Jæja, hérna kemur þjóðhátíðarlagið í ár frá Tha' Mic's(MC Hawk & Sverrir A)

—————————————————-

Það er verslunarmannahelgi, ég er á leiðinni til eyja.
Þar ætla ég að tjald'og kipp'í unga peyja.
Sem eru svo fullir að þeir munu ekkert segja
því þeir drekka svo mikið áfeng'að þeir deyja.

Í eyjum er einnig fullt af litlum hnátum
ég tek þær allar, með heljarinnar látum.
Ræðst aftan að þeim einsog kellingin Bent,
tek þær, og þakka svo fyrir mig pent.

Já, það er gaman að vera í eyjum
þar jafnt nóg af peyjum sem hreinum meyjum.
Sem eru til í að ger'allt fyrir mig
svo villt að þau myndu jafnvel totta þig!

Það skiptir engu hvað þau eru gömul, ég tek þau bara samt öll sömul
Hvort sem þau eru tíu, ellef'eða tólf, ég rek'ann samt í öll þeirra hólf.
Og ekki dirfast að kalla mig barnaperra, hver segir svosem að það yngra sé verra?

Í brekkusöngnum syngja allir saman, eftir hann verður helvíti gaman.
Því þá kemur Árni'inní tjaldið til mín
bíður mér, að koma með sér heim til sín.
Þessi góði félagi minn, bíður mér að þrykkj'í rassinn sinn.

Á eyjum er ætíð glatt á hjalla þar eru allir að pot'í alla
Þú þarft ekki'að láta tíman líða
og bíða
-þess að svefnlyfið virki, til þess að fá að ríða
því þett'er landsins stærsta orgýa.


Það er verslunarmannahelgi og ég fer til Akureyrar,
ég hef heyrt að stelpurnar þar séu orðnar soldið meyrar.
Þær hafa víst fátt annað á höndum,
en að ala upp börn og ríða aðkomumönnum.
Könnum málið, málin, brjóstastærð og annan ljóma,
því ekki vil ég enda með einhverja kynsjúkdóma.

Á Akureyri eru líka margir sætir strákar,
og lítur oft út fyrir að í buxum þeirra séu snákar.
Allt á iði, þeir láta sko aldrei neinn í friði.
Ég ætla að finna mér einn flottan strák til að tæla,
og hommafóbíu í burtu að fæla.
Ekkert vinnur betur á hommafóbíu en náin kynni,
og það verður sko mikið um þau að sinni.
Inn'í tjald ég dreg hann í einum rykk,
ég er snöggur að'ðí, já það er mitt trikk.
Þrykki aðeins í bossan hans litla,
á meðan ég við litla typpið hans fitla.

Ég er aftur kominn á stjá, ætla mér í eina stelpu að ná.
Látum okkur nú sjá, hvað hafiði uppá að bjóða?
Stelpurnar hrannast upp, eins og ég sé skilaboðaskjóða.
Aðeins eina í einu, það eru ekki til nægir smokkar,
nei, bíddu við, það vær'annars gaman að prufa nokkrar.
Flokkar af fólki hópast saman fyrir utan tjaldið mitt,
þau vilja öll fá að komast inn og fá sitt.
Þitt er mitt og mitt er þitt, svona í grófum dráttum,
fjandinn, það kemur hér fólk úr öllum áttum!
Ég læt mér fátt'um finnast, þetta fer brátt að linnast.

Senn verslunarmannahelgin liðin er, og ég aftur í bæinn fer.
Akureyri ég kveð með söknuð'í hjarta, sælar minningar, ég hef ekkert til að kvarta.
Vart'að ég tími að fara strax í burtu, en ég hreinlega verð að komast í sturtu.
Ég tek tjaldið niður og aftur í siðmenninguna sný,
en til Akureyrar mun ég fara næst þegar ég á frí.