Minningar, fyrir hverja eru þær?
ég á mjög fáar en ég met þær sem ég fæ
man eftir fimmára strák að fá pennaveski
man eftir tíu ára strák sem var hent-af-hesti
man eftir heimsóknum frá jafnaldra krökkum
ekki nema 6 á ári, ólst upp langt frá öðrum
man eftir góðum hundi, sem mannslífi bjargaði
man svo þegar í skóla ég byrjaði…
minningar þaðan eru lítið nema staðreyndir
veit að þetta gerðist, en eftir því man-eigi
ofbeldi hvern einasta dag í nokkur ár
blokkaði þetta burt, hef núna lítið nema sár
leifar af verra lífi, þar sem vinalaus var-ég
en þegar vini ég fékk, það allt ég man-vel…
og nú er ég hræddur, get vart verið einn
því þá ég óttast að allt verði breytt
vinirnir ditsa mig og hanga með öðrum
og ég gæti allteins labbað beint útá götu
látið aka á mig og farið í dá
og séð að enginn kæmi mig að sjá
life goes on, ég er bara þarna gaurinn
sem reyndar reddaði þegar vantaði aurinn…
eða far eitthvert lengst útí rassgat
eða flaut bara með svona afþví bara
ég þakka öllum sem hringdu eitthvað í mig
og reyndu þarmeð að hitta eitthvað á mig
ekkert endilega fólk sem ég þekkt'og hitti mikið, en só?
þorði aldrei sjálfur að hringja, ef þau hefðu fengið nóg…
og þótt ég hitti suma ekki lengur
þá reyndu þau meira en gerist og gengur
sure ég hitti fleira fólk, en þau bara hringd'ekki
sem er nú svosem ekki voða erfitt
svo nohomo folks, takk fyrir þetta
***þ*r, *l*x, *r*n*, *e*n*, og svo *r*a









Efa að fólkið rekist á þetta, eða ef það rekst á þetta, að það viti hver þetta er. Ekkert reyna að fatta neitt.