Þetta er mín frumraun og ég vil endilega fá einhver komment á þetta!Góð sem slæm…takk fyrir!


Ég ætla að segja ykkur sögu
um stúlku sem týndist í mikilli þvögu-
hún var undurfögur
Fætur sína festi og í hjarta hennar brakaði eins og í miklum bálkesti
hún var alltaf reið og undan ákvörðunum sínum henni sveið
En á meðan tíminn sveif
fann hún sér aldrei neina undankomuleið
Hún reyndi öll brögðin í bókunum
en endaði alltaf á sömu villigötunum
Hún hélt að allt væri að endalokum komið
en sá fljótt að það var allt í hausnum hennar ofið
því loksins sá hún ljósið á ný
svartnættið hafði horfið eins og sól fyrir ský.