Ég er þeirrar skoðunar að í sambandi við gítarvalið þá sé meðfærileiki hljóðfærisins mun mikilvægara en hljómurinn (svo lengi sem hann hljómar ekki illa). Fender gítarar eru allir (eða allavega þessir vinsælustu, Strat og Tele) með frekar hlutlausan hljóm (hann er það kannski bara því hann er svo algengur?) og taka vel í alla effekta.

Þannig að svo lengi sem þú ert sáttur við hljóminn þá velurðu þann sem þér finnst þægilegastur. Strat og Tele eru báðir mjög fjölhæfir og virka nærri í allt. Ég hef enga reynslu af Jazzmaster.

Ég er með Fender American Strat, dökkbláan með þægilegasta háls í heimi til sölu. Alveg eins og nýr, keypti hann í New York fyrir tveimur árum en hef nánast ekkert notað hann, límiðarnir og filman enn á honum og allt. Er að selja hann til að fjármagna hljómborðskaup (eitthvað sem ég þarf mjög mikið fyrir hljómsveitina mína).

Er að spá í að selja hann á 160þús, en nýr (og hann er nánast alveg nýr) kostar hann í kringum 200 held ég í hljóðfærahúsinu.

Bætt við 2. febrúar 2010 - 18:32
Hann er líka með hardcase og öllum documents sem fylgja.

Sándið úr gítarnum er alveg 90% pickupparnir að mínu mati, scale length og efnið sem gítarinn er smíðaður úr er svo restin.

Telecaster með röngum single coil pickuppum hljómar ekki eins og hefðbundinn telecaster heldur bara í rauninni eins og hvaða single coil útbúni gítar sem er, sumir sækjast ekki eftir hefðbundna single coil telecaster sándinu og hafa sett heitari pickuppa í teleinn sinn og Fender áttuðu sig á því að það væri eftirspurn eftir svoleiðis svo þeir settu telecastera með heitari pickuppum á markað, mér finnst sándið sem kemur frá þannig pickuppum beinlínis drepa telecasterkarakterinn, ef telecaster er tildæmis með Texas Special pickuppum sem eru víst vinsælustu fender pickupparnir núna þá mun hann ekki hljóma eins og hefðbundinn telecaster.

Gamlir jazzmaster pickuppar hljóma heldur ekki eins og þeir sem eru í nýjum jazzmaster, það má eiginlega gefa sér að jazzmaster indiesándið sé komið frá eldri jazzmasterum (Sonic Youth, Television, My Bloody Valentine osfrv) ég er ekki að segja með þessu að nýjir jazzmasterar hljómi illa heldur bara að þeir hljómi ekki eins og þeir eldri.

Jazzmasterinn er soldið sérviskulegt hljóðfæri og yrði aldrei mitt fyrsta val sem gítar, ef ég ætti góðann strat og Les Paul þá yrði þetta kannski sá þriðji í safnið þeas ef ég ætti gítar sem dekkar single coil sándið (strat) og annann sem dekkar humbuckerdeildina (les Paul) þá myndi ég fá mér jazzmaster því hann hljómar einhvernveginn eins og hvorki strat né les paul en lendir einhversstaðar á milli þeirra, hann er nær stratnum í sándi en ef maður rúllar burtu eitthvað af toppnum á neck pickuppnum þá hljómar hann furðu líkt les paul, amk gerði sá sem ég átti það.

Bætt við 3. febrúar 2010 - 05:04
Ef þú ert ekki allt of upptekinn af því hvað stendur á headstockinu á gítarnum þá eru single coil bridge pickupparnir á indónesísku Tradition telecasterunum sem fást í tónastöðinni með alveg hárrétta telecastersándið, þetta eru fínir gítarar og kosta svona fjórðunginn af því sem amerískur fender telecaster kostar, þeir eru reynar með alveg hundleiðinlega hljómandi humbucker við hálsinn en það er nú lítið mál að skipta svoleiðis út fyrir eitthvað betra, ég keypti svona gítar notaðann fyrir klink hérna á huga og eftir fínstillingu frá Brooks var þetta helvíti fínn gítar og miklu betri en amerískur Fender telecaster sem ég átti á sama tíma, ég seldi minn í einhverju kjánakasti en hugsa að ég fái mér annann svona einhverntíman á árinu og láti þá setja P90 pickupp við hálsinn.

Myndi taka telecaster, hentar vel í þessa tónlist sem þú talar um.

Ég er mikill jazzmaster maður og ég nota hann lang mest.

En þú verður að átta þig á því að Jazzmasterinn er með lengri skala (lengri háls og þar með lengra á milli bandanna) heldur en t.d Stratocaster

Svo er Jaguarin með styttri skala (shortscale) heldur en Strat og Tele sem eru einhversstaðar þarna í miðjunni.

Þú verður bara að finna hvaða skali hentar þínum spilastíl.

Ég hef átt alla þessa gítara + miklu fleiri en nú er ég búinn að grysja safnið þannig að eftir sitja tveir uppáhalds.
Jazzmasterinn sem mér finnst bestur í indie/noise-rock-pop/stoner/surf pælingarnar mínar.
Og svo Stratocasterinn sem Gunnar Örn smíðaði. Hann nota ég mest í blúsinn og ´70s rokkið.

En jazzmasterinn minn þurfti að ganga í gegnum þónokkrar breytingar til að enda sem uppáhaldið mitt.
Ég skipti út stock pikkunum fyrir SD antiquity,
skipti stock brúnni út fyrir mustang bridge til að koma í veg fyrir string skipping,
keypti mér gizmo sem kallast “Buzz Stop” ( http://www.northcoastmusic.com/buzzstop/ ) til að auka sustainið og líka til að koma betur í veg fyrir string skipping,
og að lokum lét ég Brooks víra hann algerlega upp á nýtt og skipta um potta.

Eftir allar þessar breytingar er ég með í höndunum algerlega fullkominn gítar hvað mínar þarfir varðar.

Ég mæli fullkomlega með jazzmasternum ef þú nennir að dúlla aðeins í honum ;)

gangi þér vel og góðar stundi