Þetta er frekar stutt sem ég er kominn með, á eftir að fullklára þetta. Langaði bara að fá smá álit á það sem ég er kominn með.



Partur 1.
Mér finnst ég ekki vita hvar ég er staddur/
Fer aftur og aftur í gegnum hverja rútínu aftur/
Sindri hvar ertu ? hvernig væri að fara’ð vakna/
Félagi þú hefur það fínt, ekki vera að kvarta/
Þú sérð lífið í litum, en ég sé litina alla svarta/
Ég segi ekki að ég hafi það verra en allir aðrir/
Hver hefur sinn djöful að draga og allir mismunandi harðir/
Verð bara að hafa einhvað til að halda’í og hugsa um bjarta framtíð/
Því hversu langt kemstu áfram þegar þú ert svona svartsýnn?/
Ég var áður að gefast upp, langaði brjóta fokkin árarnar/
Í brjáluðu skapi að veita sjálfum mér höggþunga áverka/
Stundum langar mig að hverfa, vera ský á loftinu/
Því hvaða leið sem ég fer, virðist ég enda alltaf á botninum/

Viðlag:
Nýjir tímar og allt svo breytt/
Fólk stendur í kringum mig, samt virðist ég standa einn/

Partur 2.
Ég er þessi ungi sveinn, sem virðist alltaf standa einn/
Segist sjá allt svart-hvítt en mun samt ávalt standa beinn.. í baki/
Þó ég hrapi og missi skapið eftir skíta atburði/
Sem lögðu mig samstundis í hið þunga djúpa þunglyndi/
Vonleysi og vonbrigði fylgja svo með sorginni/
En ég upplifi svo mikið meira, þegar ég heyri : Sindri þú ert að missa þig í ofmetni/
Svo ég horfi útum gluggann og spái hvernig líf mitt mun seinna verða/
Því enginn sér-það/ og engin mun/
Bið bara bænir þannig svaraðu kæri guð/
Muntu taka á móti mér, eða senda mig að Heljar her/
Ég er tilbúinn að ganga helveginn í staðinn fyrir að lifa hér/
Dett í svefn, sofna við regn sem slær gluggann fast og þétt/
En hvern get ég blekkt, ég mun ekki taka á móti dauðanum/
Frekar ganga lífið með litblindu þreyttu augunum/
Og raula lag til að komast í gegnum annan-dag/
Því ég má ekki gefast upp með lífið á milli handanna/
Má ekki gefast upp með lífið á milli handanna…

Viðlag
Nýjir tímar og allt svo breytt/
Fólk stendur í kringum mig, samt virðist ég standa einn/ x2