Þá er kominn seinasti kaflinn í Fanfic sögunni minni:


Hahahaha” hló hann “ Ég vil að þú deyjir, þú hefur náð valdi á mér nokkuð oft en það á aldrei að koma fyrir aftur!, Ég vil að þú deyjir. ” sagði Hann en svo heyrði Harry Stelpurödd fyrir aftan sig:

“Kondarsmundarium”.

Voldmort tók augun af Harry og Ron og leit upp, Harry leit líka snöggt við en passaði að verða ekki fyrir álögum frá Voldemort. Fyrir aftan hann stóð Hermione með sprotann á lofti. Síðan leit Harry við á Voldemort og sá að hann fraus í sporunum, hann var sem steinn, Harry horfði á hann í pínu stund en rauk svo upp og til Hermione,
“Hvað er að gerast?” sagði hún taugastrekkt.
“Ég veit það ekki, taktu Ron og ég athuga hvort Voldemort sé í alvöru frosinn!” sagði Harry.
”Hélstu virkilega að mesti galdramaður allra tíma myndi ekki kunna þuluna sem bjargar mér gegn þessum galdri?” heirðist dimm rödd fyrir aftan þau, Harry leit til baka og sá þar að Voldemort var þar standani og var ekkert frosinn.
“Þú heldur víst að þú sigrir mig, gefstu upp og leyfðu mér bara að drepa þig, það er ekkert við því að gera ha? Crucio” sagði hann og beindi sprotanum sínum að Harry, Harry lokaði augunum og bjóst við að finna fyrir ólýsanlegum sársauka en eftir nokkrar sekúndur opnaði hann augun og sá Hermione liggja á grasinu og kúveltast og öskra. Hún hafði stokkið fyrir hann og þá hafði galdurinn lent á henni. Eftir nokkra stund aflétti Voldemort galdrinum og hló “ þið getið haldið að þið ráðið við mér en það er ekki hægt, loksins erum það bara við 2. Þú og ég” sagði Hann.

Harry leit niður og sá Hermione í roti, hún hreyfði sig ekki.
Voldemort miðaði sprotanum að Harry og sagði “ Loksins hlýturðu sömu örlög og móðir þín og faðir, loksins færðu að deyja og ég mun styrkjast og verða voldugri en ég hef verið, ég mun gera heiminn að verri stað og pína hvern einast mann. Loksins Loksins. Segðu Bless Bless Harry Potter því að þetta er seinustu mínúturnar þínar á þessari jörð, Avada Kedavra”.

“Vinolindanda” sagði Harry og upp kom vernarskjöldur, Harry reyndi að hlaupa síðan burt en leit til baka og sá að Vernarskjöldurinn hafði eyðilaggst undan galdrinum. Hann var farinn að missa móðinn. Hann heyrði hlátur fyrir aftan sig og hélt áfram að hlaupa. Síðan leit hann við, Hann sá Voldemort lyfta sprotanum og benda honum síðan að sér, þar sem Harry var í nokkuri fjarlægð gat hann brugðist við og beygði sig fyrir aftan stein og um leið og töfrarnir sem komu úr sprota Voldemorts lentu á steininum sprakk hann. Harry rispaðist á andliti en hljóp á leið til Voldemorts og öskraði “Avada Kedavra”. Um leið og töfrarnir lentu á Voldemort virtist hann ekki deyja. Hann lak niður í poll og eins og hann lak í gegnum jörðina. Harry leit í kringum sig, Voldemort var farinn en Ron lá ennþá í dái og Hermione var að gefa frá sé kvalastunur þar sem það var ekkert grín að lenda í þeim. Harry greip vasann af jörðinni en heyrði þá hljóð fyrir aftan sig. Draco var að vakna úr dáinu.
Hann horfði á Harry og augun hans voru sem gullin. Hann horfði á Harry en féll svo aftur með höfuðið í jörðina. Harry vorkenndi Draco hálfpartin svo að hann dró hann að Vasanum. Því næst tók hann í hendina á Ron og Hermione og Draco og hélt í vasann.

Þeir hurfu aftur inn í stóra herbergið. Harry heyrði eitthvað berja á dyrnar hann hljóp að þeim og sagði: Alohomora". Dumledore og skólastýra Beauxbanktons stóðu þar, Þau hlupu að þeim og inn um dyrnar kom síðan Prs. Karfnan (Hjúkrunarfræðingur Durmstrang). Þá fann Harry Hvað þreytan sogaðist yfir hann, Hann sofnaði. Næsta dag vaknaði Harry Hogwarts. Hann var í hjúkrunarstofunni. Hann leit Hægri og sá Dumbledore vera reyna að gera galdra til þess að vekja Ron, síðan leit hann til vinstri og sá Hermione liggjandi í rúmi ver að drekka eitthvern svartan drykk. Ungfrú Pomfrey sá að hann var vaknaður svo að hún kom þjótandi til hans með sama svarta drykkinn og Hermione var að drekka. Hann drakk hann og gubbaði næstum. Hann var ógeðslegri en Beina-gró.

Hann leit síðan á Ron og sá að Dumbledore var enn að reyna “Komnan,Dmalan,avandan, kúlúsukknip”. Harry hélt áfram að horfa í næstum 10 mínútur þar til að Dumdledore sagði “Korfnann” Þá rankaði Ron við sér, Harry hoppaði upp úr rúminu sínu og sá að Hermione gerði það líka og þau hlupu til Ron. Hann rumskaðist aðeins og Hermione og Harry brostu út að eyrum.
Þau horfðu á hann, Dumbledore horfði á Þrímenninganna og brosti.. Síðan sagði hann þeim að reyna að sofna, hann ætlaði og kalla Fred upp til Ron´s.

Þegar Harry vaknaði aftur var Fred í bullandi samræðum við Fred, Fred var að segja honum frá Þrígaldraleikunum og bara öllu sem hafði drifið á daga hans. Harry horfði á þá í stutta stund.

Dagarnir liðu Hratt, Harry var kominn af hjúkraálmunni en Hermione og Ron ekki. Hermione var ung svo að álögin sem sett voru á hana og þau tóku sinn toll. Ron var líka ennþá í Pínulosti enda var hann búinn að vera rotaður í nokkra mánuði.

Harry heimsótti þau á hverjum degi þangað til í byrjun Desember þegar Hermione og Ron fengu loks að fara út af sjúkraálmunni.
Hermione var biluð því að hún hafði misst svo mikið útúr skólanum en Ron tók því vel.
Veturinn leið hratt, loksins í enda Júní lauk Skólanum.
Þegar þau stigu útúr lestinni í London brostu þau við hvort annað,kvöddu og allir héldu áfram sína leið.



Endir.

Takk fyrir mig
~Vinny~