Saga um lítið skot…2 mánuðir…


Ég hef frá fyrstu stundu ávallt yfir þig litið/
verið sagt að þú sért leiðinleg, ekki vitund fyndin/
systir vinar, óvinar, svo vinar, óvinar og svo aftur vinar/
en ég átti að vita að engum finnst systur sínar, fyndnar/
svo allt í einu gef mér tíma, tala þig við/
kemur mér á óvart að, þú, ert með brjóst, shit/
stend mig að því að stara, aftan á hárið/
á henni, shit hárið kveikir bálið/
í mér, enda rautt að hætti hinna verstu Íra/
en verst að þú fílar ekki, ljóta fýra/
gefst þó ekki upp, held áfram að reyna/
nema alls enginn fattar að ég vill fá meira/
en speaking terms, vil fá samband, en nei það/
virðist ekki, fært, get ekki einu sinni, viðurkennt skotið/
en þá allt í einu, það hverfur, skotið, farið fokk it/
kjarkurinn kemur og ég, fer á bloggið/
viðurkenni, skotið, skrifa margt, flókið orðið/
ýti svo á ‘áfram’ og sendi öllum, online linkinn/
en því miður vill svo til að, bróðir hennar er inni/
daginn eftir, allir virðast hafa heyrt að/
ég fíla red, en þó flestir virðast segja/
'respect man, að koma út clean'/
eða ‘finnst þér virkilega, stelpan fín’/
já, skotið er farið, it's gone, it's the end/
'cause now I kinda, like your best friend/




Ef svo furðulega vill til að e-r sem ég þekki lesi þetta, þá meinti ég ekkert með seinustu línunni…

þetta er, btw, það fyrsta sem ég hef nokkurn tímann reynt að gera, fyrir utan ljóð í íslenskutímum…