Kannski er þetta asnó en ég ætla samt að skrifa þetta:

“Einn dagur eftir”, muldraði Harry um leið og hann krossaði yfir 30 ágúst á dagatalinu sínu. Klukkan var orðin hálf þrjú og Harry var búin að liggja yfir heimalærdóminum alla nóttina. Hedwig sat á rúminu við hliðina á honum og dottaði. Hann hugsaði um hvað hafði gerst í dag. Dagurinn byrjaði, eins og venjulega, á því að Petunia frænka bankaði á dyrnar hans og æpti “Vaknaðu”. Hann hafði farið fram og fengið lint brauð og beikonræmu. Síðan hafði hann farið inní herbergið sitt og verið að lesa bækur þangað til að, eins og venjulega, hann var truflaður. Petunia frænka hafði kallað á hann og skipað honum að skúra gólfin. Og eins og venjulega var hann líka sendur út til þess að reyta arfann. Þegar að allt þetta var búið hafði ofurdekraði frændi hans,Dudley, komið inn á skítugum skónum með vini sínum, og Harry þurfti að skúra forstofuna aftur. Og eftir það hafði hann ætlað að fara aftur uppí herbergi og taka það rólega…en eins og venjulega fékk hann ekki að gera neitt sem veitti honum ánægju á þessu heimili vegna þess að Dudley var allt í einu í svo miklu ´Harryveiða´ stuði. Síðan, eftir aumann kvöldmat eins og venjulega, hafði hann farið inní herbergið sitt og loksins getað slakað á. Þá var eins og frændi hans Vernon myndi allt í einu eftir því hver væri guðfaðir Harrys, en Dursley hjónin voru orðin svo vön því að fara með Harry eins og flækingshund á heimilinu að hann gleymdi því stundum. “Viðburðar ríkur dagur, ha, ég gerði svo mikið af nýjum hlutum” sagði hann og strauk yfir bakið á Hedwig .

Hann lét hálfkláraða heimaverkefnið sitt á skrifborðið.
Á því(skrifborðinu) var ekkert annað en fjögur afmæliskort, og núna, heimaverkefnið. Hann tók kortin af borðinu og rifjaði upp afmælisdaginn sinn, sem hafði sko verið miklu skemmtilegri en þessi dagur. Harry fékk afmæliskort frá Ron og Hermione send um hádegið með uglunni Errol, og í þeim báðum stóð einfaldlega: Líttu út um gluggan. Harry leit út um gluggan og þar var ekkert að sjá nema bíl sem keyrði í áttina að Runnaflöt. Bíllinn staðnæmdist og út úr honum stigu Ron, Hermione, Ginny og herra og frú Weasley. Þau náðu í Harry og hann fór með þeim heim á Hreysið. Þar hafði hann átt yndislegan dag, en hann þurfti að fara aftur heim um kvöldið. Dumbledore hafði algerlega bannað það að Harry færi eitthvað frá Runnaflöt yfir nóttina. Þegar að hann rifjaði þetta allt upp hugsaði hann biturlega til þess hversu miklu skemmtilgra sumarfríið hefði verið ef hann hefði fengið að vera hjá Weasley hjónunum.

Hann leit aftur á klukkuna. Hún var orðin korter í þrjú. Harry nuddaði þreytt augun, leit út um gluggan í dimmuna og tók af sér gleraugun. Hann setti þau strax aftur á sig. Hvað var þetta? Honum sýndist eitthvað vera á hreyfingu úti! Hann leit aftur út, og sá að lítill ljósgeisli hreyfðist í áttina að húsinu hans. Ljósgeislanum virtist vera haldið uppi af….ja, þetta gat ekki verið, var það nokkuð? Harry heyrði hljóð fyrir neðan sig. Hann læddist á tánum út úr herberginu og var hálfnaður niður stigann þegar að allt í einu einhver greip í handlegginn á honum og hélt fyrir munninn á honum. “Uss” hvíslaði einhver. Harry þekkti röddina. “Sir…”? Hann náði ekki að klára vegna þess að Sirius Black, guðfaðir hans, greip fram í fyrir honum; “Harry, náðu í dótið þitt. Þú kemur með mér”.

“Sirius”! sagði Harry. ,,Hvað ertu að gera hérna“? ,,Enginn tími fyrir útskýringar. Remus bíður eftir okkur úti.” Hann leit flóttalega í kringum sig eins og hann ætti von á því að eitthvað stykki útúr myrkrinu. Harry fannst það ekki góðs viti og sagði því ekki neitt. Þegar að þeir voru komnir nokkurn spöl frá húsinu dró Sirius upp töfrapsrotann sinn, muldraði eitthvað og stóð síðan kyrr. Innan nokkurra sekúntna birtist Remus Lupin með hippógriffíninn Grágogg með sér. ,,Eruð þið í lagi“? ,,Já, ég sá engann á leiðinni en maður veit aldrei hvenær þeir birtast, ég legg til að við drífum okkur héðan” sagði Siríus. ,,Góð hugmynd“ svaraði Lupin. ,,Tilbúinn, Harry?” sagði Sirius. ,,Fyrir hvað“? sagði Harry, ”Hvert erum við að fara? Hvað er að gerast“? ”Eins og ég sagði, enginn tími fyrir útskýringar“ sagði Sirius. ”Stígðu uppá bak, ég fer með þér en Lupin hittir okkur á staðnum, haltu þér fast“!

Þeir settust uppá Grágogg og hófust upp á loft um leið og það heyrðist þytur í skikkju og Lupin hvarf. ,,Jæja, geturðu núna útskýrt þetta fyrir mér”? sagði Harry. ,,Ja, ætli það ekki“ svaraði Siríus. ”Alla vega svona meginatriðin. Sko, Harry, við erum núna á leiðinni heim til Dumbledores. Við skulum bara orða það þannig að..ja, þér er ekki lengur óhætt á Runnaflöt. Þú verður hjá Dumbeldore þangað til að skólinn byrjar og hann útskýrir þetta betur fyrir þér. Núna er nóg fyrir þig að vita þetta: Við gerum allt það sem við getum en þú veist hvað er að gerast. Og á meðan þurfum við líka að passa að þú sért óhultur….“ hann stundi. ,,Harry, þú gætir ekki ímyndað þér, EKKI ÍMYNDAÐ þér, hvað það er erfitt að tryggja öryggi þitt. Já ég veit að þú veist af nokkrum öryggisráðstöfununum” sagði hann þegar hann sá svipinn á Harry ,,en Harry, það er aðeins lítið brot af öllu sem við höfum gert. Og núna….það virðist sem allar þessar öryggis ráðstafanir ætli ekki að halda þannig að eini staðurinn þar sem þú ert óhultur er hjá Dumbledore" sagði Siríus. Harry hugsaði um það sem hann hafði sagt……hvaða öryggisráðstafanir ætli þetta séu? Af hverju hafði hann ekki tekið eftir þeim? Hann var nokkuð viss um hvers vegna þær ætluðu ekki að haldast…..Voldermort var að komast aftur til sinna fyrri valda.

Og svo framvegis! Annar kafli kemur bráðum.…ég er alla vega byrjuð á honum…hehe…