(kann ekki alveg á systemið, fyrri póstur bull)

Lævíslega laumast lúpulegir læmingjar
í leit að líflínulófa með leiðina markaða niður,
ansi næðir niðurinn um naprar nætur á meðan að,
narrandi nöðruaugu niðra þá njerði er engjast í neðra,
von er allra veðra því í vætunni er visinn vísnakóngur,
í væskilslegu veðráttuvináttuvolæði,
með vínanda í veðmáli með líkurnar á móti sér,
sé sannleikurinn sannfagur,
sorinn aðeins saurugur, sýking mín sjálf sýningin
þá siðmenningu sárvantar smá pensillín
sem plægist svo með plóg og plagar þannig prózak potandi,
otandi að otri þeim sem óttaðist á ögurstund,
að óvinnandi óvinir með ógurlegar fallaxir,
óbeislaðar óvættir með óttalegar tannraðir,
óumflýjanlega myndu óma,
sem martraðir myrtra munaðarleysingja, saumað fyrir munna,
meðan minningarnar munnhöggvast og meitla meginmálið,
fyrir mæður sem að mæðir á að móðga ekki meira,
viljiði vita fleira meðan barsmíðar mínar meiða?
seyða snæviþaktar sápukúlur, svefningum langa stela,
snöggar að fela,
þungar byrðar sem að bera beisluð bönd með biblíuna innan brókar,
beint til bókar skal nú beilað,
og lesa um beljur sem sem að baula inni í fjósi á Jónsmessunótt
blásum á bálið og bjóðum góða nótt,
blásum á bálið og bjóðum góða nótt.