- Þetta er fyrsti spuninnn minn… og já afsakið stafsetningarvillurnar … :S


„Claire!“ kallaði reið röddin í Janine „tókstu bókina mína?!“
Fokk hugsaði ég „Jane ég er farin a sofa, svo farðu“ laug ég og kláraði að setja svart hárið mitt í tagl
„já einmitt þú ert svo farin að sofa“ sagi Janine og reif dyrnar upp „og hvar er bókin mín!“
„hvaða h****** bók!?“ verð að muna að læsa
„Þúsund og þrír galdradrykkir“ kallaði Janine
„helduru í ALVÖRU að ég myndi nenna að stela því flikki hvað þá lesa það?!“
„Claire ég veitað þú hefur hana einhvers staðar“
„geturu ekki farið og böggað einhvern annan, Kale eða eitthvað“
„ég hata þig Claire“
„elska þig líka Jane en plíssss farðu og láttu mig í friði.
Loksins skellti hún dyrunum um leið og hún strunsaði reið út og kallaði „KALE!“
ég hló í huganum og dró risa stóra bókina undan koddanum.
ég passaði að fela hana innst ínni í skápnum mínum en um sama leiti heyrði ég kallað látt;
„Claire?“
ég leit útum gluggan og starði á James, sem beið eftir mér „ertu ekki að koma?“
„jú… Jane var bara eitthvað að pirra mig ég kem eftir smá“
ég klæddi mig hratt í bláa gallajakkann minn leit svo yfir á dyrnar og vonaði heitt að hvorki mamma, pabbi eða systkini mín myndu koma inn. Svo stökk ég að dyrunum og læsti.
Síðan klifraði ég útum gluggann og lét mig renna rólega niður þak-rennuna.
„hææh“ sagði James og kyssti mig laust þegar ég komst loksins niður
„hæ“ svaraði ég
„hvað var Jane að gera?“
„mm bara leita af einhverji bók“
„ohh hún er alveg eins og Albus og Lily alltaf lesandi“
„aumingja James minn Potter“
„jább“ sagði hann og gretti sig
„haha, en eigum við að koma?“
„auðvitað“ hann tók í hendina á mér og leiddi mig niður að garðinum „hvað viltu gera í kvöld?“
„hvað sem er“ sagði ég og hallaði mér að honum, rosalega ánægð með að vera loksins frjáls.
„CLAIRE DANIELLE GRAHAM!“ kallaði mamma pirruð næsta morgun „ætlaru einhvern tíman að fara á fætur! Þú fórst svo snemma að sofa í gær að þú ættir ekki að þurfa að sofa svona lengi!“
haha einmitt, snemma að sofa
„mamma, ég er unglingur við hverju býstu eiginlega?“
„Þú. Átt. Að. Fara. Á. Fætur. NÚNA!“
„vá róa sig“ sagði ég hundvond og drattaðist á lappir og dró til mín buxur.
„Claire!“ kallaði Janine „Kale er ekki með hana … þú ert með bókina er það ekki“
„JANE!“ kallaði ég pirraðari en nokkru sinni fyrr „viltu gjörasvo vel að fara útúr herberginu mínu litli brenglaði krakki!“ Læsa læsa læsa hugsaði ég
„morgun fúla mannsveskja“
„okei Jane nenniru að reyna að haga þér eins og 11 ára krakki?!“ sagði ég reið „ekki er Kale svona og hann er nú líka ellefu!“
„Claire ertu með hana eða ekki?!“ sagði Janine og hunsaði mig
„ekki“
„í alvöru?“
„farðu út“
„Claire!!“
„VILTU GJRASVO VEL AÐ HUNDSKAST ÚT LITLA SKRÍBI!“
„róa sig“ muldraði Janine og lokaði dyrunum á eftir sér.
Ég held ég ætti að skila bókinni. Hugsaði ég með mér og kláraði að klæða mig, dró svo bókina útur skápnum og læddist út og inni herbergi Kale og Janine hennti bókinni á rúmmið hans Kale og glotti.
„ertu loks kominn á fætur?“ spurði pabbi þegar ég kom niður og ég gretti mig framan í hann
„alltaf jafn glöð á morgnanna“ muldraði mamma og næstum hennti í mig skál
„hvað ætlar svo frökenin að gera af sér í dag?“ spurði pabbi og fékk aðra grettu frá mér
„bara eitthvað… kannski hanga með Katie…“ sagði ég um leið og ég helti kornfleksi í skálina
„semsagt; hanga með James Sirius Potter!“ sagði Hannah stóra systir mín sem kom gangandi niður og ég roðnaði örugglega upp í hársrætur og pabbi starði á mig
„hanga með hverjum!??“
„Katie“ sagði ég flottalega og muldraði svo að Hönnuh „er eitthvað alvarlegt að í hausnum á þér?“
„JAMES POTTER?“ spurði pabbi óþarfa hátt
„James Sirius Potter“ sagði Hannah glottandi
„nei Katie“ sagði ég pirruð og blótaði
„Hannah sagðiru James Potter?“
„jebb“ sagði Hannah alveg jafn pirrandi og áðan
„Claire“ sagði mamma loks
„váh þið eruð öll mest pirrandi fólk á jörðinni þegar maður er fimmtán má maður eiga kærasta!“
„james.. James POTTER“ sagði pabbi og virtis annað hvort reiður eða bara mjög mjög mjög hissa – eg giskaði hins vegar að hann væri að ýminda sér leiðir til að drepa mig eða .. James
„okei ég er farin“ sagði ég og áður en þau náðu að segja annað orð hafði ég flúið útum eldhús dyrnar.