100W lampi er töluvert öflugri en 100W SS. Það er ástæða fyrir því að flestir SS hausar eru oft 250-300W, meðan lampahausar eru flestir 50-100W. Ástæðan fyrir því er að þegar SS magnarar eru stilltir mjög hátt og fara að “overdrive-ast”, þá er það ekki ljúft í eyru. Þess vegna þurfa þeir fleiri W svo þeir “brotni” ekki upp á háum stillingum.

Magnarar eru jafn misjafnir og þeir eru margir, og það eru til lélegir lampamagnarar og góðir transistormagnarar. Menn hafa líka misjafnan smekk og eru að leita eftir mismunandi hljómi. Ein fræðileg skýring er oft nefnd þegar rætt er um muninn á hljómi í lampamagnara og transistormagnara. Munurinn er talinn liggja í því hvaða yfirtónar verða sterkastir þegar merki bjagast við mögnun með lampa og transistor. Í transistor verða til yfirtónar sem eru oddstætt (3,5,7,…) margfeldi af grunntíðninni en í lampa eru yfirtónarnir jafnstætt (2,4,6,…) margfeldi af grunntíðninni og af einhverjum ástæðum finnst mannseyranu það hljóma betur.

Hvað varðar aflmuninn þá er 100W lampamagnari yfirleitt mun öflugri en 100W transistormagnari. Ef t.d. Marshall lampamagnari er sagður vera 100W þá þýðir það að magnarinn geti skilað 100W af hreinum tón. Lampamagnar hljóma hins vegar best þegar þeir eru byrjaðir að bjaga og 100W Marshall lampamagnari sem stilltur er í botn skilar langt á annað hundrað wöttum. Reynt er að forðast bjögun í mögnunarstigum transistormagnara vegna þess að hún hljómar ekki vel og er magnarinn því hannaður þannig að hann skili bara út hreinu merki en bjögunin er svo oft búin til með díóðum og hefur það lítið með styrk magnarans að gera.

Ég tek það fram að það sem er skrifað hér að ofan á ekki við um alla magnara eða allar gerðir af mögnunarstigum. Ég set fyrirvara um að eitthvað í þessu sé ekki nákvæmlega rétt og eru leiðréttingar velkomnar :)

Ég gæti svosem farið í einhverja tæknilega útlistun á muninum en ég held að þú græðir ekki mikið á því. Ég fór úr 130w transistor í 30w lampa, það þýðir lítið að tala um bjögunina þvi það er fyrst og fremst sánd munur og hún er framleidd á mismunandi vegu í lampa magnara og transistor magnara. Munurinn er sjáanlegastur þegar þú hækkar mikið í clean rásinni. Eftir því sem þú hækkar meira í lampamagnara bjagast sándið hægt og rólega, og ef maður er maður er með class A lampa magnara með sér gain takka geturu þessvegana sett volume í botn og notað gain til að hækka og lækka til að vera alltaf með lágmarks bjögun. Í transistor mögnurum hinsvegar haldast þeir alltaf jafn clean upp að ákveðnu marki og þá fer sándið að bjagast og ekki á góðann hátt, sándið verður óskýrt og “springur” (prumpar).
Magnarar eru auðvitað eins misjafnir og þeir eru margir en þetta er þumalputtareglan, allaveganna get ég ekki útskýrt þetta betur án þess að vera með eitthvert tæknilegt mumbó jumbó sem þú getur alveg eins flett upp á veraldarvefnum.

sko…

Þessvegna, eins og margir hafa réttilega tekið eftir, er t..d. 100W gítarmagnari ekki nándar nærri því helmingi háværari en 50W magnari, heldur bara svolítið háværari…

Eða til þess að flækja málin…
Strangt til tekið erstyrkurinn er ekki 10 dB frekar 9 eða það sem áður var kallað 1 phon. Twöföldun á afli jafngildir 10 x log 2 = 3,01dB.
Db er alltaf hlutfall af 2 stærðir þess vegna var það sem Bell fann var aðminnsti hljóðstyrkur sem meðalmaðurinn heyrir er 0dB. Það þýdir að hljóðstyrkur er mælt út frá þessu. það þýðir að t.d 100dB SPL (sound pressure level) er 100dB = 10 log (hlutfallið í W) ef formúlunni er snúið verður hlutfallið = inv log (100/10) = 10 i 10velði 10.000.000.000 það þýðir að til að spila 100dB þarf 1.000 milljónum fleiri w en það sem meðalmanni skynjar sem minnsti heyranleg styrkur. 120 Db er 20 dB meiri eða 10 x inv log( 20/10) 10 i veldið 2 eða 100 sinnum meiri afl sem þarf til að spila 120dB en 100dB. Svona er nú það…

Þessi tilvitnun er fengin að láni hjá Tónastöðinni (sjá betur þennan link hér fyrir fulla grein).

Solid svar er að hann er háværari. Ef við erum bara að tala um combó þá er hann shitload háværari og þolir meira álag hátt stilltur.

http://www.hi.is/~ooa/myndir/1_4_02_sin_cos.gif
]Skoðið þessa mynd hérna Efri sveiflan lýkir eftir transistormagnara en sú neðri sýnir sveiflur lampamagnara…

Ef maður sér fyrir sér týpíska bylgju (cosinus eða sinus) sem er t.d. hljóð þá er það sveifla sem fer upp og niður fyrir strik. Þegar þessi sama sveifla er keyrð í gegnum transistor magnara og maður hækkar vel þá ‘klippir’ magnarinn toppana og botnana af hljóðinu af því að hann ræður ekki við sveiflurnar svona háar og lágar. En ef maður keyrir þetta sama hljóð í gegnum lampamagnara þá, í staðin fyrir að klippa ofan og neðan af sveiflunni, þrengir hann sveifluna (lampabjögun) en skilar samt botnunum og toppunum þannig að það í raun ‘heyrist’ meira fyrir vikið. Vona að þetta útskýri eitthvað. Annars er bara að googla þetta í rot.