ég ákvað að setja 1 af mínum texum hér inn partur af þessum texa hefur komið hér áður
svo endilega commentið hann…

Ég á aðeins eitt líf

Eitt sem ég veit ekki/
Ég varla mig þekki/
Og sjálfan mig ég blekki/
Hafðu það í huga, Þegar ég kem með þetta rím/
Til að minna mig á hvaða vandamáli sem ég við glím/
Dag eftir dag/
Ég reyni að finna mitt fag/
Eins og að reyna að semja þetta lag/
Stundum kem mér ekki á stað/
Ég veit ekki hvað er að/
Ég finn stundum ekki orðin sem ég er að leita að/
Ég reyni að skrifa þau niður á blað/
Hausinn á mér er farinn að snúast í hring/
Ég vinn við að keyra fram og til baka hring eftir hring/
Allan sólahring, enda er ég ekki lengur með hring/
Um það ég syng/
Eins og ég sé fastur í einhverjum vitahring/
Og allt um kring, er fullt af gámum/
Það er eins og ég sé fastur í einhverjum námum/
Og ég finn mér ekki leiðina út/
Ég er orðin svo þreyttur og búin keyra mig út/
Líkaminn minn er farinn að segja til sín,
Beinin er farinn að standa út/
Ég þekki varla vini mína lengur/
En hvað þá með syni mína/
Þeir þekkja varla mig lengur/
En svona vist lífið mitt gengur/
Ég er bara ungur drengur/
Að reyna að komast af.

Ég á aðeins eitt líf og reyni að taka á því/
Enn það, það virðist einhver vera á móti því/
Ég hef oft hugsað um að fucka því upp/
Og sjá hvort að lífið gangi ekki betur upp/

tveggja barna faðir ég er stend hér/
tági mig um hvernig lífið er/
Mér liður illa, get ekki lýst því/
reyni að fella það, útaf öllu rugli sem ég hef lent í/
Augun fölna, hjartað slæst allt færist fær og fær/
andadrátturinn engst og engst, ég er engu nær/
hvað sem ég reyni að halda í,
virðist ég vera alltaf einu skrefi aftar/
stuðing mig vantar/
það er eins og þegar fingri er smellt/
puff ein og ein hverfur/
myrkrið mynddast, skugginn hverfur/
hvað um ykkur verður/

Ég hélt að ég væri með allt á hreinu/
En síðan missti ég allt í einu/
Ég varð áttaviltur, augun mín glitruðu/
Missti allan mátt, fæturar titruðu/
stóð einn yfir gefin, útí myrkrinnu/
ég reyni að þrauka til enda lífsinns/
en nú lifi ég ein dag í einu/

ég seldi holt mitt, til fikniefnisdjöfullinn/
til að deyfa sál mína niður/
en nú hann eftir mér bíður, að ég dett niður/
ég reyni að halda mér fyrir ofan jörðinna/
ég er ekki reiðubúin til að fara í gröfinna/
ég er ekkert nema dári/
og það vestar með hverju ári/
ég á að vera maður með manni/
og á að standa fyrir mínu/
og þeim sem ég treysti eiga að standa fyrir sínu/
en ekki snúa mér baka, og hugsa um einhverjar hvítar línur/
og allt þetta stöff, þú heldur að þú sért eitthvað töff/
þetta er bara heimska, þú ert bara að grafa þína eingin gröf/

Ég á aðeins eitt líf og reyni að taka á því/
Enn það, það viðrist einhver vera á móti því/
Ég hef oft hugsað um að fucka því upp/
Og sjá hvort að lífið gangi ekki betur upp/

Ég gerði þetta allt fyrir sjálfan mig, Þetta lag er ekki til ykkar/
heldur fyrir mig, sjá hvört að ég hafi eitthverjar tilfingar/
ég spyr sjálfa mig dag eftir dag, hver er tilgangur lífsins/
ást, hatur, reiði eða er þetta allt til einskyns/
myndir myndast í kollinum, sem mér langaði ekkert að sjá/
sem mér langar ekkert að deila um, en hjartað fer að slá/
bortna niður, en brýt það niður með reiði/
yfir því verð ég leiður,smát og smát ég niður mig sneiði/
í þessa myrkru hlið, sem ég er að festast í/
kemst ekki í burt, en ég reyna að halda mér í/
því að þessa eið, er svo djup og breið/
en ég virðist alltaf lenda aftur á þessum svörtum reit/
ég má ekki gefast upp/
ég verð að standa upp/
því að ég er ekki ein hér/
tveggja barna faðir ég er/
og þeir biða eftir mér/
það eru þeir þurfa á mér að halda, svo ekkert rugl /
ekkert bull ne sull fyrir mér eru þeir meira en gull/
ég gæti ekki lífa án þeirra, þeir eru mér allt/
en hjártað á mér varð svo kalt/
það er ég, sem þarf að leiða þeim réttu leið/
en ekki þessa úrræði sem ég skreið/
dökku dimmu eið.