hví er líf mitt svona erfitt hvað get ég gert til að einfalda það
ég hef reynt margt í gegnum árin en líf mitt er orðinn ein stór taugaflækja
get ekki stytt mitt líf samviskusamlega vil ekki særa aðra
vil ekki að einhver annar finni brot af minum eigin sársauka
hef aldrei deilt hamingju með öðrum og hvers vegna ætti ég þá að deila sárum
hví að flækja líf þeirra þó mitt hafi flækst fyrir nokkrum árum
þarf ekki vorkunn því hún snýr niður allan minn vilja til að lifa
því nú þegar er lífð mitt stopp líkt og klukka sem er hætt að tifa
líf mitt er eins og niðurtalning og það er ekkert sem minnkar biðina
líf mitt er eins og leit af nál í heystakki en það vantar nálina
og enginn leið að skaffa henni svo leitin er ónýt
svo ævi mín er eyðilöggð og gæfi hvað sem er fyrir nýtt líf
hvort sem það væri dala eða löggu, bara að það sé lifanlegt
ég lít svo á aðstæður að einhver haf skemmt fyrir mér, síns til gamans gert
en hvað get ég gert ég er bara lítið peð á jörðini sem ræð engu
en ég er einn af sex milljörðum hví í fjandanum varð ég fyrir valinu
til að lifa lífi sem var ónýtt fyrir, mér finnst ég hafa verið svikinn
að minni vitneskju borguðum við öll sömu gjöld en ég fékk ekkert fyrir peninginn
svo ég hef lifað í óvissu alla mína barnæsku, fattaði leikinn fyrir stuttu
fékk aldrei skýringu á því hvers vegna krakkarnir hlupu í burtu
en núna veit ég að ég er öðruvísi, en hvernig á ég að lifa á annað borð
hef séð íslennska drauminn og trúi jóni svo það er best að reyna sjálfsmorð


comment please