í miðjum desember í dimmum mánuði í dimmu rökkrinu skógar rjóðrinu ég hlít um steinvölu og dett oní hil og hilurinn grafinn í gil þetta er eitt hættuspil finn kulda bak við mig í dimmu herbergi lít afturfyrir mig sé mig sem sottnandi lík og fyllist af hatri já það er greinilegt að ég er kominn í minn svarta heim mitt svarta hatur hjarta fel ég þeim sem í mér búa íllum hatri (æ fokk ég held að ég sé orðin skign orðflokka greining yðar hátign) það er ég sem sé allt svart í dymmu myrkra herbergi ég sé að túngan hún rottnar augun gotna eyrun blottna ég músikina botna svo einginn heiri til þegar myrkra öflin skríða af stað