Mér líður ílla því alla mína ævi hef ég verið baneitraður/
og alltaf hefur mér fundist ég af hatri heitastur/
skiftir lífið mikklu máli þegar maður er hataður/
og á meðan bandið var um hjólið spunnið/
þá komst ég að því ég er mesta fífl sem hefur fundist/
en brotinn af mínum tárum lygja um víð og dreif/
hef alltaf hrasað og mun gera það þángað til ég dey/
en ég hef eytt allri ævini í leit af réttu orðunum/
en ég leita greinilega aldrei á réttu stöðunum/
finn bara fyrir þessum skkrítnu en samt góðu tilfinningum/
sem eru flæðandi í hjartanu og finn fulnæjingu í fingrunum
hver ertilgánginum hætti ekki fyri en ég næ honum/
meðan verð ég að verjast brennandi neistunum/
því ég er bara í þessari eilífu þjaningar pressu/
en ég fæ einga himnenska helvítis blessun/
en ég reyni bara að slaka á og reyni að loka augunum/
er að reyna að ferðast og fara eftir draumunum/