7.kafli. Tímadrykkurinn


“Sko,, svaraði Draco en hætti svo. Hermione beið óþreyjufull eftir því sem myndi koma á eftir. “OK, ég veit um drykk sem er kallaður “Tímadrykkurinn,, og við getum notað hann til þess að fara aftur í tímann og breyta þessu öllu en samt, við yrðum en þá 16 ára, þú þarft að koma því í kring að mamma þín og pabbi hætti við allt og þá verður allt í lagi en þau gætu samt orðið svolítið, ö, skrýtin ef þau sæu þig allt í einu orðna svona stóra en þú verður samt að reyna þetta,, sagði Draco “Eða náttúrulega sætta þig við staðreyndir,, bætti hann við,,. Hermione hugsaði sig um. Hann var svarti kötturinn. Hann hlaut að vita hvað hann var að gera. Nema, hún hefði ekki treyst honum ef hann væri ekki svarti kötturinn. “Allt í lagi,, sagði hún að lokum “Komum,,. Hermione rauk af stað. “Það er bara einn hængur á,, sagði Draco og Hermione stífnaði upp. Hvað var það nú? “Bókin er á lokuðudeildinni,,.
Hermione seig niður. Hvað átti hún að taka til bragðs. Hún var ekki með neina lausn. Hvað ætti hún að gera. “Ertu að gleyma,, sagði hún að lokum. Draco leit á hana með svip sem sagði greinilega orðið “Hvað?,,. “Þú varst að nota galdurinn rétt áðan,, sagði hún og tók upp sprotann. Draco skildi greinilega hvað hún var að tala um. “Ok, en við verðum að fara þangað um nótt,, sagði hann. “Við getum farið í kvöld, en samt ekki núna vegna þess að allir eru að tínast úr mat,, svaraði Hermione “Hittu mig við hurðina á bókasafninu klukkan tólf,, sagði hún og ætlaði að fara af stað en mundi svo eftir einu. “Þegar við komum skulum við banka á vegginn og athuga hvort annahvort okkar sé þarna, ef ekki þá bíðum við en ef við erum þarna þegar hin bankar þá bönkum við á móti,, sagði hún og fór svo af stað. Hún labbaði út úr herberginu og passaði að enginn sæi hana núna hvort sem hún væri að fara inn eða út. Þegar Hermione var komin fyrir horn skammt undan sá hún að Draco fór út úr herberginu og umbreytti sér.
Hún horfði á eftir svarta kettinum sem hljóp af stað niður að Slytherinvistinni. Núna loksins gæti hún komið öllu í lag.
Hún hélt áfram þangað til hún kom að Gryffindorvistinni. Þar voru Harry og Ron rétt að koma úr mat og voru að fara inn. “Hermione, hvar hefurðu verið í allt kvöld?,, spurði Ron. “Ég var ekkert svöng svo að ég fór bara í göngutúr,, svaraði hún.
Þau fóru inn og fóru að huga að heimanáminu sínu. Hermione gat samt ekki lært mikið. Hún var svo spennt. Þegar klukkan var orðin hálf tólf voru allir farnir í háttinn nema þau þrjú. Að lokum sögðust Harry og Ron vera að fara að sofa. “Hermione, ætlarðu ekkert að sofa í nótt?,, spurði Harry. “Jú, ég þarf bara að klára svolítið í þessari ritgerð,, svaraði hún og Harry og Ron fóru upp í drengjasvefnsalinn. Hermione varð eftir og beið þangað til klukkan varð orðin nógu margt til þess að geta farið af stað. Þegar klukkan var orðin tíu mínútur í tólf fannst henni tímabært að fara af stað. Hún gerði Erexteri galdurinn og hélt af stað. Þegar hún var komin að bókasafninu bankaði hún í vegginn. Ekkert heirðist til baka. Draco var ekki kominn. Hermione hugsaði sig um að hann væri kannski að svíkja hana. Hún beið. Ekkert heirðist. Hún beið í nokkrar mínútur. Svo leit hún á klukkuna. Hvað hafði hún verið að hugsa. Hún hafði farið af stað svolítið fyrr. Klukkan var ekki einu sinni orðin fimm mínútur í.
Þegar klukkan var orðin þrjár mínútur í heirðist bank. Hermione bankaði á móti. Þau sáu ekki hvort annað en heirðu í hvort öðru. Þau fóru inn á bókasafnið. Þegar þau voru komin á lokuðu deildinna heirðu þau í mjálmi.
Frú Norris var komin og gæti þýtt að Filch væri ekki langt undan. “Ég fer til vinstri og þú ferð til hægri,, hvíslaði Draco og Hermione fór til hægri. Hún leitaði og leitaði en fann engin ummerki að sú bók sem hún hélt að drykkurinn væri í væri rétta bókin. Eftir u.þ.b. korter heirðist hvísl í Draco. Hermione greindi ekki orðin því hún heirði í marri í trégólfinu. Filch hlaut að vera kominn. Hermione flýtti sér að setja bókina sem hún hélt á inn í hilluna. “Draco,, hvíslaði hún “Ertu þarna,,. Hún fann fyrir hjartanu hamast í brjósti hennar. Þetta gat vel verið endirinn. Hún beið eftir svari en heirði ekki neitt. Hún reindi að finna Draco en gat það alsekki. eftir smástund heirði hún eitthvert pískr. “Hermione,, heirðist rödd Dracos segja. “Hvar ertu?,, spurði Hermione. “Hjá bókahillunni rétt upp við hægri vegginn,, svaraði hann og Hermione fór þangað. Hún sá bók vera tekna út úr hillunni og lagða á borðið. Þetta var bókin með drykknum. Hún var handviss. “Draco, förum í leyniherbergið núna,, sagði hún og Draco tók bókina. “Passaðu að enginn geti séð hana,, sagði hún og þau læddust út úr lokuðu deildinni. Hermione leit til hægri til að sjá hvort einhver væri á ganginum áður en hún færi út af bókasafninu. Þegar hún snéri höfðinu til vinstri rak hún sig í bókastafl sem hún sá ekki. Við það skelltist hurðin (sem hún rak sig líka í) í annann bókastafla og Hermione datt. “Hver er þar?,, heirðist rödd Filch segja. Hermione flýtti sér að standa á fætur. Hún hraðaði sér að næstu bókahillu. Filch kom að bókastöflunum tvemur sem voru nú á gólfinu. Hermione læddist að dyrunum. Hún hljóp alla leið að leyniherberginu og fór inn. “Erexteri,, sagði hún og líkami hennar var aftur sínilegur. Hún leit í kringum sig og sá að Draco var ekki kominn. Hún beið í nokkrar mínútur. Spennan var en þá í henni og þurfti hún að taka því rólega og reina að fá ekki áhyggjur um það að Draco væri ekki en þá kominn. Eftir um háftíma kom Draco. “Afhverju varstu svona lengi?,, spurði Hermione. “Filch stóð við hurðina í háftíma, ég komst ekki neinstaðar út,, sagði hann og rétti Hermione bókina og sast niður. Hermione fór að glugga í drykknum svo lokaði hún bókinni. “Draco, þetta verður mjög, mjög erfitt en við verðum að taka eitt í einu,, sagði hún og stóð upp. Hún setti bókina á borð þarna rétt hjá og sast við stól og byrjaði að lesa yfir þetta almennilega. Draco kom og sast við hliðinna á henni. “Það erfiðasta sem hægt er að finna er örugglega Tönn úr Rewens hákarli í hafinu milli Ástralíu og Madagaskar, sagði Hermione og stundi. “Indlandshafinu,, sagði Draco snögglega og leit á hana. “Eða það,, sagði hún og varð svolítið uppstökk yfir því að hann vissi þetta betur en hún. En það var ekki aðalvandamálið núna. “Það er fleira sem er erfitt,, sagði Draco og leit upp frá bókinni. “Eins og ég sagði áðan,, sagði Hermione “Tökum bara eitt í einu,,.




8.kafli. Vitsugan!

Draco leit á hana og gaf henni bendingu um að koma. “Ok, við þurfum að fara í fornboðna skóginn, örugglega fara inn á kennslustofu Snapes og svo ná í einhverja tönn af einhverjum hákarli. Hermione, þetta er allt erfitt,, sagði Draco og benti henni á nokkur efni sem hún ríndi í gegnum. “Já, en það varst þú sem stakkst upp á þessu,, sagði hún og beitti sigrihrósandi augnaráði á hann. “Já, ég veit það, en, þetta átti ekki að verða svona erfitt,, svaraði hann og seig niður í stólinn. “Hvað datt þér eiginlega í hug, þetta er örugglega einn erfiðast drykkur í sögunni,, sagði hún og leit aftur í bókina. Henni fannst þetta nú sjálfri erfitt en hún ætlaði ekki að gefast svona upp auðveldlega. “Ok, ég viðurkenn, þetta er svolítið, ja, svolítið mjög erfitt en ég ætla ekki að gefast upp,,. “Allt í lagi,, svaraði Draco “Eins og þú sagðir, tökum eitt í einu,,.
Þau litu bæði á það sem var fyrsta hráefnið.
“Furuköngull á tré sem allar leðurblökur halda sig í,,.
Það var það fyrsta sem stóð á listanum. Hermione hugsaði sig um. “Það hlýtur að vera í fornboðna skóginum,, sagði hún upphátt. Þau yrðu að fara þangað. “Hvað er klukkan?,, spurði Hermione sjálfa sig upphátt og leit á úrið sitt. Klukkan var orðin hálf þrjú um nótt. “Við verðum að drífa okkur, klukkan er orðin allt of margt,, Þau skildu bókina eftir í leyniherberginu og hröðuðu sér út. “Hermione, hittumst hérna um matartímann og þá laumum við okkur í fornboðnaskóginn,, sagði Draco og Hermione kingaði kolli. Hún hljóp af stað en mundi eftir því að hún var ekki ósýnileg.Hún ætlaði að fara að taka sprotann upp til að gera sig ósýnilega en, sprotinn var horfinn. Hún hafði gleymt honum inni í leyniherberginu. Hún yrði að komast þangað í tæka tíð. En Filch gæti náð henni. Hermione flýtti sér að fela sig bak við steinsúlu ef Filch skildi vera þarna nálægur. Hún heirði mjálm. Norris var komin fram á ganginn. Svo heirði hún í hljóði sem líktist rödd Filch. Hún reyndi að láta ekkert sjást í sig. Hún heirði næst hvæs og sá glóandi glirnur sem beindust að henni. Norris var búin að sjá hana. Hún gat aðeins tekið áhættuna og hlupið í átt að Gryffindorvistinni. Hún ákvað að gera það. Norris nálgaðist hana. Hún kom nær og nær. Hermione hljóp eftir ganginum. Norris hvæsti aftur. Hermione leit um öxl. Hún sá ekki Norris lengur. Hún hljóp samt. Allt í einu skall hún á einhvern og datt í gólfið. Filch hafði náð henni. “Þarna gómaði ég þig,, sagði hann. “Nú verðuru rekin,,. Hermione stóð upp. Hún hafði meitt sig í hendinni við fallið. Filch skipaði henni að fylgja sér og hún gerði það. Hann fór með hana að skrifstofu McGonagall og þar staðnæmdust þau. Filch bankaði á hurðina. Eftir smá stund kom McGonagall. Hún var ekki enþá háttuð. Hún hafði greinilega þurft að gera eitthvað mikilvægt alla nóttina eins og Hermione. “Filch,, sagði hún “Hvað vilt þú hingað?,,. Hún gaut augunum til Hermione. “Ungfrú Granger, hvað ert þú að gera hér?,,. Það var eins og heilt spurningaflóð flæddi í augum hennar. Hún skildi náttúrulega ekkert hvað var að gerast. “Ég greip hana uppi á ganginum,, sagði Filch “Það var örugglega hún sem gerði hin uslan í kvöld,,. Hann var mjög reiður og horfði illkvittnum augum á Hermione. “Granger, komdu hingað inn, ég þarf að ræða við þig,, sagði McGonagall og Hermione fór inn. McGonagall skellti hurðinni og Filch fór. Hermione sat þögul í stól hjá skrifborðinu og hugsaði hvernig hún gæti komið sér til bjargar í þessum kringumstæðum. “Ég hefði ekki búist við þessu frá þér,, sagði McGonagall ströng “Afhverju varstu þarna svona seint?,,. “Ég var ekki enþá farin að sofa og heirði eitthvað skringilegt hljóð sem kom að utan,, svaraði Hermione. Hún reindi að finna einhverja góða sögu til að spinna upp en það gekk ekkert sérlega vel. “Og hvað svo,, sagði McGonagall. “Sko, þegar ég kíkti út um gluggann þá sá ég vitsugu,, sagði Hermione en komst ekki lengra. “Vitsugu, hvað eru vitsugur að gera hér?,, sagði McGonagall steinhissa á því og sast niður í stólinn sinn. “Ég veit það ekki,, sagði Hermione “Þannig að ég ákvað að finna kennara. Það var bara svo dimmt að ég viltist,,. “Viltist, dimmt, það eru ljós alstaðar. Það veistu vel,, greip McGonagall framí og fannst þetta orðið frekar skrýtið. “Já, mér var svo mikið í mun að finna kennara og að vitsugan gæti ekki gert einhvern óskunda og ég hugsaði stöðugt um hana, þannig…ég viltist,, sagði Hermione og vonaði að McGonagall myndi taka þessu vel. “Ég trúi þér og Gryffindor missir ekki stig, þú mátt fara, ég þarf að koma þessu til Dumbledores,, sagði McGonagall og rauk af stað. Hermione fór út og hraðaði sér í átt að Gryffindorturninum. Þegar hún kom þar inn var hún mjög fegin því að hafa sloppið. En hvað myndi gerast út af vitsugunni sem var ekki til?

P.S. Vona að þið munið njóta vel.