Það var eitt sinn gaur, langvinsælastur
Allir vildu vera hann, stelpunum fannst hann sætastur
Hann átti flotta kærustu, það sama að segja um bílinn hans
Það var allt frábært og fullkomið við lífið hans
Hann átti góða fjölskyldu, átti heima í stóru húsi
Engin fjárhagsvandamál, aldrei þröngt í búi
…dekurbarn, fékk allt upp í hendurnar
Hann hafði það fínna en nokkur maður getur haft
En lífið er ekki alltaf dans á rósum því oft stinga þyrnarnir
Hann kom að sinni heittelskuðu langt frá lífsmarki
Hann sá strax hvað var að, hún var föl eins og snjórinn
Hringdi á sjúkrabíl… það var allt út í blóði
Stór pollur á gólfinu, rakvélarblað í hendinni
Við hliðina á henni var miði sem hún skildi eftir sig
Á honum var hennar kveðja við þetta veika líf
Vildi ekki lifa lengur í þessarri veröld sem hún átti heima í
Sorgin safnaðist og tárin runnu
Gat ekki verið þarna lengur, þurfti að komast í burtu
Hún fór frá honum að eylífu.. hann vildi ekki trúa því
Hljóp út á götu og dó er hann varð fyrir sjúkrabíl
komment eru vel þegin
“enginn veit hvað hann hefur átt fyrr en það er glatað