Mín skilgreining á vilja er mjög svipuð og þín. Lendi oft í því að menn segja að þessi hestur sé mjög viljugur og þá sérstaklega í hestaferð. Svo kem ég á hestinn og tel hann vera viljugann en þá er hann bara soldið latur en alveg ösku “viljugur” í hestaferð og taumstífur og menn segja að hann sé ofsaviljugur… uuu, það er að mínu mati oftast bara frekja sem drífur þá áfram í hestaferð ef þeir stífa sig á tauminn. Þá er hesturinn einfaldlega ekki nógu viljugur þrátt fyrir að vera öskuviljugur í ferð en það að hann er ekki tilbúinn að gefa sig fyrir taumnum og það er víst ekkert annað en frekja. Viljugur hestur á að losa um sig og vera léttur á taum. Samt kannski ekki sammála því að hann eigi að hafa mikla ferð því að geta hesta er misjöfn þrátt fyrir vilja þó svo að líkurnar séu auðvitað meiri.

Svo segja menn oft að hesturinn sé alltaf viljugur á heimleiðinni en ekki frá húsi, uuu, þá er það bara frekja eða falskur vilji fyrir það eitt að vera á heimleið. Kannski má segja að hesturinn sé viljugur en ekki í réttri merkingu samt.

Svo þekki ég meri og veit um marga sem myndu segja að hún væri alveg öskuviljug, sem hún reyndar er en hún er samt soldið mikið spennuviljug og það er ekki raunverulegur vilji þrátt fyrir að hún sé viljug.

Pabbi á reyndar helminginn í einu viljugasta hrossi sem ég hef kynnst um æfina, kappið var svo mikið að hún var ávallt að ýta á tauminn (sem margir myndu segja að væri frekja) en þó var hún alltaf svo tilbúin frá húsi að það mætti halda að hún væri á leið heim í síðasta áfanga í hestaferð;)

En já, þetta er mín skilgreinig á vilja;)

Sammála öllum hér,, vilji er ekki það sama og frekja,, vilji er vinnugleði og framlögn hestsins.. :)

Það sem þú lýsir er ekki vilji, heldur hlýðni.