8.Ástkær Amanda

Þegar hann kom að skrifstofunni, stóð Dumbledore fyrir utan með fullt af spjöldum, “Viltu heimili hjá góðu galdrafólki, komum fyrst á bókasafnið,” sagði Dumbledore, og þeir lögðu af stað á bókasafnið og létu bunka af spjöldum á borðið, svo í matsalinn ,og loks fóru þeir í allar kennslustofurnar, og hengdu á auglýsingatöfluna, svo létu þeir Lúnu sjá um að koma inn í Ravenclaw og Hönnuh um að koma inní Hufflepuff, en slepptu Slytherin, því Harry var í nöp við alla í Slytherin. Svo fór Harry með inn í Gryffindor.
Sama dag buðust Ron, Hermione og Amanda til að spyrja heima hjá sér. Harry lánaði Hedwig til að fara til Amöndu, Ron notaði sína og Hermione valdi uppáhaldsugluna sína úr ugluturninum, Hermione fannst að þau ættu að lesa bréfin sín upp fyrir hvort annað til að gefa hvort öðru hugmyndir. Hún ákvað að byrja:

“Elsku mamma
Ég vona að þú hafir það gott og allt svoleiðis, en ég kem mér beint að efninu. Harry er að leita sér að fólki sem vill taka hann að sér og mér datt við í hug. Gerðu það, hann þvælist ekki fyrir.
Kveðja Hermione.”

Næst var Amanda:

“Mamma manstu strákinn sem Hermione sagði þér frá, Harry Potter. Hann vill fá almennilega foreldra viltu taka hann af þér ef hann vill. Þá verðum við vonandi örugg frá þú veist hverjum eða Voldermort eins og ég er farinn að kalla hann.
Þín dóttir Amanda Granger.”

Svo var komið að Ron:

“Kæra mamma
Hvernig hefurðu það, það er allt í góðu hér. Harry er loksins laus við muggana og þarf ekki að búa hjá þeim lengur. Hann er í skýjunum, en honum vantar heimili. Getur hann fengið að búa hjá okkur, hann getur fengið að sofa inni hjá mér, hann þvælist ekkert fyrir, gerðu það. Hann hefur gist hjá okkur, hann þvældist ekkert fyrir þá.
Kv. Ronald Weasley.”

“Ég get líka borgað eitthvað til heimilisins, ég á fullt af peningum,,” sagði Harry. Svo fóru allir saman upp í ugluturn.
Á leiðinni mættu þau Draco, Crabbe og Goyle. “Nei, ertu laus við muggana, en heppinn,ég skal taka þig að mér ef þú hættir í Quidditch-liðinu, gefur mér galdrakústinn þinn, hjálpar mér að losna við alla blóðníðinga og þá fátæku úr Hogwart, vísar mér svo á fjársjóðinn, gefur mér hann og pússar skóna mína, og vinnur verkin ásamt húsálfunum, og leyfir Voldermort að drepa þig næst þegar hann reynir það,” sagði Draco.
“Ég er þegar búinn að finna mun betra heimili með betri skilyrðum, en ég leita að fjörugra,” svaraði Harry kuldalega.
“Hver tekur svona aumingja að sér, annar en aumingi?” spurði Draco og hnussaði.
“Líttu aftur fyrir þig, þar er svarið,” svaraði Harry, og Draco til mikillar skelfingar stóð Dumbledore fyrir aftan hann og sagði með þumuraust
“Harry, geturðu komið við hjá Snape á leiðinni upp í ugluturn, hann er í kennslustofunni að fara yfir verkefni. Draco Malfoy, þú kemur með mér, NÚNA!”
“En Herra…,” sagði Draco aumingjalega.
“Ekkert en, þú vanvirtir nemanda skólans, skólastjórans og þú færð refsingu fyrir það,” sagði Dumbledore frekar reiður og dró Draco á eftir sér.
Harry, Amanda, Hermione og Ron hlupu hlæjandi af stað. Þegar þau komu að kennslustofunni bankaði Harry laust á hurðina. Snape hratt hurðinni hranalega upp og sagði byrstur
“Hvað viljið þið?”
“Dumbledore prófessor bað okkur um að koma, Draco Malfoy vanvirti hann, mig, Amöndu, Hermione, Ron og alla sem eru ekki með hreint blóð,” svaraði Harry grafalvarlega.
“Guð minn góður,” sagði Snape og hljóp af stað. Stuttu seinna kom hann aftur og læsti kennslustofunni. Þá lögðu þau af stað aftur, þau höfðu verið hálftíma og ekki enn komin, en leiðin tók venjulega tíu mínútur. Þau komust samt ekki alla leið strax, því þegar þau gengu framhjá skrifstofu Dumbledores opnuðust dyrnar og út kom Dumbledore, með Hr. Malfoy á eftir sér, “Sko, hér hef ég vitni,” sagði Dumbledore, og hélt svo áfram “þú skilur auðvitað að það verður að reka hann úr Quidditch-liðinu. Hann situr eftir hjá mér hvert kvöld í 2 mánuði í 3 tíma og eftir það fægir hann verðlaunagripina á göngunum. Hér skrifarðu undir, að þú samþykir þetta, annars rek ég hann.”
“Ég veit þetta er gróft brot, en hann þarf ekki þessa refsingu, ég neita að skrifa undir,” svaraði Hr. Malfoy.
“Draco, farðu upp að pakka,” kallaði Dumbledore. “ Nei, ég skrifa undir,” sagði Hr. Malfoy, “Ekki hlíða honum Draco,” bætti hann síðan við lágum rómi.
“Krakkar, getið þið farið með þetta bréf upp í ugluturn í leiðinni og sent með Drekjiss,” sagði Dumbledore og beindi nú orðum sínum til krakkanna, “Það er til Frú Figg,” bætti hann við glettinn.
“Það er að segja ef við höfum tíma, við eigum að mæta í töfrabragðatíma eftir hálftíma og við verðum að komast til baka í Gryffindor-turn að ná í skikkjurnar,” sagði Ron. “Já, og ég er að fara í tíma í Vörnum gegn myrkru öflunum, hver kennir annars þar?” spurði Amanda.
“Það mun vera ég þar til ég finn almennilegan kennara,” svaraði Dumbledore Amöndu,
“og ég segi Flitwick prófessor að þið gætuð orðið sein,” bætti hann við og beindi orðum sínum að þremenningunum, sem voru greinilega fegnir. “Samt vil ég ekkert slór,” sagði Dumdledore, “vonandi samþykja foreldrar einhvers af ykkur að taka hann að sér, hann verður nú að losna við karl eymingjann einhvern tímann,” bætti hann við og hló góðlátlega.
“Sjáumst,” sagði Amanda og þau hlupu af stað. Þegar þau komu upp í ugluturn, sendu Ron og Amanda bréfin sín samstundis af stað, meðan Harry og Hermione fundu uglurnar og sendu bréfin af stað. Svo flýttu þau sér upp í Gryffindor-turn að ná í sprotana og skikkjurnar sínar.
Þegar Amanda mætti í tíma í vörnum gegn myrku öflunum var tíminn alveg að fara að byrja. “Jæja Gryffindor og Slytherin nemar getur einhver sagt mér hvernig maður kallar á hjálp í miklum vandræðum, töfrasprotalaus?” spurði Dumbledore. Höndin á Amöndu skaust upp, “Er Amanda sú eina sem veit þetta, jæja Amanda segðu okkur svarið,” sagði hann þegar hann sá höndina. “Maður er alveg rólegur og hugsar til besta vinar þíns, sem hefur gengið í gegnum margt með manni, og þá finnur manneskjan til og veit af vandræðunum og verður til þess að manni verður bjargað,” svaraði hún. “Fimm stig fyrir Gryffindor,” sagði Dumbledore og Amanda brosti. Tíminn virtist líka ætla vera henni í haginn, hún vann sér inn 30 stig, en enginn annar fékk stig í tímanum.
Það gekk líka mjög vel hjá Hermione sem vann 20 stig, Ron 5 og Harry 15.
Þegar þau hittust eftir tímana komust þau að því að þau hefðu fengið 70 stig samtals og fóru sæl og glöð í kvöldmatinn. Þau voru fyrst að koma þangað af nemendunum, fyrir utan Draco, sem sat skömmustulegur fyrir framan Dumbledore. Fjórmenningarnir settust við Gryffindor borðið sem var hlaðið kræsingum, svo fóru allir að týnast inn í salinn og byrjað var að borða, Amanda vakti athygli þeirra á því að Draco fékk örlítið, og þurfti í þokkabót að sitja með alla glápandi á sig fyrir framan skólastjórann.
“Guð minn góður, ótrúlegt, þetta hefur bara verið gert einu sinni áður, þá var það Hagrid, grunaður um að hafa opnað leyniklefann,” sagði Hermione taugaóstyrk. Eftir matinn fóru þau að vinna verkefnin sem þau áttu að vinna fyrir næsta tíma, Amanda í vörnum gegn myrku öflunum, en hin í töfrabrögðum. Amanda bað Ron um hjálp, en það endaði með því að hún hjálpaði honum, og henni virtist bara finnast það gaman, líkt og Ron. Þegar það var búið fóru þau upp að sofa, því það yrði Quidditch-æfing á morgun og allir yrðu að vera vel hvíldir. Ron átti erfitt með að sofna, hann var að hugsa um hvort hann ætti að biðja Amöndu að byrja með sér, eða ekki. Hann vissi að það var kjánalegt að vera skotinn í 11 ára stelpu en hann var það samt. Hún var svo skemmtileg, líktist einhvernvegin draumadís. Svo hugsaði hann: Ginny er á föstu, hún er yngri en ég, svo held ég að Amöndu lítist vel á mig. Svona hugsaði hann heillengi þangað til hann tók ákvörðun, hann vildi Amöndu. Næsta morgunn vöknuðu Harry og Ron eldsnemma. Þeir klæddu sig, fóru niður í setustofu Gryffindor og spjölluðu meðan þeir biðu eftir Amöndu og Hermione. Hálftíma síðar komu þær, og þau gengu saman niður í matsal. Á leiðinni stoppuðu Hermione og Amöndu við auglýsingatöfluna, en sögðu Harry og Ron að halda áfram. Þá spurði Ron hvort hann ætti að láta vaða og spyrja Amöndu hvort hún vildi byrja með sér, en Harry hristi bara hausinn. Stuttu seinna komu þeir inn í stóra salinn og fengu sér sæti. Þeir tóku strax eftir að það var kominn nýr kennari í vörnum gegn myrku öflunum, því hún hljóp til Harrys, og heilsaði honum.

Ég minni enn og aftur á að ef einhver nennir að faraýfir spunana yrði ég þakklát.