örvilnunar, bölvunar, ölvunarhugleiðingar
laða fram það versta í mönnum sem að koma hingað
með vúdúsæringum og útúrsnúningum er þvingað
til að horfa á, á meðan augntóftir ég fingra
á meðal slyngra satanmenna sem að sálma syngja
meyjarkjöt ég legg mér til munns, það mig mun yngja
með messuvíni meyjarhöftum mun ég ávallt kyngja
úr höfuðleðri indjána búin til mín pyngja
svo í rústum mínum rotnar nú sá rumpulegi riddari
örum ristur, rangeygur og ekki vel upp alandi
talandi um furðulega fýra sem að fávíslega fíflast eins og fávitar og fatta ekki djókið
sem lifir hlátrask´öllum í því köllum við þá nöfnum
og bætum alveg nýrri vídd við orð sem kallast höfnun
ég hatast og matast á lifendum sem föllnum
ég er blindur kýklópi sem að fréttir fær frá hröfnum
sný krökkum út í horn með tilhlökkun (blair witch)
við sökkvum rotnu blóði í og drukknum
kveiki á rauðum luktum fyrir dauðar hjásvæfur
í myrkri er ég skæður því ljósið nú slökkvum.