Seigji bara það sama um þennan í Faxafeni. Fór þangað og það var frekar asnalegt. Engin námsskrá til að kenna manni undirstöðuatriðin eins og fingrasetningu, lærði það bara heima. Kann bara örfáa hljóma í dag :/

Það er náttúrulega þannig að maður hefur auðvitað sjálfur mest með það að gera hvernig manni gengur að læra á hljóðfæri. Ég er í tónlistarskólanum í Hafnarfirði og þó svo að ég sé alltaf búinn að vera hjá sama kennaranum(sem ég er mjög sáttur með) þá hef ég aðeins fengið að kynnast öðrum kennörum og mér finnst oft eins og það vanti tónlistarlega reynslu í suma kennarana(hafa gert eitthvað í tónlist, og spáð í henni), í raun eru þeir sumir hverjir engir tónlistarmenn í sér og geta þess vegna ekki kennt tónlist almennilega. Bara smá pæling hjá mér…

Ég fór í FÍH fyrir slattamörgum árum, var í einkatímum hjá Bjössa Thor, ég hefði betur eytt peningunum mínum í fíkniefni.
Ekki misskilja mig, bóklegu tímarnir í FÍH nýttust mér ágætlega en einkatímarnir voru algjört assfuck, Bjössi var á þessum tíma í amk 3 hljómsveitum og gleymdi yfirleitt að mæta í einkatímana, ég tussaðis í strætó vestan úr bæ í snjókomu og hverjueina upp í skólann með helþunga gítartösku til þess eins að koma að læstum dyrum og þurfa að klofa skaflana tilbaka, ég myndi ekki míga upp í gaurinn í dag þótt tennurnar hans stæðu í ljósum logum.

Eiginlega yfirhöfuð ef það eru hóptímar einhversstaðar þá er það ekki neitt svakalega gott. Sem betur fer hef ég verið laus við hóptíma, hef alltaf verið í einkatímum. Er núna í FÍH og þar eru auðvitað frábær kennsla og ekkert út á hana að setja.

En ég hef einnig kennt sjálfur hóptíma (2 í einu) og mér fannst erfitt að koma til móts við þá báða þar sem þeir voru svolítið misjafnir, á svipuðu róli en með mismunandi markmið. Þessvegna er ég nokkuð á móti hóptímapælingum.

Þetta er mjög forvitnilegt að lesa þetta. Ég sjálfur er kennari í tónlistarskóla og í raun sé alfarið um kennsluna í þeim skóla orðið. Ég hef mikið haft sömu nemendurna og virðast þeir koma aftur og aftur til mín. Auðvitað fara einhverjir annað og oft mæli ég líka með því að fólk fari annað til að útvíkka sjóndeildarhringinn. Persónulega tel ég ekki endilega gott að nemandi sé mjög lengi hjá sama kennara en vissulega eru ekki allir sammála mér þar.

Sjálfur hef ég verið að læra hjá Stefáni á bassa í tónlistarskólanum á akureyri í nokkur ár.

Stebbi finnst mér alveg frábær karakter og mjög fínn kennari. Bassanám hefur pínu verið í lausu lofti þar sem ekki hefur verið til námsskrá en hún er loksins komin.

Ég hef hinsvegar náð að læra mjög mikið (og líklega meira ef ég hefði lagt aðeins meira á sjálfann mig, en hef ekki verið að gefa mér alveg nógu góðann tíma í að sinna náminu, sem hefur mikið með skipulagsleysi hjá mér að gera).
Í byrjun fórum við auðvitað bara í grundvallaratriði, læra á hálsinn, grunnskala, fingrasetningar og ýmislegt annað. Auk þess að taka svo inná milli “skemmtiefni” (spila skemmtileg lög, læra slapp og annað slíkt)

Núna er ég kominn í dýpri pælingar, að læra að spila eftir nótum on-sight, spila eftir hljómum, læra ýmislegar hljómfræðilegar pælingar, að spila línur (mjög mikið í walking bass pælingum), bassahljóma, skala upp 3 áttundir, lydian, dorian og alla þá skala.

Tók líka einhverja tónfræði, jújú það er ágætis kunnáta en mér fannst kennslan hálfgert frat (enda var ég með fullt af 8-10 ára krökkum í hóp)

Einnig hef ég verið í samspili sem mér hefur fundist misjanft. Byrjaði í rokklagacoverbandi þar sem farið var í bók sem voru einhver nokkur lög og sér bók fyrir hvert hljóðfæri. Það var mjög fín samspilsæfing.

Það band sem hefur gefið mér mest í tónlistarskólanum var undirspilið fyrir söngkennsluna, þá voru þetta um 10-15 lög(oftast lög sem maður kannaðist við) og við fengum bara hljómablöð, þurftum að lesa það og smíða utanum það línur og groove.

Var svo settur í BigBand verkefni, en það var ekki minn tebolli, hafði ekki þolinmæði í að spila note-by-note eftir nótnablöðum, æfa í klukkutíma með rythmasveit og svo einn og hálfann strax á eftir með blásurum líka, og þetta krafðist líka helst 2-3 tíma á dag æfingu fyrir hvert skipti, því það var farið í nýtt lag á næstum hverri æfingu. Gafst upp á því eftir 1-2 mánuði.

Núna er ég svo í einhverju jazz verkefni, finnst það heldur ekki alveg nógu skemmtilegt, kanski bara lagavalið sem hentar mér ekki, núna er ég aftur kominn í hljómablöð og að smíða línur, en mér næ bara ekki að tengjast tónlistinni nógu mikið þar sem hún höfðar ekki nógu vel til mín.


Svo, utan tónlistarskólans tók ég svo þátt í söngleik í framhaldsskólanum, það hefði ég ekki getað án reynslu minnar úr tónlistarskólanum, sönleikurinn var We Will Rock you og þetta voru 30 lög, mynnir að þetta hafi verið 3 vikur frá því að ég fékk giggið og þangað til að sýningar hófust, en fyrstu vikuna var ég að æfa heima, tók svo tvær æfingar með hljómsveit næstu vikuna og þriðju vikuna var full æfing með leikurum. Þetta er það sem hefur gefið mér hvað mest af minni reynslu, enda fékk ég tækifæri til að spila með einum bestu tónlistarmönnum bæjarins, það eitt, að spila með einhverjum sem eru margfalt betri en maður sjálfur (en samt ekki endinlega að spila lög sem eru of ervið fyrir mann) en besta reynsla sem ég hef fengið.


já, vona að einhver hafi nennt að lesa þetta.
en bottom like: Bassakennsla í tónlistarskólanum á akureyri er þess virði að mínu mati.

Hef aldrei farið í tónlistarskóla eða neitt þvíumlíkt. Á reyndar bróðir sem kennir á gítar sem kenndi mér svona grundvallaratriðin en ekkert meira en það, hann kenndi mér bara tab og síðan þá hef ég lært allt sjálfur bara.

Fer örugglega í skóla einhverntímann seinna þegar ég hef tíma.

Ég er í Tónlistarskólanum á Akureyri og er eiginlega alveg sammála því sem Addni sagði. Er búin að læra hjá Stebba síðan hann byrjaði, en fram að því var enginn bassakennari.
Námið hefur verið svolítið í lausu lofti hingað til, það var enginn prófdómari til að hægt væri að taka stigspróf, engin alvöru námsskrá o.fl. Núna er þetta að lagast og ég er loksins á leiðinni í stigspróf, eftir margra ára nám.

Fyrir utan þetta þá finnst mér námið gott og kennarinn frábær. Tónfræðikennararnir þó mis góðir..

Er líka loksins í hljómfræði með fólki á mínum aldri, ekki endalaust bara með 8 ára stelpum í hóp. Það var ekkert sérlega gaman. Loksins núna sem bóklega námið er orðið sæmilega krefjandi. Allur leiðinlegi grunnurinn nýtist manni samt rosalega vel.

Því miður er allt of mikið af lélegum tónlistarskólum. Ég hef kennt á gítar í tíu ár núna, jafnframt því að starfa sem tónlistarmaður. Einu sinni var það þannig að aðeins stærstu skólarnir í Reykjavík fengu niðurgreiðslu frá borginni. Svo fór einn minni skóli í mál við borgina því hann fékk ekki pening eins og hinir. Hann vann málið, svo borgin fór að borga öllum skólunum en því miður stækkaði kakan ekkert. Eftir stendur að það eru allt of margir skólar, með of marga skólastjóra. Sumir skólanna eru reknir eins og einhverjar vídeóleigur í úthverfi.

Ég myndi ráðleggja þeim sem eru að byrja að í fyrsta lagi: EKKI LÁTA BJÓÐA YKKUR HÓPTÍMA Í HLJÓÐFÆRANÁMI! Sumir skólar rukka fullt gjald eins og ef um einkatíma væri að ræða, en bjóða svo upp á hóptíma.

Ef þið farið á “gítarnámskeið” myndi ég fara vera duglegur að spyrja hjá hvaða kennara þið lendið, og hvort hann sé með einhverja reynslu eða menntun. Sumir þessara skóla eru orðnir svo stórir að það virðist enginn hafa yfirsýn lengur yfir hver er að kenna. Ég man eftir því að hafa setið og verið að kenna við hliðina á fólki sem þóttist vera gítarkennarar og voru að ströglast sjálfir í gegnum það að slá taktinn í stál og hnífur fyrir einhverja ónlánsama nemendur sem hefðu betur eitt tíma sínum og peningum í fíkniefni eins og einhver orðaði það hér:)! En svo er aftur á móti gamla klisjan: “maður gert lært mikið af lélegasta kennara í heimi, og lítið af þeim besta”.

En því miður er almennr ílla staðið að hljóðfærakennslu í Reykjavík. Það er aðeins skárra í öðrum sveitarfélögum…. samt ekki öllum. Þetta var svona sub bærilegt 2007, en ástandið er ekki gott núna.