Mér líður svo illa, ég veit ekki hvað hefur verið gert/
Ég er innilokaður inní daufu herbergi allt hvítt a lit lífið er einskins vert/
Ég hef verið niðurlagður á ýmislega hætti af öðrum völdum hefur mannorð mitt verið svert/
Sakleysingi hef ég alltaf verið síðan þetta litla barn fæddist alsbert/
Bara ef ég fengi að stíga upp úr minni sál og gæti hamingjuna snert/
Lífið var ekki alltaf svona illkvikindislegt en núna er allt hert/
Arirnar vísa marga vegi en ég spyr mig sjalfan ef ég flý þá hvert/
Þeir sem ráða ríkjum hafa okkur sakleysingjana blekkt/
komum frá öpunum en núna hefur mannnfolkið í fylkingar klofnað/
Á verðinum hafi verndarenglanir sofnað/
Ættli það sé einhver sem yfir okkur vakir/
Ef svo er eru þeir í sínu fagi afskaplega slakir/
Við tilheyrum með búhjörðinni og eigum helst bara að vera nakir/
Lífnaðarhættir fólks er siðleysisblinda/
Það er haldið mér í kafi er að drukkna kann ekki heldur að sinda/
upp á kirjuturninum stend og bið þig helst mér að hrinda/
Hef séð svo mikið ræfislegt svo ég set á mig myrkan klút og rembshnút ætli binda/
Það er ekki hægt að Sjóleiðis flýja því í seglinn vill ekkert vinda/
útrymingarmáttur mannskepnunar er mikill/
við höfum lykill að leiðinni til að gera þessa jörð áhæfa/
sker í púlsinn með rýtingi þangað til að ég er kominn nógu djúpt að það ver að blæða/
þegar heimurinn bregst mér þá læt ég blóðið flæða/
tek upp fjöður og skrifa með rauðu bóðinu ljóð/
ég geng alttaf sama veginn sem í gær ég líka tróð/
núna eru góðu dagarnir taldir/
einu sinni voru dagarnir passlega hlýjir en núna eru þeir kaldir/
unglingar í dag eru metnaðarlausir og ílla upp aldnir/
leyndardómur er um að lausn lífsins sé í miðju bergi falinn/
ef þetta mynda finnast þá gætum við allt endurskapað/
þessvegna ný heimkynni, gætum farið aftur á byrjunarreit/
en fólk þarf alltaf að vera að synga og skapa ástæðu til illinda/
hjarta fólks er kalt smá ástúð til þeirra mætti í ofninum kinda/
allir eru svo þröngsýnir það er eins og að fólk sé innilokað í búri/
martraðirnar klæmast sortugar í mínum draumi þannig að ég sef ekki vænum lúri/
einginn þorir að hafa skoðun sína því annars lendir allt bara í klúðri/
herliðarnir þramma sín spor eftir götunum ef þú óhlyðnast er skotinn með púðri/

viðlag: 3x
á hvaðá veg endar þetta/
í ringulreiðinni eru mínir kraftar á þrotum
og að lokum mun ég niður detta/
frelsið er ekki lengur til það hefur brunnið í eldlogum
þú verður að þegja en ekki deila þínum skoðunum/

kerti þess lífs sem við lifum er að útbrenna/
ljóðskáld mega ekki lengur skrifa hvað sem er með sínum penna/
því nú eigum við í stíði og er ég neðst í forgangröðinni/
byrjaður að hósta blóði og er að fara á bálið enda ekki í gröfinni/
ljoðskáld mega helst ekki enþá vera pólitisk/
megum ekki breiða út sannleikann ekki sína hann svona neikvæðann/
yfirvöld halda þessum tíma í blekingu útaf því megum við ekki breiða út þekkingu/
íllmennin ráða yfir öllum miðlum útvarpi, dagblöðum, sjónvarpi og neti/
útskúfaður frá þjóðfélaginu útaf því er ég dapur og rölta eftir slitnum vegi/
en samt finnst mér allt gerast svo hratt, tíminn rennur eins og sleði/
ég hef einga löngun til að fara á fætur frekar sný ég sólarhringnum við og ligg í leti/
einu sinni gat ég leikið mér úti, en núna er hún farinn þessi góða gleði/
það var þegar ég vaknaði einn morguninn/
ég var að teigja úr mér og leit í spegilinn/
og sagði við sjalfan mig að ég væri búinn, að gera allt og hefði ekki neitt til að lifa fyrir/
þennan morgunn gerðist þetta fyrir alla jarðarbúa og á jörðinna urður stórir felllibylir/
lífið þennan morgunn fór allt í veður og vind/
ég veit að allir jarðarbúar hafað lifað í synd/
til að þetta myndi ekki gerast á ný var þetta rit skrifað/
huldann yfir þess var kansski ekki auðséð/
en þó að lokum komumst við að skaparinn yfir þessu réð/
en einn daginn sem ég varð úti og var að frosna/
kom gammall maður sem hveikti bál ég sá í augunum á honum
að hann vildi að ég myndi við kuldann losna/
þetta var í fyrsta skiptið að veröldinn byrjaði að brotna/
að einhver hjálpaði mér við hlýjuna varð ég þreyttur og vildi sofna/
svo vaknaði ég við að hvít dúfa var að í mig gogga/
ég sá að um fæturnar var bréf bundið/
í því stóð að ef ég hefði það fundið/
skyldi ég reisa skýli sem vörn gegn felllibylinum sem myndi útrýma öllu líf á jörðinni/
átti ég að safna saman ósyndugu mannshjörðinni/
og skyldi ég hylja þeim fyrir aftan vörninni/
af fólki hefur skrattin hirtr sálirnar/
ávöxtur aldinnstrésinns er eitraður og vísar á undirheima dyrnar/
eftir að við fengum smá skilningsvit/
fór fólk að ræna- dópa- drepa og lífið varð strit/
eftir öll stríðsátök kom móðurjörð með sitt síðasta stúngubit/

viðlag: 3x
á hvaðá veg endar þetta/
í ringulreiðinni eru mínir kraftar á þrotum
og að lokum mun ég niður detta/
frelsið er ekki lengur til það hefur brunnið í eldlogum
þú verður að þegja en ekki deila þínum skoðunum/
<br><br>að sjá konur kyssast er flott…