Núna hef ég áttað mig á því að ég er hérna einn/
allir í fjölskyldunni farnir eða dánir ekki neinn/
ég er hérna einn í stórborginni og á engann/
eina sem ég geri er að vinna og hugsa til lengdar/
hvað ég eigi að gera í framtíðinni/
en ég sakna þess að vera heima með fjölskyldunni/
undir arineldi með þeim ræða hlutina/
jaft og við tilfiningar og hvað þau gerðu um helgina/
en ég get kennt sjálfum mér um þessa Vesæld/
en til að breyta þessu öllu eins og það var er ekki hægt/
þetta er liðið og kemur alldrei til baka/
sama hve Mikið ég vilji það/
en núna er ég líka kominn á aldur og líkaminn hrönar/
hugsa um allar mínar minningar en þær eru farnar/
ó kve ég vildi að ég væri kominn heim aftur/
kominn í faðm fjölskyldunar og færi aldrei aftur/
í þann heim sem ég lifi núna í/
á svona stundum óskaði ég þess að vera ekki lifandi/
þá gæti ég hvílst í ró og næði/

Fjöskyldann er farinn en ég verð að sætta mig við það/
hún er farinn kemur alldrei til baka/
en ég veit að bráðum mun ég hana sameinast/
því ég finn kve nálagt við erum og erum að nálgast/
en mínóturnar sem ég ekki hugsa um fjölskylduna/
því ég elska fjölskylduna mína og þær eru fáar/


en og aftur hugsa ég hvort ég eigi að flytja í minn heimabæ/
þar sem ég ólst upp í æsku en ég fór því ég vildi frama og frægð/
þótt að þessi atvinnuframi sem ég valdi mér heppnaðist ekki/
hann var ekki allveg sá sami sem ég sagðist ætla í/
hann hefur allavega komið mér hingað/
ég get ekki kalla mig fátækann né ríkann/
en aðalatriði lífsmíns núna er að komast til fjölskyldunnar/
ef ég get það er ég kominn á topp tilverunnar/
en afhverju er þetta svona óþæginleg tilfining/
að vera ekki hjá sinni fjölskyldu og núna er fjölskyldan mining/
því ég fór einu sinni og skildi hana hérna eftir/
svo er ég á leiðinni til baka eru þau öll farinn/
svo eina sem er hægt er að sameinast þeim á himnum/
þar get ég hitt og séð mest allt af mínum ættingjum/
rifjað upp skemmtilegar minningar sem skeðu þegar ég var yngri/
þá var ég staðráðinn að fara ekki og var með fullu viti/
en núna sé ég að ég tók vitlausa beigu í lífinu/
en get samt séð mína ættingja á himnum/

Fjöskyldann er farinn en ég verð að sætta mig við það/
hún er farinn kemur alldrei til baka/
en ég veit að bráðum mun ég hana sameinast/
því ég finn kve nálagt við erum og erum að nálgast/
en mínóturnar sem ég ekki hugsa um fjölskylduna/
því ég elska fjölskylduna mína og þær eru fáar/

komið endilega með álit