Jó, ég hleyp langt um götu, nakinn./
Kemur einn þá hlaupandi, blóði alls, þakinn/
En ég læt það ekki stoppa mig og ríð honum í, eyrað!/
Kemur ekki mamma hans með styttu sem hún hafði, leirað/
En var mér nóg boðið og uppí hana, tróð/
En kátnaði þá gamanið er yfir mér hún stóð/
En seinna þá um kvöldið ég yfir drullu, óð/
Með mömmuna á hælunum, þá var hún sveitt og, móð