Ég ætla að byrja þessa sögu á því að vara fólk við.. ÞETTA ER ANDSKOTI LANGT!
í öðru lagi ætla ég að láta fólk vita að þetta er um As mapp.. sem mér fynnst STÓR skortur á public serverum. En það var tekið út vegna þess að það er ekki fragg friendly.. en það hinsvegar ýtir undir TeamPlay.(sem og es_ möpp)

Fynnst mér mikil synd að as_ og es_ möpp séu ekki lengur spiluð en það er bara röfl í mér..

Aðalatriði þessarrar greinar er í raun að sjá fram á hvernig VIP inum líður… líf og tilfinningar CT-a og VIP sins
Passið ykkur samt.. þetta er MJÖG langdregið

Þetta gerðist einn venjulegann nóvembermorgun. Ég skoða phd gráðurnar sem ég fékk í kjarneðlisfræði sem og stærðfræði.
Ryfja ég upp tíma minn sem sérsveitarmann, þegar ég vann við erfiðisvinnu sem leyniskytta við beysin verkefni eins og gíslatakan í Ítalíu, mannfylgdin á olíuborpallinum og svo erfiðishlaupin sem maður þurfti að ganga í gegnum í tjékkóslóvakíu í aðgerð “chateu”

Ég var við vinnu eins og alltaf við að fynna mynstur í pi (betur þekkt sem 3,14 og þaðanaf útí óendanleikann) og við að gera við heimagerðu kjarnorkusprengjuna mína sem ég hafði lofað kananum að gera(hey eins mans dauði(eða 2 milljónir) er annars manns lifibrauð, og einhvernveginn verður maður að lifa af með þekkingu sinni)

Nema hvað, vinnan gekk áleiðis. Ég ákvað að setja á uppáhalds diskinn minn í nýju Bang og Olufssen græjurnar, fletti ég í gegnum siðmenntaða, fággaða, stafrófsraðaða geisladiskarekkann minn og finn þar “best of beetoven”

Skelli umræddum disk inní hljómtækin og byrja að hlusta á seiðandi og tilfinninganæmu hljóma Beetoven þarsem hann lifir sig í gegnum ástir og svik, geðveilu og heyrnaleysi(og það er víst ekki gott á meðan maður er hljómlistamaður að missa heyrnina)

Er allt í einu ég heyri ég dýnk og öskur. Skil ég ekki strax um hvað þessar raddir eru að tala.. en kannast ég örlítið við það. Sem miðaldra maður var ég ekki allveg undirbúinn undir það sem ég fékk framan í mig, en samt hafði mig dreymt um þetta augnablik í langann tíma!

53k70|2 c133r, wh3r3s d4 VIP?

Þetta var sérsveitarslangur er ég heyrði þarna.. kannaðist ég við það frá gömlu dögum mínum með bresku SAS sveitinni!
Inn ganga 3 menn úr SAS sveitum(auðkennanlegir með gasgrímurnar á sér í mattsvörtum göllunum) og segja við mig:

“Kæri prófessor og samstarfsfélagi! Það er búið að tilkynna okkur um að þú sért eigandi að einni heimagerðri kjarnorkusprengju er þú ert einn að vinna við fyrir bandaríkjaher. Við komumst að leiðinlegum sannleik núna nýlega! Tveir stórir hópar hryðjuverkamanna er kalla sig l33t krew og annarsvegar Phoenix tengiliðirnir vita víst báðir um tilvist kjarnorku sprengju þinnar! Eru báðir hópar mjög víðdreyfðir og stórhættulegir. En við vorum guði sé lof á undan þeim!

Komdu nú!”

Sagði liðþjálfinn og rétti mér .45 kalíbera heckler og koch usp skammbyssu, tvær klemmur og tvö pör af kevlar vestum.

“Ég vona að þú kunnir ennþá að nota þessa, hún hefur lítið sem ekkert breyst frá því að þú notaðir hana síðast”

Ég finn hvernig gúmmí gripið rennur innan í lófann á mér og ég finn líka gömlu góðu Kevlar lyktina. Ég er loksins kominn aftur í góða gallann minn. Ég fynn hvernig tvöfaldur kevlar tekur upp meira pláss en ég bjóst við og hann íþyngir mér. Gott að það er hvorki sjór né vatn einhverstaðar nálægt..

“Ég sé að það er ennþá verið að nota sama búnað og síðast” næ ég að muldra út úr mér“
”Já, það er einhver stöðugleiki í Coltinum sem maður fær hvergi annarstaðar“ Segir liðþjálfinn og hleður klemmu og tekur aftur hamarinn og hleður einni kúlu inní skotklefann(chamber á fagmannamáli)

”við ættum að fara flýta okkur, þeir eru örugglega komir í stöður núna“ Liðþjálfinn klárar setninguna og lýtur varlega í kringum sig..

Flytjum við okkur svo að nýrri stöð..
Þessi er staðsett ekki svo langt héðan. Þetta er stutt skokk, ég er feginn að ég sé búinn að halda mér í amk smá formi allan þann tíma er ég stundaði stærðfræði og dútl heimavið. En mér þykir leitt að heyra að ég muni aldrey sjá aftur Bang og Olufssen græjurnar, þær gáfu Beetoven allveg nýtt líf!

Ég læt hugann reika um hvernig meistara Beetoven hefur liðið í den tíð þegar hann komst að því að hann gat ekki hlustað á sína egin tónlist aftur. Að geta ekki fylgst með list sinni lengur, er eins og móðir að sjá aldrey barn sitt, listmálari að sjá ekki hvað hann málar lengur. Öll sköpun er farin úr honum.
Aldrey aftur mun ég sjá júlíu(kjarnorkuflaugin mín). En svona er nú lífið. Ég harka þetta af mér og undirbý mig undir bardaga.

”Djöfulsins bastarðar.. ég vona bara að þeir séu ekki hátæknivæddir og búnir að fjárfesta í nýju tólunum!“

”Nýju tólum? Hvaða tól eru þetta sem hræða þig svo liðþjálfi?“

”Tjaa ég má víst ekki tala um þetta við óbreytta, en þarsem þú ert einn okkar núþegar þá held ég að ég megi tjá mig um þetta. Þetta eru ákveðin lyf sem þeir taka inn.. sem gera þá sterkari.. fimari, ákveðnari! Þau koma frá lyfjafyrirtæki sem kallast OGC. Tækin eru bara aukabúnaður í sumum tilfellum. Sérstök gleraugu sem sjá heilsufars ástand annarra manna í kringum sig. og þeir hafa innbyggða radar. Sömu gleraugu gera þeim kleyft að sjá í gegnum Veggi. En lyfin sem ég er að tala um eru MUUUN hættulegri! Þau hafa engin aukaáhrif. Þau eru ófynnanleg í blóði, og þau fylgja þessum hryðjuverka búnaði frá OGC fyrirtækinu. Þetta er háþróuð blanda af amfetamínsterum sem lætur þá skynja veruleikann MUN hægar.. en þeir sjálfir fynna ekki fyrir sársauka.. hlaupa 3svar sinnum hraðar en hröðustu spretthlauparar, skjóta eins og óðir menn og hitta alltaf á það sem þeir miða á.

Lyfin kallast
SH eða speedhack og er það þetta sem hraðar svo upp á hryðjuverkamönnunum.
Tólin kallast hinsvegar
WH eða Wallhack Þetta gerir óvininum kleyft að sjá í gegnum veggi
AB eða Aimbot Og þetta er eitt það hættulegasta (í sambland við NR)
NR eða NoRecoil Þetta virkar eginlega bara með SHinu.. Skjótandi fynnur ekki fyrir slagi úr vopni sínu og er því kleyft að skjóta alltaf… öllum skotum sínum… beint á skotmarkið.

Margir sérsveitarmenn hafa prófað þessi tól frá OGC smiðjunum og allir orðinir háðir þeim. Þeir verða næstum því geðveikir og neita að hætta nota þetta.
Hafa ófáir menn hætt í SAS deildunum útaf þessu og þeir settir inná geðveikrahæli vegna ó/beinnar notkunnar OGC tólanna!“

”En hví sprengið þið eigi upp OGC verksmiðjurnar?“
”Það er annað vandamál, við vitum bara ekki hvar þær eru! Þeir eru slungnari en Bin laden skal ég þér segja!“

*búmmm*

”skrambinn sjálfur. Þeir vita af staðsetningu okkar“

Ég lýt út um gluggann og sjé tvo menn hreyfa sig í snjónum, þeir eru báðir í svarthvítum camo buxum og í bláum jökkum og svo til að kóróna þetta alltsaman eru þeir með álíka lambúshettur. Annar þeirra er vopnaður AK-47 hríðskotariffli og hinn með ”piffunna“ eða Steyr Scout. Vanmetinn riffill.. get ég bara vonað að sá sem heldur á honum viti ekki af því sem hann getur!

”Guði sé lof að þeir eru ekki vopnaðir nýju OGC græjunni!“ Segir liðþjálfinn og pústar glaður á brá.. þá eigum við sjéns í þetta!
”Hvernig veistu það?“
”Þú ert ennþá lifandi“ Segir liðþjálfinn og glottir við tönn á meðan hann undirbýr sig undir bardaga.

”Réttu mér Riffilinn“ Segir hann og tekur við .50 kalíbera skrýmslinu sem Accuracy international hefur búið til.

Hann miðar út um gluggann og glottir illgirnislega…
”passaðu þig.. hún á það til með að slá eins og sparkandi hestur“ Segir liðþjálfinn og hleypir einu skoti af AWP-inum.

Ég horfi út um gluggann og sé blóð gusast út um einn gluggann. Liðþjálfinn er meistaraskytta.
Ég horfi á hann en heyri ekki hvað hann segir við mig. Suðið eftir hvellinn er ennþá suðandi inní eyrum mínum. Þar fór Beetoven í kvöld.
”…a.. em.. ar..t..r…oma..í..þ..lun.. ok?“
”Haaaa?“ Segi ég eins og versti nýgræðingur
”það eina sem þú þarft er að komast í þyrluna.. ok?“ Endurtók liðþjálfinn enn og aftur.
”allt í lagi“

Hann dregur fram teikningar og sýnir öllum hópnum
”Sko, mín tillaga er að Prófessorinn fari hérna niðri í neðanjarðarleiðinni og reyni að berjast í gegn. Ætti ekki að vera erfitt miðað við að við förum erfiðari leiðina sem er líka oftast betur gætt en hin. Prófessor skiluru þetta?“
”já“ svara ég, en er samt ekki allveg með á nótunum en passa að sýna ekki fávisku mína.
”Betra að vera viss en óviss“ segir liðþjálfinn og réttir mér hnífinn sinn. Flugbeittur skratti. Ég tek við honum og treð í slíðrið er ég geymi við fætur mína.

”4117 í g00dý. g0 g0 g0“ Öskrar liðþjálfinn og réttir mér talstöð þarsem ég heyri samskipti þeirra í gegnum.

Ég byrja langa gang minn. Kem að hleranum sem er búið að setja nokkra planka fyrir. Ég nota fæturna og sparka þeim í burt. Byrja svo að færa mig niður stigann. ”Djöfulsins hávaði er í mér“ muldra ég með sjálfum mér er USP-inn minn rekst í stigann.
Ég hoppa niður restina.. horfi á teikningarnar aftur í huganum og ryfja upp hvert ég þarf að fara
Hmm fyrst þangað.. svo þangað.. og svo koma upp í húsinu..

Ég læðist eins og blettatígur.. hljóðlaus en hraður.. fer rólega en ákveðið yfir svæðið… Skrúfa á meðan ég labba hljóðdeyfinn á til að vera viss um að það heyrist ekkert í mér.

*donk*
… þögn… ég heyrði fótatak
”Hey ekki svona hátt.. prófessorsgaurinn gæti verið hérna mar.“
”Neeeeh. Ég efast stórlega úm þaþ við geta vel fynnað hann“

PAH. Álíka gáfaðir og grunnskólakrakkar og álíka háværir í stíl. Ég næ að læðast bakvið hornið þaðan sem ég heyri í þeim koma og ég bíð.
…
Raddirnar nálgast.. sem og fótatökin.. fyrir háskólamenntaðann mann eins og mig ,sem hefur eytt síðustu árum af æfi sinni í að fynna út eitthvað sem þetta fólk mun ALDREY skilja, er Þetta næstum því gefins. *MAÐUR FELLUR.. MAÐUR FELLUR* er öskrað í talstöðinni..
ANDSK… hugsa ég með sjálfum mér en næ ekki að klára setninguna fyrr en hryðjuverkamennirnir tveir stökkva framhjá mér.
Ég gríp í þann aftari með vinstri höndinni og í hnífinn með þeirri hægri. Leiftursnöggt sé ég um að hann sofi svefninum langa. Einungis millisekúndum eftir að ég er búinn að draga hnífinn yfir hálsinn á hryðjuverkamanninum þá sleppi ég honum, sem og hnífnum. Gríp upp USPinn minn og hleypi af einu skoti í hnakkann á hinum hryðjuverkamanninum sem gafst ekki tækifæri á að snúa sér við.

Ég hef ennþá drápseðlið!

*þeir eru of margir*

Guð minn góður.. ég var algjörlega búinn að gleyma því sem ég átti að vera gera.. forða mér.
Ég reyni að grípa upp AK riffilinn er liggur við lík þess er ég svæfði fyrst en vegna aukinnar brynvarnar þá get ég ekki haldið á honum.

Ég tek á sprett og lít á klukkuna ”1:30 þartil þyrlan fer“

Ég ryfja upp orð liðþjálfans ”Þú verður að drífa þig. Þú hefur bara 3 mínótur til að komast upp á þyrlupallinn og ef þeir ná þér þá er úti um heimsfrið sem og okkur alla!"

Ég tek á sprett… og ég spretta hratt!
Kem upp síðasta stigann, ég heyri í þyrlunni… Þessi kliður er kunnugur.. Rétt eins og olíuborpallinum forðum… nema þá var ég liðþjálfinn.. og hópur minn var í mun betra formi en þessir unglingar eru nú til dags!

Ég krafsa mig upp á þyrlupallinn og einn hermaður réttir út höndina en í þann mund er ég er að stíga uppí þyrluna.. sé ég einn hryðjuverkamannana útum skoti annara augna minna. Ég gríp leyftursnöggt í USP inn minn.. bara 11 skot eftir.. meira en nóg..

Hryðjuverkamaðurinn mundar AK riffilinn sinn og heldur gikknum inni.. Fjárans nýliðar.. hvar finna þeir þessa núbba(fræðiorð gamalkunnra SAS manna yfir nýliða í faginu) Munda ég USPinn minn og skýt 4 skotum.. hitti hann 3svar sinnum, eitt í læri, annað í maga og það næst síðasta í höfuðið á meðan fjórða skotið fór útundan vegna þess að hann féll.

Þyrlan flýgur burt með mig einann.

Liðþjálfinn gerði skyldu sína sem og ég mína….

Heimurinn er öruggur.. en hversu lengi mun það vera?

GarFielD
aka= Afi Kári