Harry Potter og fjöðurin 1.kafli


Ég sendi þessa sömu grein í gær til að athuga hvort hún kæmist inn, síðan las ég hana eftir að ég hafði sett hana inn og þá var fullt af stafsetningarvillum, svo ég lagaði hana og sendi hana inn aftur. Vona að ég fái svar fljótt

Harry Potter og fjöðurin 1.kafli

Harry vaknaði í hlýju og mjúku rúmi þennan laugardagsmorgun. Sólin baðaði herbergið og hann var hissa á því að hann hafði ekki vaknað fyrr. Hann stóð upp og leit út um gluggan. Hann hafði komið seint kvöldið áður svo hann hafði ekki séð bæinn almennilega í myrkrinu. Hann var heima hjá Hermione og Ron ætlaði að koma þennan daginn. Hermione átti sannarlega heima í flottu húsi sem að Harry var viss um að myndi gera Petuniu frænku alveg feikilega stolta. Vernon hafði verið í góðu skapi þegar að Harry hafði spurt um leyfi til að koma hingað, svo hann hafði leyft honum það á sekúntunni, svo núna var Harry staddur heima hjá Hermione og hlakkaði sorglega mikið til ferðalagsins sem hann, Hermione og Ron voru búin að skipulegja. Þau ætluðu að tilflytjast til Noregs (auðvitað stoppa sumstaðar til að allt færi ekki í rugl) og reyna að ganga - eftir fáförnum vegi sem Hermione hafði fundið – yfir nokkuð stóran fjallagarð. Áætlaður tími var rúm vika, en Harry bjóst við að ferðin mundi dragast á langin með Ron meðferðis, auk þess sem Harry var ekki viss hversu vel Hermione þyldi að bera þennan þunga bakpoka sinn alla leiðina.
Harry var enn í svefnrofunum svo hann fór inn á baðherbergi, klæddi sig úr og smeygði sér undir ískalda sturtu. Hann var glaðvakandi þegar hann steig aftur út úr sturtunni, hafði sig til og fór niður í morgunmat.
Hermione og mamma hennar sátu við eldhúsborðið þegar Harry kom niður. Frú Granger var að lesa blaðið en Hermione að borða ristaða brauðsneið.
,,Hæ” sagði Harry og settist niður
,,Daginn Harry” sagði frú Granger glaðlega bakvið blaðið
,,Hæ, viltu ekki fá þér að borða, það er til egg og beikon, pabbi bjó það til svo þú skalt fara varlega”sagði Hermione og brosti. Harry gerði það sama, náði sér í disk, egg og beikon ásamt ristuðu brauði.
,, Er pabbi þinn farinn í vinnuna?”spurði Harry
,,Já, var að fara, mamma ætlar að vera heima í dag, við þurfum að ná í Ron og það á eftir að verða vandamál”
,,Afhverju?”
,,Bærinn hans er hvergi merktur inn á kort svo við rötum ekki heim til hans”
,,Getur herra Weasley ekki bara skutlað honum á King’s Kross og við náð í hann þangað?” spurði Harry
,,Ja, við hefðum getað það en við þurfum að ná í Ron í dag og ég held ekki að við getum náð sambandi við hann nógu fljótt til að láta þau vita,enginn sími og þannig”sagði Hermione vonleisislega
,,Tja, ég er viss um að Hedwig geti náð í tíma, hún veit hvar Hreysið er og er heldur hraðfleyg” Harry rótaði í matnum. Hann hafði átt að taka orð Hermione um eldamennsku herra Grangers alvarlega,
,,Já, við getum svo sem reynt það, en þá verðum við að fara upp núna og skrifa, hún verður að vera nógu og fljót til að geta komið aftur með svarbréf í tíma.” Sagði Hermione ,,Og, ójá, mamma, er þér sama þótt við náum í Ron á lestarstöðina?”
,,Ha?…já, auðvitað, segið mér bara hvenar” svaraði frú Granger niðursokkin í slúðurfréttir dagsins.
,, Fínt, komum upp!” Harry stóð upp og hélt af stað upp stigan. Hermione rölti á eftir.
Hedwig var ekki í búrinu sínu þegar þau komu upp, hún var en ekki komin úr veiðiferð næturinnar. Þau biðu í rúmt korter eftir henni. Þegar hún kom var hún með minnst fimm mýs, tvær í gogginum, tvær í klónum, og einni hafði henni einhvernveginn tekist að fljúga með á bakinu. Hermione lokaði augunum þar til Harry hafði fjarlægt allar mýsnar. Hedwig nartaði heldur fast í hann(Þetta voru nú hennar mýs), en eftir að Harry hafði klappað henni blíðlega og hrósað henni þá sefaðist hún og nartið varð ástúðlegra.
,,Jæja, Hermione, nennir þú ekki að skrifa bréfið, þú ert miklu fljótari að skrifa en ég”sagði Harry og gaf hvíta, fiðraða gæludýrinu sínu uglunammi.
,,allt í lagi, hvað á ég nú að skrifa? Ahh…nú veit ég!”Hermione grúfði sig yfir pergament og skrifaði í rúmar tíu mínútur
,, Vá, hún fær sannarlega ekki ritstíflu!” hvíslaði Harry glottandi að Hedwig.
,,Búin!” Hrópaði Hermione allt í einu svo Harry hrökk í kút og Hedwig flaug upp á skáp
,,Hérna, lestu þetta yfir!”sagði hún og rétti Harry bréfið, sem las það upphátt:

,, Kæri herra Weasley

Það kom því miður dálítið uppá, sjáðu til, við vitum eiginlega ekki hvernig við eigum að komast heim til ykkar, svo okkur datt í hug hvort þið gætuð nokkuð ekið Ron á King’s Kross og við sótt hann þangað um hálf fimm leitið? Við verðum að fá svar bréf ykkar strax til að Hedwig komist til baka í tíma!

Yðar einlæg
Hermione, Mamma(Frú Granger) og Harry.

P.S.

En nú að mikilvægari málefnum. Svo virðist sem yfirvöld ætli að eyða skógi fyrir sunnan og ég var að hugsa hvort þú gætir nokkuð skorist í leikinn…”

Harry leit á hana ,,Fyrri hlutinn var góður en þú verður að stroka þetta P.S. bull út!”
Hermione brosti ,,Ég varð bara að sjá viðbrögðin!” sagði hún, síðan sprakk hún úr hlátri. Harry lokkaði Hedwig niður af skápnum, beið þangað til Hermione hafði klárað að stroka út, batt bréfið við fótinn á Hedwig og sendi hana af stað.
,,Jæja, kemurðu í galdraskák? “spurði Harry og leit á Hermione. Hún kinkaði kolli.
Þau spiluðu þar til þau heyrðu vængjaþyt. Harry leit upp, það sat svo sannarlega ugla í gluggakistunni, en þessi ugla var ekki Hedwig. Þetta var falleg. miðlungsstór, ung, mógul ugla. Við fót hennar var bundið bréf. Harry stóð á fætur,
,,Þetta er til þín” sagði hann og kastaði bréfinu til Hermione, gekk með ugluna að búrinu hennar Hedwigar og brynnti henni. Hann sneri sér að Hermione. Hún starði steinrunnin á bréfið.



Ég ætlaði að hafa þetta lengra, en mér fannst komið nóg þannig að, hvernig var þetta?