningum í skefjum (þó að Tonks hafi verið nálægt því að fara yfir strikið með því að segja of mikið frá því hvað hún var að halda aftur af sér).

Avril, þetta eru virkilega góðir punktar sem þær eru að benda þér á og ef þig langar til að reyna að bæta spunann þinn þá væri ekki vitlaust að íhuga úrbætur á þessum sviðum.
Ef þig langar ekki til að reyna að bæta hann þá nátturlega lætur þú þetta bara sem vind um eyru þjóta.

Kveðja
Tzipporah

7.kafli. Yfirlið og bækurnar þrjár

“Tasy, Tasy vaknaðu,” Tasy heyrði Ron tala fyrir ofan sig, hún opnaði augun ringluð og sá að hún lá á gólfinu í herberginu sínu. Allt snerist í hringi, hún sá tvöfalt er hún spurði hvað hefði eiginlega komið fyrir. Lucas svaraði spyrjandi, “það leið yfir þig, er of heitt hér eða hvað?”
Tasy horfði hissa á Lucas, “ég veit það ekki, það varð allt undarlega hljótt, þið þögðuð og svo varð allt svart.” hún var ringluð á svip en reyndi sem hún gat að útskýra þetta fyrir þeim.
Ron horfði gaumgæfilega á Tasy, “það hlýtur að vera allt í lagi núna” hann horfði fast í augun á henni “er það ekki annars?” Tasy gat ekki svarað, hún heyrði í honum en hún gat ekki svarað. Eitthvað kallaði á hana, hún sá eitthvað, einhverja óskýra mynd en hún vissi ekki hvað það var.

Ron hristi Tasy, “Tasy, vaknaðu,”
“Þetta er allt í lagi, ég bjarga mér” svaraði Tasy um leið og hún opnaði augun. Ron horfið tortrygginn á hana en hún horfði fast á móti svo á endanum kinkaði hann kolli og gekk út.
Allt varð eðlilegt á ný, en skyndilega tók Tasy eftir því að Anya var horfin, “hvar er Anya?” spurði hún og leit í kringum sig. ,,Hún fór að sækja vatnsglas handa þér,” svaraði Lucas annars hugar, brosti og horfi út í loftið og bætti svo annars hugar við “hún varð svo hrædd ég hélt það myndi líða yfir hana.” Tasy varð undrandi, hún skildi ekki afhverju Anya hafði orðið svona hrædd.
Skyndilega kom Anya inn og skelkuð spurði hún hvort hún hefði verið nógu fljót.
“Guði sé lof, þú ert vöknuð,” Anya horfði skelkuð á Tasy, “hérna fáðu þér vatn.” Tasy fékk sér sopa og lagði glasið frá sér. “Hvað gerðist eiginlega?” spurði Anya Tasy, og hún sagði henni frá því.
“Aldrei hef ég hugsað svona mikið, ekki einu sinni á töfradrykkjaprófi.” Sagði Lucas eftir að Tasy hafði lokið máli sínu. Anya svaraði kaldhæðin, “ekki vissi ég að þú hugsaðir yfirleitt á prófum.”
Dagurinn var lengi að líða en var þó á endanum að kvöldi kominn. Tasy, Lucas og Anya átu kvöldverð niðri en fóru svo aftur upp í herbergi Tasy og sögðu henni frá ýmsu sem gæti komið henni að góðum notum. Meðal annars sögðu þau hennifrá nafni allra kennaranna og hvað fag hver kenndi.

Kennarinn í töfrabrögðum var prófessor Flitwick, í Ummönnun galdraskeppna skógavörðurinn Hagrid og í spádómafræði klikkuð kona að nafni Trelawney. Þau höfðu öll kennt Ron þegar hann gekk í Hogwarts. Í töfradrykkjum kenndi maður að nafni Merius Snape sem var víst bróðir Severusar Snape sem hafði kennt Ron og víst verið einstaklega ömurlegur. Svo voru það Varnir gegn myrkuöflunum, Anya og Lucas sögðu að flestir kennarar entust ekki í meira en ár og sagt væri að bölvun fylgdi starfinu. Þau sögðust því ekki vita hver kennarinn þetta árið væri, og Tasy var ekki að velta sér meir uppúr því heldur hélt áfram að hlusta. Svo var það ummyndun og þar kenndi engin önnur en Hermione Granger, móðir Lucasar sem hafði einnig verið besta vinkona Rons þegar hann gekk í Hogwarts. Lucas og Anya töluðu svo mikið um galdra og fleira í kringum Hogwarts að Tasy varð ringluð og týndi áttum. Hún varð að biðja þau nokkru sinnum, en á endanum hægðu þau á sér og hættu að tala í kapp við hvort annað.

Um tíuleitið fóru bæði Lucas og Anya úr herbergi Tasy, Anya svaf í herbergi rétt hjá henni, en Lucas fór eitthvert ásamt föður sínum.

Þegar bæði Lucas og Anya voru farin lokaði Tasy dyrunum og fór til Tache.

“Ég vona að þú fáir að koma með mér í Hogwarts,” sagði hún við hann. Hann leit á hana þessum stóru saklausu augum og hún hélt áfram að tala, “fyrirgefðu að ég hef sýnt þér litla athygli hérna, þegar þú ert á þessum nýja stað.” Sagði hún blíðlega áður en hún háttaði sig, æddi sig í náttföt og skreið uppí rúm. Tasy kallaði á Tache að koma. Hann skreið uppí til hennar og kúrði sig við hlið hennar um leið og hún strauk mjúkan feldinn.



Það var bara einn dagur eftir. Tasy vaknaði hress klukkan átta og byrjaði að klæða sig. Hún gekk eirðarlaus um um tíma og loks fór hún niður í morgunmat Þar sem Tsasy hafði tekið mikinn pening með sér ákvað hún að kaupaeitthvað skemmtilegt í Skástræti, svo að hún gekk að múrsteinsveggnum en mundi svo ekki eftir því hvaða múrsteina Lucas hafði hafði slegið á.
,,Svona nú Tasy reyndu að muna þetta,” mumlaði Tasy við sjálfa sig. En hvernig sem hún braut heilann gat hún ekki fundið út hvaða múrsteina Lucas hafði slegið á.
Fór Tasy aftur upp í herbergið sitt súr á svip og reið sjálfri sér fyrir að fylgjast ekki betur með.
Þegar hún kom upp í herbergið gekk Tasy að glugganum og horfði yfir mannsmergð sem var á götum úti. Tasy tók upp á því að skoða herbergið og rakst þá á lítinn miða sem hún tók upp og skoðaði vandlega.a

”Ég náði ekki að segja þér það hvernig á að komast inn á Skástræti. Hérna er það:

Þrír upp og tveir þversum
Lucas”

,,Þú ert snillingur,” sagði Tasy upphátt og brosti með sjálfri sér. “Auðvitað var ég að tala við Lucas.” bætti hún svo við og dreif sig niður og að músteinveggnum.
,,Þrír upp og tveir þversum,” las Tasy og mundi svona nokkurn veginn hvar átti að slá. Steinveggurinn myndaði hlið sem var nógu stórt fyrir risa að fara í gegnum Hún gekk niður strætið og í átt að bókabúðinni og skoðaði í bókabúðina..



Tasy gekk inn og að borði þar sem bókin “Frægir Seiðkarlar og Nornir- Allt sem þú þarft að vita” lá í stórum stöflum. Tók hún eina upp til að lesa aftan á.

”Í þessari bók er að finna allra frægustu galdramenn og nornir bæði aldraða sem unga, örlög þeirra, svik, fjölskyldumál, slúður og fleira. Bara allt það nauðsynlegasta og ónauðsynlegasta.
Dæmi má nefna Merlin, Dumbledore, Cornilius Fudge og Harry Potter.

Tók hún eitt eintak í og hugsaði með sjálfri sér að þetta gæti verið nothæft. Þarna voru allskyns bækur sem vöktu áhuag hennar og ákvað hún að taka tvær bækur í viðbót: “Á hinum myrku tímum” og “Goðsagnaverur”.


Nú hafði hún alveg örugglega nóg að lesa fyrir daginn í dag þar sem að þetta voru bæði þykkar bækur. Borgaði hún fyrir allar þrjár bækurnar og dreif sig svo aftur upp í herbergið sitt.
Tache beið eftir henni upp í herberginu og dinglaði skottinu vinsamlega þegar hún lokaði hurðinni. Ýlfraði hann hátt til að fá klapp á kollinn og klór á bak við eyrað sem hún lét eftir.
Hún velti því fyrir sér hvað væri að en fattaði það svo síðar að Hann hefði ekki fengið neinn morgunmat svo að hún dreif sig niður og spurði barþjóninn um mat handa hundinum. Gaf hann henni vænt kjötstykki.
,,Gjörðu svo vel” sagði hún og gaf Tache kjötið brosandi. ,,Hvaða bók ætti ég að byrja á?” spurði hún sjálfa sig en ákvað svo að byrja á“Á hinum myrku tímum”. Þetta var ágæt bók að mati Tasy fyrir utan það hvað hún var hræðileg og sorgleg. Þó hún væri rétt byrjuð sá hún alveg hvernig þessi bók var þar sem hún byrjaði svona:

”Kæri lesandi. Þú ert eflaust að hugsa núna um hvað þessi bók er. Þessi bók segir frá hinu hræðilegu tímum þegar myrku öflin stóðu sem hæst og Sá-sem-ekki-má-nefna var sem máttugastur. Þessi bók er um tímabilið1977-2000 og segir meðal annars frá afrekum Harrys Potter gegn myrku öflunum…….

,,Harry Potter,” sagði Tasy upphátt. Hvar hafði hún heyrt það áður? Tók hún upp “Frægir Seiðkarlar og nornir” og skoðaði aftan á hana.

Dæmi má nefna Merlin, Dumbledore, Cornilius Fudge og Harry Potter.

,,Svo þú ert frægur Harry Potter,” sagði hún og starði á nafnið.




Hérna er kaflinn þinn, færður yfir í 3.persónu og búið að laga slatta af málfræðivillum. Ég og Fantasia hjálpuðumst að við þetta og nú langar okkur að spurja, er þetta nauðgun á annars lélegum kafla og myndi skemma söguna að vera svona í 3 persónu?

Hmm…einhverja vegna skynja ég slæma strauma í greina svörunum…hversvegna skildi það vera…örugglega eitthvað bull í mér…

Kv. Sungirl STRIKES AGAIN!(Elska að skrifa þetta! skrifa þetta dáldið mjög oft á endum á einhverju sem ég skrifa á netinu!!)

Þetta er fínn kafli

Fyrir mína parata verð ég bara að segja að þetta er andskoti góð saga og er ekkert að skilja í öllum þessum skítaköstum hérna fyrir ofann. Ekki það að ég sé einhver spunasérfræðingur en þetta er mín skoðun.