helvíti er líðan enn ekki staður
djöfullinn er hugsun enn ekki maður
ég get ekki lagst aftur á hveri nótt ég vakna upp
frá martröðum og minningum sem ég get ekki talað umm
mig vantar sumt.. er ég gallaður?
kiddi er elskaður enn kjaftur er hataður
… sumir segja kjaftur tharfnast guðs
… enn kiddi tharfnast thess að standa upp
ég kasta upp á trú og guð og finn varla fyrir hlýju
líður eins og ég sé fastur í stríðum palestínu
langt frá blíðu og heimili mínu með hníf í minni síðu
gríttur og híddur eins og jesús á sínum tímum
mér líður eins… og ég sé engum líkur
flokkast ekki í týpu nema sem hvítur skítur
ég er ekki með strípur ég minni ekki á gínu
svo ég fell ekki inn í hópinn… ég er týndur

á djöflaeyjuni týndur við enda alheimsins
gleyptur af jörðini og horfinn inn í algleimið…


ég skil ekki neitt.. fatta ekki djókið..
afhverju líður mér einn umkringdur fólki
ég er tvístruð róteind límd ein inn í tómið
ég tóri, thótt ég passa ekki inn í hópinn
alltaf út í horni, ég minni á hrók
rúllandi um bæjinn eins og bolti með ástthór
ég átti ást, enn sú ást dó
svo ég skrifaði ljóð og fékk mér thá bjór
og reyndi að gleyma thessum heim og láta mig dreima
umm fjarlæga heima og ljósahærða engla til að leiða
kvíðastíngur í minni síðu út af skuld sem tharf að heimta
ég meika ekki thetta líf enn læt samt til leiðast
og læt mér leiðast svo veiran fær að dreifast.
ég var eitt sinn maður nú er ég bara leifar
sálinn rifinn í hengla ég reyni að breitast til betri vegar
enn er eins og sprunginn pera ekkert ljós hér að gerast


á djöflaeyjuni ekkert ljós við enda alheimsins
thað er ekkert ljós meðan ég horfi inn í algleimið


commentið endilega