er það af eða á ,hvort skal það vera/
er ég kominn til að vera eða mun ég láta lítið á mér bera
geta englaskarar borið mig á sínum vængjum í gegnum lífið
eða stend ég á eigin fótum óskandi þess að geta svifið
ég fell í yfirlið af súrefnisskorti,sársaukinn er innvortis/
til að vakna þarf ég meiri örfandi efni en Bubbi Morthens
í dauðadái ,gangandi,með lokuð augun ,
skynjunarlaus með frosinn haus og slökkt á öllum mínum taugum.
engar tilfinningar meiningar eða skynsöm orð með hugsun/
fólk sem ég mæti kallar mig dópistaræfil í alltof stórum buxum/
ég nota tímann sem ég í dái til að hugsa um lífsins gang,
hugsa um hvort mér sé nokkuð að færast alltof mikið í fang.
————


meðalmennskan yfirgnæfandi,sefjandi doði
heiladeyðandi framtaksleysi sem að svæfir taugaboðin/
óboðinn gestur í mínu höfði er ekki barnanna bestur,
heldur hættulegur einsog ótaminn hestur,
hann er sestur að í mínu hjarta hefst strax handa við að kvarta/
yfir þeim tómleika sem þar rikir,einmannakenndin er slík/
reykur kemur inní líkaman og vanlíðaðin víkur/
gleymi öllum áhyggjum ungur drengur í ónefndu hverfi Reykjavíkur
en daginn eftir er tómleikinn slíkur,að ég kem ekki upp einu orði/
andinn í hausnum gerist reiður og hann hótar fjöldamorði.
en ég er bara einn og þvi vantar í morðið fjöldann/,til hvers í fjandanum að drepa mig,minn andi er núþegar fyrir handann.
ég er Messías sendur til að frelsa fólk frá illu,
en nú er svo komið að ég vafra sjálfur um á vegum villu/
er ég á rangri hillu í lífinu ?,ekki vill ég svo meina /
en það virðist mér um megn að ætla mannkyninu í rétta átt að beina,
nú er ég hættur að reyna,hættur sannlkianum frá sjálfum mér að leyna/
ég hef kgefist upp,því ég veit það er um seinan,
að reyna að beina fólki til nýs og betri vegar/
þegar maður sjálfur þarf að glíma við hugsanir svo þunglyndislegar.