Ég ákvað að brjóta ísinn bara sjálfur og troða hérna smá slettum.

VIð vorum að spila á Ingólfstorgi fyrir 6-7 árum síðan. 5-600 mans á að giska voru þarna. Svo vorum við komnir ca. hálfa leið með prógrammið, svaka fjör að spila og það voru svo mikil lætin í mér að ég hoppaði soldið fram á sviðið og sleit snúruna úr magnaranum. Eins og þið getið rétt ímyndað ykkur var þetta þokkalega neyðarlegt, en maður hlær að þessu í dag. Sem betur fer vorum við með aðstoðarmann sem var snöggur að redda málunum.<BR

Þetta var að mig minnir ´96 eða ´97. Við vorum að spila í Árseli (félagsmiðstöð í Árbæ) ásamt Fiff og annari hljómsveit sem ég man bara ekkert hvað heitir, nema að Grétar bassaleikari í Trompet spilaði með þeirri hljómsveit og GOlli var trommari (sem síðar gekk til liðs við hljómsveitina sem ég var í). Nema hvað, það var smá partý niðrí æfingahúsnæði og menn orðnir soldið valtir…þá sérstaklega ég og söngvarinn. Tónleikarnir gengu flott þangað til….. í einu laginu sem var svona okkar besta verk átti ég að spila 30 sek. tap-sóló… og viti menn….það tókst…en tæpt var það….þegar við höfðum lokið okkur af og ætluðum að horfa á Fiff kom starfsmaður Ársels og bað okkur vinsamlegast að fara, það var víst ekkert vinsælt að vera fullur í félagsmiðstöðinni. <BR

ég á nú því miður fáar gig sögur… en ég hef samt nokkrum sinnum lent í því að það skei eitthvað heimskulegt meðan ég er á sviði. eins og að plugga bassann úr sambandi, henta mækstandi niður og henda cymbal standi niður… :)

og svo spilaði ég(og söng) einu sinni Pea með Flea(RHCP) í enda á balli.. :) það var gaman! :)<BR

Við í hljómsveitinni Tvö dónaleg haust höfum verið svolítið í “samstarfi” við framkvæmdavaldið í okkar spilamennsku. A.m.k. þrisvar sinnum hefur lögreglan haft afskipti af opinberri spilamennsku okkar, nú síðast á Skerjagarði, villtasta stúdentagarði norðan Alpafjalla. Við vorum semsagt fengnir til að spila í partíi og það var náttúrulega auðfengið mál. Við byrjuðum kl. 23.00 og héldum uppi rosalegu stuði næsta klukkutímann og kl. 00.03 var löggan mætt á svæðið. Við vorum á annari hæð hússins og þegar það sást að löggan var að ryðja sér leið inn í húsið fylltu aðdáendur okkar stigaganginn og heftu leið þeirra á meðan við földum hljóðfærin og gerðumst óbreyttir garðbúar.

Síðan hefur yfirvaldið heimsótt okkur margoft í æfingarhúsnæðið og m.a. alla leið til Hveragerðis þar sem við æfðum einu sinni.

Á sviði hefur það skemmtilegast gerst að við vorum að hita upp fyrir miðnes í desember og notuðum græjurnar þeirra til að einfalda málin. Þá átti ég ekkert overdrive og notaði alltaf innbyggða drivið í magnaranum mínum. Magnarinn sem ég fékk var ekki með slíkt dót þannig að ég fékk lánaðan Marshall pedal sem átti að redda öllu. Við tókum sándtest og allt virkaði vel. Síðan byrjaði giggið og allt í einu virkaði klín stillingin ekki. Ég panikeraði í miðju lagi og hækkaði hraustelga í draslinu. Síðan þegar kom að fyrsta “heví” kaflanum vildi svo óskemmtilega að rifna rásin virkaði fullkomnlega. Hljómaðurinn var eitthvað að garfa með heddfóna. Fyrir nú utan hvað okkur brá hrikalega á sviðinu þegar allt ærðist í væli og fídbakki og allt þá var greyið með heddfónana ekki sérlega blíður á svipinn þegar mér varð litið á hann stuttu seinna. Ekki fyndið meðan á því stóð en pínu fyndið núna.

kveðja
flanger<BR