Ég stend alltaf með aðra löppina ofan á magnaranum mínum, sem er auðvitað Marshall lampi, því annað er viðbjóður, og rúnka gítarnum eins hratt og ég get, því harði er sama og tilfinning.. flott að sjá fólk missa kjálkann í gólfið yfir því hvað ég get spilað tónstiga af öllum sortum hratt. Mellódískt! Ég reyni að vera reyður á svipinn, svo í lokinn stekk ég af stæðunni á trommusettið, sem er útbúið mottu svo ég meiði mig ekki!