leiddist svo ég byrjaði bara að semja og núna er ég stopp svo ég ákvað að henda þessu bara inn, þetta er meira bara djók heldur en hugsað sem alvöru texti og er ætlast til þess að þessi texti sé lesinn sem slíkur. ;P

Þetta er saga af lítilli stúlku sem lifði ein í stórum heimi/
bjó á götunni eftir að hún greindist með geðveiki/
fjölskyldan var íhaldsöm og full af fordómum og fáfræði/
ástin hvarf og heimilið fylltist af hinu dimmasta svartnætti/
faðirinn henti henni út því hann hana hræddist/
hann hélt hún væri andsetinn öndum sem væru illsku gæddir/
hún bjó í kassa og einu vinir hennar voru raddirnar/
raddirnar sem enginn heyrði en sögðu henni kannski-satt/
raddirnar voru lítið geðveikari en stelpan sjálf/
voru svo grimmar og vondar að oftast brast hún í grát/
sögðu henni að gera hluti sem voru öðrum forboðnir/
hún mynnti aðra á antikrist því raddirnar hötuðu boðorðin/
raddirnar sögðu henni að hún væri byrjunin á endanum/
lífið á jörðu væri á enda þótt lífið hennar hefði verið frekar-stutt/
hennar hlutverk var að leiða mannkynið í syndaflóð/
í átt að tortímingu og eilífum þjáningum hún átti að flytja-fólk/
hennar fyrsta verk var að ná fram hefndum á sinni fjölskyldu/
fara heim á ný og leggja sér manna kjöt-til-munns/
um miðja nótt hún læddist hljótt inná hljóðlátt heimilið/
með beittan hníf í hendi og úr augunum skinu veikindin/
hún fór fyrst inn til bróður síns því hún vildi drepa hann fyrst/
lítill fimm ára strákur en hún mun aldrei gefa grið/
hún skar hann á háls án samvisku, eyrnanna á milli/
horfði á blóðið leka niður líkamann og fagnaði syndinni/
þurkaði blóðið á hnífnum meðan blóðið lak niður líkamann/
lagði munninn á blóðvott sárið og saug það ýkja-fast/
er stelpan klárar þá opnast herbergishurðin uppá gátt/
mamma vaknaði við lætin og bregst hún strax í grát/
stelpan stekkur upp, knúinn af yfirnáttúrulegum mætti/
með flugbeittum hnífnum hún móður sína djúpt særði/
sár þvert yfir magann, myndaði op og innyflin láku út/
stelpan reif út garnirnar en læddist síðan burt líkt og mús/
pabbinn kom fram því hann vaknaði við öskurin/
er hann sá konuna hann datt en reyndi að öskra á öryggi/
lyktin af blóði og útrifnum líffærum fylltu vit hans/
hann kúgaðist en reyndi allt sem að hann mögulega gat/
stelpan kom þá labbandi útúr gráum skugganum/
blóðug í framan og hann bað hana að hlusta-stutt/
hann grátbað hana um líf sitt og að sína miskun/
en hann var ekki svo heppinn að verða fyrstur/
því raddirnar voru illar og höfðu enga samvisku/
og stelpan knúin áfram af sótsvörtu hatrinu/
hún hljóp af stað og stökk ofan á pabba sinn/
plokkaði úr honum augun og át þau með bestu lyst/
hún stóð síðan upp meðan öskrin fylltu nóttina/
raddirnar voru glaðar með litlu siðblindu snótina/
hún rásaði um en gekk síðan beint inn í bílskúrinn/
dró með sér verkfærin hans pabba inn í-húsið/
lokkaði til sín köttinn því ekkert mátti sleppa lifandi/
nelgdi köttinn við gólfið meðan pabbi beið liggjandi/
tók upp sögina og gekk að pabba sínum með glott/
er hún setti sögina að hendi hans hljóp af skot/
á litla fríða enninu myndaðist lítið rautt gat/
en hnakkinn var horfinn, hann splundraðist af/
nágrannarnir vöknuðu við lætin og hringdu á hjálp/
litla stelpan sem hefði getað fengið hjálp á jörðinni lá/
blóðið klýnt í hárinu og afgangurinn af heilanum á veggjunum/
á meðan pabbi lá blindur en við hvellinn hann hrekkur-upp/
hann þreifar fyrir sér og leitar að henni í öllu blóðinu/
opnar eyrun og reynir að hlusta eftir hljóðinu/
andardrætti eða einhverju merki um að hún sé lifandi/
því ef hann hefði hlustað þá sæti hún sitjandi/
þau sætu öll saman við borð eða saman í sófa/
en í staðinn fékk hann risastórt blóðbað/

húsið baðað í sírenum og bláum blikkandi ljósum/
lögreglumenn í vígskrúða útum allt húsið stóðu/
enginn verður var við að stelpan byrjar að hreyfast/
ætti að vera dauð en núna mun einhver meiðast/
hún grípur í hnífinn og læðist aftan að einni löggunni/
sker í sundur hásinina, það brjótast út sársauka öskurin/
hún grípur hamarinn sem lá á gólfinu og brýtur ennið/
blóðið sem lekur útúr eyrunum fylgdi á eftir/
annað skot hljóp af en án skaða hana snerti/
augun orðin svört og skinnið orðið dökk grátt/
líkt og hún hefði legið og steingerst í þúsund ár/
ekki lengur stelpan, búin að endurlífgast í raddirnar/
heimsendir hafinn-hratt, jörðin orðin prísund og allir eru fastir-þar/
sprungur opnast í jörðinni og himininn hverfur í reyk/
ógnarafl úr dýpstu fylgsnum helvítis er komið á kreyk/
hún stendur upp og byrjar að tala ævafornum tungum/
upp úr sprungunum koma hundar helvítis og sleikja út-um/
kvöldmaturinn ærist og hleypur um í kaosi/
ekki hægt að streitast á móti því djöfullinn var-kominn/
spádómarnir uppfylltir, við steyptum okkur í glötun/
fórum slæmu leiðina því hún virkaði hröðust/
hundarnir svartir með rauð augu og blóðugar vígtennurnar/
japlandi á fólki, búnir að rífa af þeim báðar hendurnar/
því fleiri sem deyja því meira breytist litla stelpan/
skinnið flagnar af og litlu beinin byrja að bresta/
umturnast í veru sem hver einasti maður horfði upp-til/
frelsarinn sjálfur birtist og glotti til þeirra frekar hugsi/
jesú kristur sýndi sitt rétta andlit sem snákurinn í eden/
kominn til að sanna að það stoppar hann ekkert/
að hann sé mestur, meistari blekkinga og lyga/
sanna það að kærleik hann hati og að ást hann muni hindra/