Jammz, þessi kafli er kannski svoldið væminn en þannig kaflar koma alltaf einhverntíman :S

Harry réð sér ekki fyrir kæti þegar þau stigu upp í riddaravagninn. Hann var frjáls á ný! En þegar Tonks var búin að borga og Harry settist í stól við hliðina á henni náði skynsemin yfirhöndinni.
,,Hvernig get ég vitað að þú sért Tonks”, spurði Harry allt í einu.
Tonks virtist hugsi eitt andartak en sagði svo ,,Hérna”, og rétti honum lítinn samankrumpaðan pergamentmiða. Á honum stóð: Höfuðstöðvar Fönixreglunnar eru til húsa að Hroðagerði 12, London. ,,Ég á svolítið erfitt með að muna þennan texta”, bætti Tonks við en hélt svo áfram. ,,Skröggur er yfirleitt með þetta á sér en ég fékk aukamiða. Sumir vildu hreinlega ekki að ég fengi miðann. Þeir voru ekkert alltof hrifnir af því og sögðu að ég myndi örugglega týna honum eða eikkað… Eins og þegar ég týndi einum miða, ekki svona miða nottla, þá komst allt í uppnám og það þurfti að setja nýja læsingu fyrir gluggana á öllu húsinu… :að var þegar ég-
BANG
Tonks komst ekki lengra með þá sögu því riddaravagninn stöðvaðist fyrir framan Hreysið.
,,Frábært”, æpti Harry; Hann dýrkaði Hreysið. Hann hljóð fram úr Stan sem var að bifast við að koma kofforti Harrys úr vagninum þar til Tonks kom honum til hjálpar.
Harry hljóp upp að dyrunum og dinglaði dyrabjöllu sem leit út eins og maríuhæna. Það glumdi í öllu húsinu, svo há og löng var hringingin. Svo opnaðist hurðin og rjótt, sællegt andlit frú Weasley stakkst út um rifuna.
,,Nú, þið eruð þá komin”, sagði hún og faðmaði Harry að sér. ,,Voðalega voruði samt fljót, ég er ekki einu sinni tilbúin með kaffið”. Hún strunsaði áleiðis inn í eldhús og kallaði svo á eftir sér ,,Ron og Hermione eru uppi í herbergi”!
Allt í einu heyrðist stuna fyrir aftan Harry og hann leit við. Það stóð Tonks og svo heyrðist hvellur og Tonks hvarf. Nokkrum sekúndum síðar heyrðist annar hvellur og hún birtist aftur.
,,Ég fór bara með koffortið upp í herbergi”, sagði hún og gekk inn í eldhús. Stuttu síðar heyrðust brothljóð og svo há andvörp úr frú Weasley.
,,Fyrirgefðu”, heyrðist eymdarlega í Tonks.
Allur efi Harrys um að þetta væri kannski ekki Tonks leystist upp á svipstundu.
Harry arkaði upp brakandi stigann. Hurð opnaðist og Hermione þaut út. Hún hljóp að Harry og faðmaði hann fast að þér.
,,Ohh, við erum búin að sakna þín svooo”, sagði Hermione og dæsti. Ron kom út og heilsaði Harry.
,,Það er búið að vera mjög tómlegt hérna án þín”, sagði hann og kímdi. ,,Ekkert nema eintómir gelgjustælar í ‘sumum’ ”. síðasta orðinu beindi hann að Hermione. Hún leit á hann með föstum svip en fór svo að flissa. Ron ranghvolfdi augunum.
Þau gengu inn í herbergi og settust á rúmið hans Rons.
,,Hvernig hefur sumarið svo verið hjá þér”, spurði Hermione Harry hikandi.
,,Það hefur bara verið ágætt”, svaraði Harry en ósannindin skinu af andlitinu á honum.
,,Við söknum hans líka”, sagði Ron og laut höfði. Harry horfði stíft niður í gólfið. Þegar hann leit upp horfði hann í tárvot augu Hermione og angistarsvipinn á andliti Rons.
,,Já-“, sagði Harry en röddin brast. Tárin brutu sér leið í augnkróka hans en hann þurrkaði þau samstundis burt með erminni.
,,Hmmm, ertu með þrumufleyginn þinn Harry?” spurði Ron og var að beina athyglinni annað. Harry tók því fegins hendi.
,,Já, hann er í koffortinu mínu”, sagði hann, stóð upp og opnaði koffortið. Þar lá þrumufleygurinn og glansaði í síðdegissólinni. Harry tók hann upp og settist aftur á rúmið.
,,Hann er alltaf jafn fallegur”, stundi Ron.
,,Ég var að velta því fyrir mér”, sagði Hermione stundarhátt til að breyta um umræðuefni (henni var ekkert sérstaklega gefið um kústa) ,,hvaða kennara við fáum í vörnum gegn myrku öflunum”.
,,Kannski verður það Lupin”, sagði Ron vongóður.
,,Ég efast um það að hann myndi hætta sér hingað aftur. Hann er svo hræddur við að foreldrarnir fái hann til þess að hætta. Svo sagði hann líka að hann vildi ekki hætta á að það gerðist aftur það sem gerðist um nóttina þegar hann umbreyttist fyrir framan okkur”.
,,Það myndi nú kannski ekki saka að fá einhvern góðan í þetta skiptið”, sagði Ron og horfði rannsakandi á skítugan sokk sem lá á miðju gólfinu.
,,Lupin var fínn”, sagði Harry Lupin til varnar í því er Ron var í óðaönn við að tína upp fleiri og fleiri óhreina sokka sem leyndust hér og þar í öllum hornum herbergisins.
,,Ég meinti fyrir utan hann”, sagði Ron þegar hann sneri til baka og settist á rúmið með fangið fullt af sokkum.
,,KAFFI”, kallaði frú Weasley úr eldhúsinu. Krakkarnir þustu fram og mættu Ginny á miðjum ganginum. Hún var stífmáluð í framan; maskari, eyeliner, augnskuggi, gloss og örugglega margt fleira. Það fór henni samt ekki illa en þetta var einum of mikið af því góða, hugsaði Harry þegar Ginny brosti til hans en tók svo undir sig stökk og þeyttist niður hálfan stigann.
,,Henni liggur alltaf svo mikið á. Það mætti halda að hún fengi aldrei nóg að borða”, sagði Ron þeim Harry og Hermione er þau tóku stigann aðeins rólegar en Ginny hafði gert. Þegar þau komu niður í eldhús var frú Weasley að ávíta Ginny harðlega.
,,-Sagði þér að vera ekki að þessu þótt hann pabbi þinn hafi gefið þér þetta bölvaða muggadrasl í afmælisgjöf. Þetta eyðileggur húð og augu!”
,,Æi, mamma!”
,,Já og þetta – nei komiði og fáið ykkur sæti um leið og Harry, Hermione og Ron gengu inn. Þau settust öll við borðið og brögðuðu á öllu sem var þar.

Komið var kvöld þegar Lupin birtist sem þruma úr heiðskíru lofti inni í eldhúsi um kvöldmatarleitið. Hann kinkaði kolli glaðlega til Weasleyanna og Hermione en fór svo til Harrys, tók í höndina á honum og hristi hana. ,,Hvernig hefurðu það svo?” spurði hann glaðlega, en það mátti greina sársaukasvig í ungu, en öróttu andlitinu.
,,Bara fínt”, sagði Harry.
Lupin virtist fölur og tekinn. Það hafði verið fullt tungl 2 nóttum áður. Lupin sneri sér svo að Molly. ,,Jæja er þá ekki best að við drífum okkur af stað?”
,,Hvert?” spurði Harry forvitnislega.
,,Hroðagerði 12”, sagði Lupin glettnislega. Hann gaf þeim bendingu um að rísa upp úr stólunum og leiddi þau fram í stofuna. Hann staðnæmdist fyrir framan gamla standklukku sem hefði getað rúmað heila manneskju. Hann opnaði glerhurðina og ýtti Ginny inn.
,,Ja.. Ehh… Hvað á ég að gera?” spurði Ginny.
,,Æ, jaaá”, tautaði Lupin eilítið skömmustulegur á svip. ,,Þú slærð sprotanum þrisvar sinnum í þennan litla kvist hér”, hann benti á lítinn dökkan kvist ,,og segir “Hroðagerði 12” upphátt.
Ginny gerði eins og henni var leiðbeint og augnabliki síðar hvarf hún þar sem fimm hendur höfðu komið upp úr botninum á klukkunni og togað hana niður þar sem lítið gat hafði birst á klukkubotninum.
Lupin ýtti Harry nú inn. Harry dró fram sprotann sinn og sló hinum þrisvar á litla kvistinn.
,,Hroðagerði 12”, sagði Hann skýrt og fann hendurnar fimm grípa í sig. Hann togaðist niður um svart rör og hendurnar, sem virtust óeðlilega langar, drógu hann lengra niður. Loks sá hann þó ljós á endanum, hann færðist nær og nær því. Loks dofnaði ljósið og hann lendi inni í dimmum skáp skápurinn spýtti honum út úr sér á ævaforna mottu með skjaldarmerki Blackfjölskyldunnar. Harry hafði lent endilangur á gólfinu og stóð nú upp. Hann pírði augun og horfði í kringum sig, hlutir sem hann sá vöktu upp ljúfsárar minningar. Hann hafði tekið aðeins fimm skref frá mottunni þegar Ron birtist út úr skápnum.
,,Þetta var nú meiri salíbunan”, sagði hann og fnæsti.
,,Já”, sagði Harry stuttmæltur.
,,það er erfitt að koma hingað aftur”, sagði Ron sorgbitinn og horfði einnig í kringum sig.
,,Já”, sagði Harry aftur. Hann vildi helst ekki tala meira um þetta.

Já þið megið alveg láta mig vita ef þið sjáið einhverjar stafsetningavillur :)