Fyrir kannski ári síðan hataði ég allt sem tengdist Harry Potter. Allt frá legóinu til Harry Potter-spilanna, frá namminu til lélegra búninga, og frá bíómyndunum til bókanna. Ég viðurkenni að þetta var allt saman heimskulegir fordómar í mér, en ég hef oft verið fordómafullur gagnvart öfgadýrkun á hverju sem er. Mér fannst hugmyndin um einhvern galdrastrák að læra í galdraskóla bara ekki virka, mér fannst þetta svo asnalegt, að ég skildi ekki einu sinni hvernig krakkar gátu gleypt við þessu, hvað þá fullorðnir. Mér datt ekki einu sinni í hug að fara að lesa bækurnar því ég hélt að þær væru svo hræðilegar, og ég var hneykslaður yfir því hvað fólk væri “heilaþvegið” (nota bene ég hélt að svo væri vegna þess hversu lame hugmyndin virkaði á mig). Ekki batnaði álitið gagnvart Harry Potter þegar kvikmyndirnar komu. Ég asnaðist samt á þær með vinum mínum, því ég hugsaði með mér að það er betra að fara á Harry Potter en að sleppa því að fara í bíó þegar manni býðst sá kostur, hvað get ég sagt, mér finnst gaman í bíó :)

Myndirnar virkuðu illa á mig, og mér fannst svipbrigðin sem leikararnir notuðu mjög lélegar og mér fannst ég sjá í gegnum plottið. Það sem mér fannst samt verra var hvað vinahópurinn var byrjaður að tala um þetta allt saman, og þetta samtal virkaði mjög geeky fyrir mér, þar sem ég vissi auðvitað ekkert um hvað þau voru að tala, þannig hljóða geeky umræður oftast fyrir leikmönnum.

Hins vegar þá breytti ég um skoðun þegar pabbi var byrjaður að hafa áhuga á þessu. Pabbi minn er sá eini sem ég get treyst fyrir góðum bókmenntum, og ég gat lesið það úfrá eldmóðinum í að lesa þessar bækur (hann var innan við viku með fyrstu fjórar, og tvo daga með fimmtu) að þetta gæti ekki verið svo slæmt. Þannig að ég byrjaði að lesa. Ég var reyndar búinn að sjá fyrir endann á fyrstu tveimur þar sem ég var búinn að sjá kvikmyndirnar, en samt sem áður, þá fannst mér bækurnar mjög vel skrifaðar, og þær eru þúsund sinnum betri en myndirnar. Ég hélt áfram að lesa og varð hooked og er núna kominn vel á veg í Order of the phoenix.

Augljóslega þá er stærsta eftirsjáin í þessu öllu saman, að ég lét eitthvað jafn heimskulegt og fordómar, hindra það að ég læsi þessar bókmenntir fyrr. Ég var byrjaður að hljóma eins og bitur kelling þegar einhver talaði um Harry Potter. Annars þá er ég samt á móti sumu sem tengist Harry Potter æðinu. Það er allt þetta merchandice. Mér finnst það óþarfi, það er bara til að koma óorði á J.K., eins og að segja að hún sé bara að þessu fyrir peninga og þannig. Og ef það á að gera kvikmyndir útfrá jafn góðum bókmenntum sem þessu, þá á að gera það almennilega!!! Þeim tókst ekki einu sinni að hafa háralitinn á Dudley réttann. Auðvitað á Dudley að vera ljóshærður, og það sem meira er, hrokkinnhærður. Ekki dökkt slétt hár eins og í myndunum.

Hvað með ykkur hotendur góðir? Lentuð þið í einhverju svipuðu?