ég stil hér einn inni í herbergi, einbeiti mér að því að reyna að hverf'ekki/
en til hver að reyna að láta sjá sig þegar ég veit að þú sérð mig ekki/
það liggur við að ég sé sá eini sem ég þekki/
ég veit ekki hversu mikið lengur ég tóri/
alltaf um helgar ég reyni að gleyma mínum syndum/
ég drekki mér í áfengi og tonn af klámmyndum/
þvílík leið til að gleyma syndum/
það væri magnað ef við fyndum, heila kistu til að eyða syndum/
ég er togaður í svo margar áttir, hvert sem ég fer leita ég að sáttum/
en það virðist allta vera að ég missi af einhverjum þáttum/
ég reyni og reyni að ná áttum/
en þegar það text er mér strax snúið annað/
og áður en ég veit af er ég að gera eitthvað sem er bannað/
því getur maður ekki líf sitt fyrir hannað/
þetta líf er alger martröð/
það er hægt að líkja þessu við langa svarta röð/
í öllu þessu myrkri blóðbað/
og það er bara spuring um tíma hvenar ég lendi á þeim stað/
ég leita mér að frið og ró, en enda alltaf á stað sem er fullur af snjó/
það er eins og ég sé óstöðvandi/
það lítur út fyrir að ég sé versti mannfjandi/
ég reyni að halda bandi, en enda alltaf á kvaf í sandi/
mér finst ég vera einn, ég enda alltaf á því að vera seinn/
þetta lítur ekki vel út, maginn á mér er alveg hættur að hrökkva í kút/
og ég er hættur að setja á munnin stút/
ég fann einu sinni fullt af tilfinningum/
ég tek þátt í öllu en annarstaðar enda alltaf vinningar/
ég orðinn fátækur, er alls ekki srpækur/
það eina sem ég kann er að slást/
en það er lítið við það að fást/
ekki kemst ég áfram á því/
og í vinnunni neita ég að fá frí/
ég er á lúsa launum, ég á varla fyrir baunum/
mig dreymir um betra líf, en mig vantar eitthvað til að losna við þess hlíf/
svo ég bíð og ég bíð/
en en enda alltaf með því að láta salt í sárið/
ég get varla passað uppá hárið/
ég hef ekkert lengur að gera/
allt stolt sem ég hafði að bera er farið/
líkt og að einhver hafi verið barinn, ég er farinn


þetta er ennþá óklárað…

og enn og aftur, plíz ekki vera með leiðindi, ég er ekki í skapi til að höndla það núna…