Ég fylgi með en samt er ég alltaf útundan
Þegar mér líkar ekki við eitthvað þá segi ég í lágum hljóðum “andskotans”
Þori ekki að tjá í ótta við stríðni eða neitun
Gaman, fyndið og ánægður ,líf mitt er allt í andheitum
Og þegar þá á að stríða einhverjum þá ég alltaf fyrstur í valnum
Ég heyri raddir í kringum mig en samt er ég einn í salnum
Og þegar ég er í hóp þa er ég samt einsamall
En reyni að hugsa með mér ég er iron man eins og black sabath
Þig megið taka mig með en ekki gleyma mér
Ég meina þið yrðið mig ekki en samt er ég hér
Ætli einhver myndi taka eftir þótt ég hirfi
En ég myndi ekki gera ættvinunum það það yrði þeim of mikil byrði
Afhverju tekur fólk ekki eftir mér er ég eitthvað öðruvísi
Er ég kanski ósýnilegur eða er ég bara eittvað skrítinn
Ég er líka manneskja ég held að sumir hunsi staðreyndina
Ég er bara að fá nóg ég þoli ekki eymdina
Og stríðnina og allt sem að viðkemur þessari útskúfun
Ég er mannvera og ég afber ekki lengur þessa sálar kúgun
Ég er niðurbældur , kúgaður og innrænn
En svona er ég ekki, ég er venjulegur þetta er sálrænt
Næst þegar ég hitti þá sem gerðu mér lífið leitt
Þá standa þeir á öndinni gagnvart því lástiginu hefur verið eytt
<br><br>Undirskrift??????
ostur ahhhhh