5.kafli. Hver er það?

Hún hlóp alla leið að Gryffindorturni og fór svo þar inn. Þar voru Harry og Ron að læra en litu upp um leið og Hermione kom svona æðandi inn. “Afhverju ertu að flýta þér svona?,, Spurði Harry sem var að fara yfir töfrabragðaritgerðina sína. “Ég…..ég….,, stundi Hermione en vissi ekki hvort hún ætti að segja þeim frá atvikinu eða ekki. “Peeves var að elta mig, hann reyndi að kasta gömlum bókum í mig,, sagði hún. “Svoleiðis,,sagði Harry og hélt áfram að fara yfir ritgerðina. Hermione settist niður og fór að hugsa (Eins og vanalega) um þetta atvik, hvað var Draco eiginlega að hugsa. Hafði þetta verið martröð eða var þetta raunveruleikinn? Var hann að ganga af göflunum eða hún? Hvað var þetta allt saman? Hún vissi ekki hvað var að gerast. En hún ætlaði ekki að láta þetta trufla sig. Hún ætlaði ekki að láta fleira trufla sig. Ekkkert nema raunveruleikinn gat truflað hana meira núna. “Hermione er allt í lagi,, spurði Ron. “Já, ég er bara svolítið þreytt, ég ætla að fara að leggja mig, góða nótt,, svaraði Hermione og gekk upp í stúlknasvefnsalinn. Hún háttaði sig og fór að hugsa um allt sem hafði gerst hjá henni. Hún vissi ekki lengur hvað var að gerast. Hún var að gefast upp á þessu.
Að lokum fór hún að sofa.
Hana dreymdi drauminn aftur nema nú var svartur köttur fyrir neðan hana. Kötturinn og hún fóru sömuvegu en þau vissu ekki af hvort öðru. Hún hélt áfram og kötturinn líka. Þau voru kominn í gegnum skóg. Samt voru margir kílómetrar eftir af ferðinni. En hún vissi ekki hvert hún ætti að fara. Það voru margar leiðir. Hún gat ekki ákveðið hvert hún ætti að fara. Hún þurfti hjálp. Hún var þarna í nokkra stund en vissi ekki hvaða leið hún ætti að fara. Allt í einu stóð svarti kötturinn fyrir framan hana. Hún sá á honum að hann vildi segja henni eitthvað. En hvað? Svo sá hún að hann vildi að hún elti sig. Hún elti hann og flaug eins hratt og hún gat. Hann fór með hana lengra og lengra. Skyndilega stönsuðu þau. Þá snéri kötturinn sér við og leit á hana. Allt í tók hann að breytast, hann varð stæ…………

Skyndilega vaknaði Hermione. Henni brá mjög. Þetta var ekki eins og draumurinn hennar. Eitthvað hafði gerst. En nú vissi hún að hún gæti ekki látið drauminn sinn rætast einsömul, hún þyrfti að fá hjálp. En hver var svarti kötturinn?
Hún hugsaði um þetta við mogunverðinn en gat þó borðað eitthvað í þetta sinn. Hún hafði að minnstakosti meiri möguleika á þessu núna heldur en þegar draumurinn var miklu styttri. En hver gat það verið? “Það hlýtur að vera einhver í Gryffindor,, hugsaði hún með sér og reyndi að finna sá sem það gæti verið. Fyrst hugsaði hún um Harry, það gæti vel passað en vanalega hefði það verið hann sem hefði verið í vændræðum en ekki hún. En samt að öðrum aðstæðum. En hann var samt ekki beint þá í vændræðum en hún orðaði það þannig. Svo hugsaði hún um Ron. Þau hefðu ekki alveg verið sérstaklega góðir vinir en samt alltaf leyst málin. Svo leit hún á Neville, þau þekktust mjög vel og voru vinir en gat verið að hann ætti eftir að hjálpa henni? Hún var búin að kanna alla en samt var enginn eins nálægt því og Harry og svo næst Ron. Hún vildi samt ekki vera að nefna þetta því að hún vildi fyrst fá betri vísbendingar. Þegar hún fór í firsta tímann gat hún sleppt því að hugsa um þetta og einbeitt sér að náminu. Þegar hún var búin að klára ritgerðina sína sem hún var að gera í ummyndun var tíminn búinn og hún fór í næsta tíma sem var jurtafræði. Þar þurftu þau að læra um Ynienplöntuna og sjá um hana. Hermione var í góðu skapi út af nýju vísbendinguni sinni og gat því safnað 20 stigum fyrir Gryffindor, í einum jurtafræðitíma.
Eftir þennann tíma var töfradrykkir og Þá þurftu þau að blanda saman Gresyne seyði og Hermione náði því en allt eyðilagðist hjá öllum þegar sprenging varð í seyðpottinum hjá Nevell sem hafði sett Werdern í staðinn fyrir Waden og allt klúðraðis út af því.
Í síðasta tímanum sem voru töfrabrögð þurftu þau að skrifa um nokkra meiginleika Trandore galdursins. Hermione náði því vel og vegna spurninga sem herra Flitwik spurði náði Hermione 25 stigum fyrir nokkrar spurningar sem hún svaraði einfaldlega.
Fyrir allann daginn hafði hún semsagt fengið 45 stig og var mjög ánægð með árangur sinn.
Um kvöldið var hún ekkert sérstaklega svöng svo hún fór í leyniherbergið sitt. Þar fór hún að tala við sjálfa sig.
“Bara ef mamma og pabbi hefðu ekki gert þetta af sér, þá gæti ég umbreyst, án þess að það væri leyndarmál, þá væri ég líka allt önnur manneskja. Það væri allt öðruvísi það…….,, Hún gat ekki sagt meira því allt í einu heirðist rödd sem sagði “Varstu þá að ljúga allann tímann?,,




6.kafli. Óvinir geta hjálpað!

Hermione sneri sér snögt við. “Hver er þar?,, sagði hún og setti sprotann á loft. Ekkert hreyfðist. “Gefðu þig fram!,, sagði hún aftur og varð með titring í röddinni. “ Erexteri,, heirðist sama röddinn segja og allt í einu birtist Draco Malfoy rétt við hlið hennar. “Hvað ert þú að gera hér?,, spurði Hermione og beindi sprotanum á loft. “Hlusta á suma örvænta,, svaraði Draco og settist niður í stól beint fyrir aftann hann. “Hvernig vissirðu af þessum stað?,, spurði Hermione. “Ég “datt”, eins og sumir,, sagði hann og setti upp glott. “Hvernig sástu mig detta?,, spurði Hermione “Ég man ekki eftir að hafa séð neinn þarna,,. “Það var heldur enginn þarna, eða þannig,, sagði Draco og og horfði á Hermione. “Notaðir þú Erexteri?,, spurði Hermione og stakk sprotanum niður. “Nei,, svaraði Draco “Ég var bara að prufa hann núna, þess vegna kom ég hingað,,. “En, hvað gerðiru þá?,, spurði Hermione og var orðin mjög áhugasöm. “Hugsaðu bara til baka í fortíðina,, sagði Draco og glotti varfærnislega.
Hermione hugsaði aftur í tímann. Hún man ekki eftir neinu. Það hafði ekki verið neinn þarna. Hún hugsaði til baka. Það var grafarþögn, sem var svolítið óþægileg í þessum kringumstæðum. Hún hélt áfram að hugsa.
Skyndilega mundi hún eftir því. Hún hafði dottið við það að henni hafði brugðið. Hún heirði mjálm þegar hún datt en það gat ekki……. “Varstu, ég meina umbreyttiru þér?,, spurði Hermione og leit á Draco. “Já,, svaraði Draco og stóð upp. Hermione var alveg undrandi. Hvernig gat hann umbreytt sér vissi hún ekki. En að það hafi verið köttur það skildi hún ekki. “Veistu…veistu afhverju þú umbreytist í kött?,, spurði Hermione. Hún vissi að þetta væri kannski heimskuleg spurning en vildi samt vita eitthvað meira. “Nei, ég veit það ekki, ég bara gerði eitthvað um daginn og þá bara,, sagði Draco og leit á Hermione. Hún vissi hvað hann var að tala um. “En nú vil ég fá að spyrja þig,, sagði Draco. “Hvað er það nákvæmlega sem þú ert búin að halda leyndu í þessi 16 ár eða svo?,,. Hermione stóð upp. Hún vildi vita hvort hún gæti treyst honum. “Lofarðu að segja ekki neinum frá þessu?,, spurði hún og leit á Draco. Hann hugsaði sig um. “Jebb, lofa því,, sagði hann. “Hermione dró djúpt andann og byrjaði svo
“Fyrir um 16 árum þegar ég var bara lítil. Þá voru foreldrar mínir, ja,, sagði hún og hugsaði sig um hvað hún ætti að segja næst. “Geturur sagt mér hverjir VORU bestu vinir foreldra þinna?,, sagði Hermione.
“ Randero Wanderner og Severya Wenderner,, svaraði Draco. “Ok, þá voru foreldrar mínir í slagtogi við Voldimort,, sagði Hermione og horfði á Draco sem var þrumulostinn. Hermione skildi það því ef hún væri hann hefði hún líka verið svona. “Nokkrum mánuðum eftir að ég fæddist eða eins og ég sagði áðan, 6 mánuðum, þá voru drápararnir búnir að skipuleggja áætlun sem var það að drepa Dumbledore. Það var verkefnið sem foreldrar mínir áttu að gera. En það mistókst vegna þess að þau voru gómuð af kennurunum þegar þau voru komin á skrifstofu Dumbledores. En þau voru búin að búa til varaáætlun og hurfu en allir héldu að þau væru dáin. Það kom í Spámannstíðindum að hjónin Wanderner hefðu dáið en enginn fundið líkin. Voldimort og hinir drápararnir héldu það líka og enginn hefur séð þau síðan,, lauk Hermione máli sínu og snéri sér undan. Nú hafði hún lokið frásögn sinni og vissi ekki einu sinni hvort Draco hafði verið að plata eða ekki og kannski myndi hann segja öllum frá þessu. “En hvað kemur þetta öllu þínu máli við?,, spurði Draco sem var greinilega orðinn ruglaður á öllu þessu. Hermione snéri sér við og sagði “Málið er, að þau hurfu aldrei. Þau breyttu bara nöfnum og eru núna “muggar”, þau eru foreldrar mínir,, sagði Hermione. “En, Hermione, hvers vegna vildurðu segja frá þessu,, sagði Draco. “Af því að ég er hreinræktaður galdramaður og svo var ekkert gaman að lifa í lygi,,. Draco leit á hana. Hermione var nú viss um að hann myndi koma upp um þau. “Hermione, ef þú heldur að ég fari að segja frá þessu, þá.. þá hugsarðu ekki skýrt,, sagði Draco. “Hvað meinarðu með að ég hugsi ekki skýrt?,, sagði Hermione. “Þau voru bestu vinir foreldra minna, afhverju ætti ég að koma upp um þau?,, sagði hann og leit á Hermione. “Ég veit ekki,, svaraði hún. “Hermione, ég get hjálpað þér, ég lofa,, sagði Draco og beið eftir svari. Hermione hugsaði sig um. Að lokum sagði hún. “Ég er ekki alveg viss. Ég veit ekki hvort ég á að treysta þér,,. “Hvað er það sem þú getur breytt þér í nákvæmlega?,, spurði Hermione.Draco stóð upp og gekk út á gólf og sagði síðan “Það er þetta,, og breytti sér. Það var eins og Hermione væri að fara úr böndunm. Afhverju hefði hún ekki fattað þetta fyrr. Þetta var svarti kötturinn.
Draco breyttist aftur. “Jæja, má ég hjálpa þér?,, spurði hann. “Ég held að það sé í lagi,, sagði hún því nú vissi hún að hún gæti náð að bjarga öllu saman. Hvernig sem hún nú myndi fara að því. Eða hvernig sem hann myndi fara að því. “Já, ég gleymdi alltaf að segja þér það,, sagði Hermione. “Ég get líka breytt mér,, sagði hún og umbreyttist. Hún var komin í uglulíkið sitt. Það líki sem hún hafði viljað vera eins oft og hún hafði getað. Og nú gat hún það.
Hún umbreyttist aftur. “Jæja, hvernig geturu svo hjálpað mér?,,