Ég er búin að vera heldur lengi með þennan kafla, ekki satt? Hverjum er samt ekki sama. Kaflarnir mínir verða lélegri og lélegri með hverju skiptinu sem ég set þá inn, ekki satt? Skiptir ekki máli. Næsti kafli er nú að hefja feril sinn á Huga.

Harry Potter og fjöðrin 8. kafli

,,Vámm!”stundi Hermione
,,Segi það með þér” sagði Harry agndofa
,,Jájá, þarf þá ekki að sækja þá eða eitthvað?” sagði Ron
,,Þú ert fljótur að átta þig! Við erum hérna með hjörð af hæklum fyrir framan okkur og þú lætur eins og þér sé næstum sama!”sagði Harry
,,Ja, ég er alltaf rólegur eftir góðan svefn” svaraði Ron
,,Ronald Weasley! Þú svafst ekki vel í nótt!” sagði Hermione
,,Afhverju ert þú svona viss um það?” sagði Ron
,,Því við sváfum á grjóthrúgu Ron! GRJÓTHRÚGU! Það er ekki þægilegt að sofa á grjóthrúgu!” sagði Hermione reiðilega, það var orðið sífellt auðveldara að pirra hana!
,,Róaðu þig aðeins! Það er ekki mér að kenna að ég vissi ekki að ástæðan fyrir því að ég er svona rólegur er ekki sú að ég hef sofið vel!” sagði Ron
,,Æ, skiptir engu!” sagði Harry
,,Uss, við ættum kannski ekki að hafa svona hátt, við viljum ekki að þau sjái okkur ef við ætlum að fanga einn ungan!”sagði Hermione
,,Ætlum við að fanga unga?” sagði Harry
,,Auðvitað, ekki heldurðu að við ráðum við fullvaxinn hækil? Þeir eru sterkari en tígrisdýr þó svo að þeir séu ekki alveg jafn árásargjarnir”sagði Hermione
,,Og hvernig ætlastu þá til að við komumst að þeim? Hver er áætlunin?”sagði Ron og leit upp á þessa hækla breiðu sem blasti við þeim,
,,Nú, við verðum bara að ganga upp að honum, stinga honum í poka og reyna að finna leið til að bjarga tegundinni”sagði Hermione
,,Já, en hver er áætlunin?” sagði Ron
,,Þetta var áætlunin”sagði Hermione
,,Þetta var ekki áætlun! Þetta var eitthvað bull! Hvernig ætlastu til að við förum að þessu án þess að verða drepin? Og svo ert þú kölluð klárasti nemandi Hogwarts, ég verð að segja þér, Mione mín, að þú ert alls ekki að standa undir nafni” sagði Ron
,,Ómægöd, Ron minn! Hver er það sem er búin að vera að lesa um hækla langt fram á nætur? Hver er það sem er klárasti nemandi Hogwarts? Hver er það sem veit mun betur en þessi hnetuheili þinn hvernig á að umgangast hækla? Ha?ha?ha? ég bara spyr!” sagði Hermione
,,Veit ekki, kannski Robert de Niro?” sagði Harry
,,Nei hnetuheili! ÉG! Ég er búin að vera að lesa um hækla langt fram á nótt og allt hitt sem ég sagði en man bara ekki í augnablikinu!það er ÉG!”sagði Hermione æst
,,Róaðu þig aðeins Hermione, við verðum bara að finna almennilega leið til að ná svona hækilunga, gera þarna það sem þú sagðir, æ þarna, já, finna leið til að bjarga tegundinni og klára svo göngu okkar yfir hið fallega hálendi Noregs” sagði Harry
,,Vá, þú verður skrítnari og skrítnari með aldrinum Harry” sagði Ron og klappaði Harry á öxlina,
,,Nei, í alvöru, við verðum bara að finna eina svona auðvelda leið til að bjarga mann…nei þarna hækilkyninu!”sagði Harry
,,Allt í lagi þá, hver er áætlunin þín?” sagði Hermione
,,Eh, ég er að vinna að henni” svaraði Harry
,,Æ, skiptir ekki máli. Við verðum bara að komast að niðurstöðu um áætlun og reyna svo að ná einum af ungunum. En, Hermione, ertu viss um að það séu einhverjir ungar á þessum árstíma?” spurði Ron
,,Já auðvitað! Ég varð að fá ykkur til að koma hingað þegar þannig tími stóð á! Þótt ég vissi ekki hvernig ég átti að bjarga þessum dýrum þá vissi ég að ég þurfti að bjarga þeim með því að fá einskonar erðaefni af ungunum. Við gætum aldrei nálgast þau fullvöxnu”sagði Hermione
,, Hvað með þann sem ég sá?” spurði Harry
,,Hvað með hann?” sagði Hermione
,,Nú, hann gerði ekki neitt”sagði Ron
,,Ekki neitt hvernig?” sagði Hermione
,,Hann fór ekki í burtu eða neitt þannig fyrr en hann sá ykkar ófríða fjés” sagði Harry
,,Nú, ég veit ekki af hverju hann fór ekki í burtu strax, en hitt get ég þó sagt þér að ég er ekki með ófrítt fjés!”sagði Hermione
,,Nú, annað hvort ykkar hlítur að vera með það”sagði Harry glottandi
,,Ég er ekki ljótur, en það skiptir ekki máli, við verðum að finna þessa leið til að bjarga þessum sæklum, og það helst fyrir myrkur!”sagði Ron
,,Þeir heita hæklar, Ron, og afhverju fyrir myrkur?”spurði Hermione
,,Við ætlum þó ekki að vera lengur en það, er það nokkuð?” sagði Ron
,,Jú Ron, við verðum ábyggilega lengur en það” sagði Hermione
,,Nú, eftir hverju erum við þá að bíða? Finnum þessa leið þína til að ná í ungann með sína fiðruðu vængi, og svo finnur þú leið til að bjarga þeim með þessum ódauðleika drykk þínum” sagði Ron
,,En Hermione, ég var að hugsa… hvernig ætlarðu að gefa hæklunum drykkinn?”spurði Harry
,,Ég er ekki viss um að þetta verði drykkur en ef þetta verður drykkur þá hef ég ekki hugmynd um það hvernig á að gefa hæklunum hann” sagði Hermione
,,Vá, Herms, þú ert alltaf svo skipulögð” muldraði Ron
,,Ég veit það” sagði Hermione
,,Eigum við þá að finna einhverja leið til að gera þetta þarna… ná hæklunum?” sagði Harry
,,Jamm. Við verðum auðvitað að taka hreiður sem er alveg við endan á klettinum. Svo verðum við að ná unga úr því. Svo verðum við bara að spila eftir fingrunum”sagði Ron
,,Og hvert eigum við svo að fara með ungan?” spurði Harry
,,Ekki neitt. Það er ekki víst að við þurfum að ná unganum”sagði Hermione
,,Nú, hverju eigum við þá að ná?”spurði Ron
,,Við þurfum að ná eilitlu blóði og kannski fjöður”svaraði Hermione
,,blóði og fjöður?” sagði Ron
,,Jamm”sagði Hermione
,,Allt í lagi, eigum við þá að leggja af stað?”spurði Harry og byrjaði að ganga í áttina að hreiður fjallshlíðinni
,,Hvað áttu við?” spurði Hermione
,,Hvað heldurðu að hann eigi við?” sagði Ron, ranghvolfdi í sér augunum og gekk á eftir Harry.
,,Ó, já, þannig”muldraði Hermione og gekk á eftir þeim. Það var nokkur hundruð metra gangur frá þeim hluta dalsins sem þau voru í og að hreiður-hlíðinni.
,,Harry, vilt þú ekki fara fyrstur?” sagði Ron sem var kominn að fjallsrótunum á undan Harry og Hermione
,,Nei takk,”sagði Harry
,, Hermione, á eftir þér. Enn á ný ætlum við að fylgja fordæmi þínu er við höldum móts við hættuna sem þú hefur leitt okkur í öruggri hendi”sagði Ron
,,Vá…þú ert á leiðinni að toppa Shakespear” sagði Harry
,,Hver er það?” spurði Ron
,,Ohh.. þessir hreinræktuðu galdramenn! Vita örugglega ekki hvaða leikrit Romeo og Juliet er!” sagði Hermione
,,Romeo og Juliet…?” muldraði Ron að Harry eftir að Hemrione hafði tekið forustuna upp hlíðina.
,,Skiptir engu” sagði Harry og herti gönguna.
Það var smá spölur upp fjallið þangað sem hreiðrin voru. Hvert hreiður var á stærð við lítinn fólksbíl. Þegar nær dró hreiðrunum sá Harry að hæklarnir voru meira eða minna sofandi eða í veiðiferð.
,,Sjáðu, það eru kvendýrin sem lyggja þarna sofandi á hreiðrunum. Karldýrin eru einhverstaðar á veiðum og koma kannski eftir nokkra klukkutíma. Þegar sólin stígur nógu og hátt þá vakna kvendýrin og þá erum við í hættu ef við verðum ekki búin að ná í fjöðrina þá. Við verðum að ganga að fyrsta hreiðrinu sem kvendýr er í. Þar ætti að vera minnst einn ungi. Við fáum blóð og fjöður frá honum” sagði Hermione þegar þau stóðu við fyrsta hreiðrið sem var því miður tómt.
,,Allt í lagi”sagði Harry. Þau gengu að næsta hreiðri. Í því lá ungt kvendýr með tvo unga. Kvendýrið var rautt en þótt undarlegt væri þá var annar unginn hvítur en hinn rauður.
,,Pabbi þessarra unga er greinilega hvítur” hvíslaði Hermione ,, Við tökum erfðaefni og blóð úr þeim báðum. Hvítir tígrar eru enn sjaldgæfari en rauðir, enda er samsetningin í þeim aðeins öðruvísi. Svo, hver ykkar kom með sprauturnar?”
,,Sprauturnar? Hann kom með þær”sögðu Harry og Ron í einu og bentu á hvorn annan.
,,Ekki segja mér að…”muldraði Hermione ,,Guð minn góður við verðum að taka ungana með okkur niður í dalinn”
,,Getum við ekki bara náð í sprauturnar og komið strax aftur?” spurði Ron
,,Nei, þá verða mæðurnar vaknaðar og pabbarnir komnir heim”svaraði Harry
,,Rétt. Ron, farpu úr peysunni, þú líka Harry”sagði Hermione. Strákarnir horfðu furðu lostnir á hana
,,Fara úr peysunni? Afhverju?”sagiði Ron
,,Nú, við verðum að halda á ungunumí einhverju og þetta eitthvað verður að vera hlýtt” sagði Hermione
,,Getur þú ekki bara farið úr peysunni?” spurði Harry
,,Nei ég get það ekki. Úr þeim núna!” sagði Hermione. Harry dró bolinn sinn treglega yfir höfuðið á sér og rétti Hemrione. Ron ranghvolfdi augunum og gerði það sama. Hermione tók varlega upp hvítann, sofandi ungan og vafði honum inn í peysuna hans Harrys. Svo gerði hún það sama við þann rauða og peysuna hans Rons.
,,Hérna Harry, haltu á þessu” sagði Hermione og rétti Harry hvíta ungan sem var nú vafinn inn í uppáhalds bolinn hans Harrrys.
,,Yes, ég þarf ekki að halda á neinu!” sagði Ron
,,Það er vegna þess að ég treysti þér ekki til þess”sagði Hermione og glotti.
,,Æi, þegiðu”muldraði Ron og gekk af stað niður á við á undan Harry og Hermione, sem héldu á sitt hvorum peysuvafnum unganum.


Þannig var nú það. Ef einhver var að hugsa um það þá er ,,peysuvafinn” ekki orð.