hann hefur afskaplega lélega tækni og er frekar takmarkaður út af því.. hann er alveg góður.. en hann er ekkert phenominal nema bara út af því hvða hann er góður miðað við hvað hann slappar illa..

Ég er algjörlega sammála Rigningunni.

Flea er langt frá því að vera tæknilega góður bassaleikari. En málið er líka það að fólk er ekki bara að fíla hann því að það heldur að hann sé það. Sumir eru rosa tæknilega góðir en eru samt ekki að semja jafn skemmtilegar línur og Flea og það er nú líka frekar Groddinn og attitude-ið í spilamennskunni hans sem er að höfða til fólks.
Tékkið bara á þessari síðu þar sem flea er meðal annars með kennslu video, þar sjáið þið vel að hann er hvorki neitt sérstaklega tæknilega góður slapp né fingerstylelega séð en það er heldur ekkert alltaf það sem skiptir máli..

En hinsvegar jú, Mark King er mjög tæknilega góður en live er hann bara algjör rúnkari, heldur að fjöldi nótna per/min sé það sem skiptir oft hvað mestu máli. En hversu lengi nennir maður að hlusta á slíkt, ég allaveganna fæ leið eftir svona 1.5min.

Les Claypool er líka með virkilega slappa tækni og svo langt frá því að vera með bestu bassaleikurum á markaðnum, En er hinsvegar mjög áhugaverður persónuleiki og funky á sviðinu.. En þeir sem halda því fram að hann sé sá besti ættu bara að kanna málið aðeins nánar.

Tékkið til dæmis á Vicktor Wooten, sá gaur er nú svona með þeim tæknilega fremstu.

Marcus Miller einnig flottur, talsvert tæknilega betri en Flea og Les. En einnig með grodda og mjög melódískur..

Richard Bona er einnig gaur sem steinliggur.

En burtséð frá slappi ef þið viljið hlusta á bassaleikara með seriously deep pocket, gjörsamlega með grúvið á hreinu tékkið þá á stelpu sem heitir Meshell Ndegeocello.

Að hreyfa sig eins og hæna er vanmetið.