ég var einu sinni í hluti af hópnum en ég missti allt saman/
það tók ekki langann tíma var ekki erfitt og heldur ekki gaman/
en enginn veit hvað átt hefur fyrr en misst hefur svo fuck það/
ég næ engu aftur til hvers að reyna, ég finn mig á öðrum stað/
sem sagt í eitri ég gleymi missirnum þegar ég er freðinn/
ég veit að þetta er ekki það besta en þetta er eina leiðinn/
fyrir mig að lifa áfram án þess að áfellast sjálfan mig of mikið/
því meira sem ég hugsa um það því stærri verður skammturinn fyrir vikið/
ég lifi best í vímu, ég man aldrei eftir því sem ég gerði í gær/
en það eina sem ég veit með vissu er að dauðinn færist nær og nær/
en skítt með það mér er sama, ég verð feginn við að fá að deyja/
ég heyri ekkert minnst á lífslöngun en ég heyri dauðann hlæja/
og hvað veit ég svo sem ég nennti ekki að læra, námið var snúið/
eina sem ég nennti að muna var það að hláturinn á að lengja lífið/
sem er greinilega lýgi í augnablikinu því að deyja er væn flenging/
þetta eru lokatölur og ég tapaði, svo að ekki verður framlenging/