Á dimmri vetrar nótt lekur mitt svarta blóð í stríðum straumi/
Afar hljótt finn ég þrýsting falla fljótt og ég flýt í dauðum draumi/
Finn lífið fjara út, andartak og hjartað þagnar/
Seinustu andartökin og lungun falla saman/
Jafnt og þétt rís ég upp frá köldum líkamanum/
Mín fystu skref stíg ég burt og lít rétt svo aftur/
Geng hægum skrefum frá sjálfum mér beint í hreinsunareldinn/
Mínar þungu byrðar lausar, laus frá taktlausum snerli/
Samt reikar mín sál einmanna um hálendi dauðans/
Villist í þoku helvítis og rifna úr sársauka/
Vildi ekki líf þar sem hamingja er bara fölsk von/
Með minningu um ekkert nema tár og brotin loforð/
Stend ég á þröskuldi eilífðar og er tilbúinn að ganga í gegn/
Napurt haustið nálgast mig og þungum skrefum stíg ég inn/
Ekkert hvítt ljós við endann, ekkert gullið hlið/
Enginn englasöngur, bara umkringdur af þögninni/
Það er ekkert líf eftir dauðann, bara dauðinn/
Og ég er bara eitt fallið laufblað að hausti/

mínir vængir brotnir, sál mín komin að niðurlotum/
ég get þetta ekki lengur, það er komið að mínum endalokum/
ég loka augunum og gleymi mér í eigin algleymi/
rek hnífinn í hjartastað og verð einn af englum alheimsins/

komments vel þegin, á eftir að fínpússa thou

takurinn er á http://zebox.com/eddi/ að því að iuma er klikkað