Ég ef oft og mörgum sinnum dottið af baki einu sinni þegar ég var e-d 7 ára var ég á hestinum hans próður míns (fyrsti hesturinn í familíunni) og hann var þó nokkuð viljugur svo var ég að ríða á opnu svæði, stóru túni og minn bara fékk víðáttubrjálæði og rauk úití loftið ég alveg að deyja úr hræðslu get engan vegin stoppað hestinn svo ég ákveð að ég verði að hoppa af baki og geri það en valdi besta staðinn til þess og hoppaði á eitthvað grindverk og handleggsbrotnaði. Hesturinn stoppaði svo bara nokkrum metrum frá og stóð þar eins og ekkert hefði í skorist!! Ég að grenja úr mér augun og var svo keyrð uppá slysó- en ég var svoddan rebel að ég var úber stollt af þessu.
Svo var ég einu sinni fyrir 3-4 árum að þjálfa meri sem var svoldið tæp stundum og var á leiðinni heim heimreiðina að bænum sem ég var á (uþb.300m eftir) þegar að hún byrjar að hrekkja og ég tek flugið og hryn niður á götuna beint á hliðina og merin rýkur heim og ég ætla að standa upp og fara heim en ég get ekki stigið í fótinn alveg að drepast í lærinu og tek einhvern rafmagnsstaur til að styðja mig við en ekkert skárra og ég er ekkert að komast heim og enginn að sjá mig og ég að deyja svo eftir örugglega 10 mínútur (leið eins og hálftími) kemur konan á bænum út og sér merina og fer að líta eftir mér og sér mig stamndandi útá miðri götu og sækir mig á bílnum. En þegar ég er kominn inn þá verður mér alltaf meira illt og er að drepast úr verkjum svo ég er drifin nir á slysó þar sem læknirinn hélt ég hefði lærbrotnað en sem betur fer var það ekki heldur hafði bara blætt inná vöðvan í lærinu
þetta var allavega nógu drullu vont - ein versta lífsreynsla sem ég hef upplifað- en allt grær að lokum
kv. Indí

Það eru bara aumingjar sem detta af baki… Ég flýg venjulega af baki :)

Hefuru virkilega bara dottið einu sinni af baki ??

Ég hef dottið oftar af baki en ég man eftir.

Þegar ég var lítil þá fannst mér svo gaman að fara á hestbak en mátti ekki fara ein svo ég rölti bara niður á tún og fór berbakt á hestana. Var ekki einu sinni með beisli eða neitt. Þar voru nokkrar flugferðir hehe.

Þegar ég var svona 6-7 ára þá vorum við með hestaleigu heima og ég fór einhvern tíman á klikkaðan hest þar sem var bara fyrir þá sem unnu þarna. Þar var ein flugferðin.

Svo einhvern tíman fengum við nýjan hest sem var svo horaður að það var ekki hægt að festa hnakk á góðu móti á honum. Vorum nefnilega vön spikfeitum hestum og vorum með extra langar gjarðir hehe. Svo fór ég á stökki upp brekku og hnakkurinn undir og ég með. Beint ofan á steinahrúgu. Var ekkert sérstaklega þægilegt.

Svo einhvern tíman þá vorum við vinkona mín á hestbaki með mæðrum okkar og þær voru búnar að banna okkur að fara á stökk, því þær voru svo hræddar um að við myndum detta af baki. En við bara stungum af og fórum á tún við hliðiná reiðveginum sem þær voru á. Ég var á hest frá vinkonu minni og við fórum á harða stökk. Svo allt í einu ákvað hesturinn sem ég var á að taka snögga hægri beygju en ég hélt bara beint áfram hehe. Sem betur fer sáu mæður okkar þetta ekki en við vinkonurnar dóum úr hlátri.

Svo hef ég líka nokkrum sinnum hent mér af baki. Sérstaklega þegar hesturinn sem ég átti trylltist og ætlaði að hlaupa í gegnum hlið sem var með spýtu yfir, sem hefði þá náð mér að brjóstum eða eitthvað.

En ég hef ekki dottið af baki í fjölda mörg ár núna. En það hlýtur að koma að því einhvern tíman aftur.

Kv. catgirl

Mínar sögur voru kannski ekki sérstaklega skemmtilegar svo ég verð að bæta einni við.

Ég fór einu sinni í jónsmessureið Harðar frá Mosfellsbæ austur til Þingvalla.

Við vorum 4, ég og vinkona mín og 2 vinir mínir. Það var rosalega gott veður og ekki búið að rigna heillengi sem er eiginlega ótrúlegt því vanalega er þvílíkt leiðinlegt veður þegar jónsmessureiðin er.

En allavega annar vinur minn datt af baki á leiðinni og ofan í EINA drullupollinn á leiðinni og datt akkúrat í hann miðjan !!!

Greyið var brúnn frá toppi til táar.

Þetta var virkilega fyndið og við dóum úr hlátri og gerum enn þann dag í dag grín að honum ;-)

Kv. catgirl

ég held eina skiptið sem ég hef dottið af baki var þegar ég var sex eða sjö og ég var búinn að fara eitt reið´námskeið og fannst órúlega gaman. En svo var einhver fjölskylduferð á Reynisvatni þar sem hestar voru í girðingu og ég systir mín sem er eldri en ég tók betri hestinn og ég var látinn á einhvern brjálaðan hest og kunni ekki neitt og fyrst fórum við aðeins út fyrir girðinguna og hesturinn var ekkert á því að hlýða mér, svo brjálaðist minn og ég datt af. Svo var hann á einhvrju flippi hoppandi yfir mig og steig næstum því oná mig. svo var ég skíthrædd við að fara á bak aftur en mamma sagði eitthvað við mig að ég mætti ekki verða hrædd við hesta núna því þá þyrði ég kanski aldrei aftur og myndi verða skíthrædd þannig að ég ákvað að prófa aftur innan girðingarinnar með systur minni en hún þorði ekki að skipta um hest en minn brjálaðist og var ausandi og prjónandi en ég datt ekki af baki fyrr en hann fór að próna og stökkva í hrinigi þá henti ég mér af baki og hann var á einhverju flippi og steig næstum oná mig en eftir það varð ég skíthrædd við hesta í svona ár eða eitthvað þangað til ég mundi hvað það var gaman=)ekki skemmtileg saga en eina skiptið (held ég) sem ég hef dottið af baki:)

Það má eiginlega segja að sú hestareynsla sem stendur uppúr hjá mér var þegar ég toldi á baki! Ég hef dottið það oft að það tæki fleiri vikur að telja það.

En sagan um það þegar ég toldi á baki.
Frændi minn hafði verið nýbúinn að eignast gráan töltara í skiptum fyrir einhvern annan hest og systir mín ákvað að skella mér, 7 eða 8 ára, á bak þeim hesti og fara með mig í útreiðartúr. Fyrst fórum við hring um hesthúsahverfið og allt gekk vel og síðan fórum við út úr hverfinu ásamt frænda mínum og vinum hans. Þegar við vorum komin aðeins út fyrir hverfið þá fóru þeir aðeins að hvetja hestana og hesturinn sem ég var á byrjar að brokka hægt, þetta varð til þess að ég missti annað ístaðið… og við það hélt hesturinn að væri að hvetja sig og fór ennþá hraðar, ég reyni að toga í tauminn, en þá reisti hann bara höfuðið og fór að tölta, og ég missti hitt ístaðið en þá fór hesturinn á harðastökk.
Systir mín sá að ég réð ekkert við hestinn og kallar að hinum að reyna stoppa hestinn. Frændi minn bregður þá það ráð að stilla sér upp í hliðið við hliðina á ristahliði sem var á veginum. Þegar hesturinn kemur á harða stökka að hliðinu tekur hann snögga beygju út á veginn og stekkur yfir ristahliðið með mig á baki. Ég man að þegar hesturinn var kominn yfir hliðið þá var það eina sem ég hugsaði að koma hestinum af veginum.
Einhvernveginn tókst mér það og að lokum stoppaði hann inni í hóp af túristum á hestaleiguhestum, sem klöppuðu og voru mjög ánægðir með þessa sýningu.

Ég hef verið nokkuð iðin við kolann… og ekki skánar það með aldrinum, núna í vetur er ég búin að detta tvisvar og fá eitt svakalegt spark. …Hver segir að hestamennska sé ekki áhættuíþrótt. Um daginn lenti ég í smá prjónara sem fór aðeins og of hátt upp og við lentum báðar á bakinu, það var reyndar svolítið mikið vont. Annars er það oftast voðalega klaufalegt hjá mér. þegar ég var yngri á ferðalagi um hálendið þá beygði merin mín sig aðeins fram að fá sér að drekka úr á og ég rann fram á háls og út í. -Mér var svolítið kalt það sem eftir var dagsins;)

Ég var á hestbaki á einum grumpy hesti og var á leiðinni niður á stíflu og auðvitað fetaði ég frá húsi er í faxabóli, síðan var ég að fara niður brekkuna hjá fáksheimilinu og ætlaði að hvetja hestinn á stökk hann var snöggur að bremsa og henda mér oní drullupoll ég fór bara aftur á bak og kláraði reiðtúrinn.

fyrir 2 árum fór ég með frænku minni á hetsbak og við vorum báðar berbakt. hún var á merinni sinni og ég gömlum hesti frá frænda mínum. þegar við vorum komnar smá spöl, beygði merin hennar undan henni og hún datt í grasið (meiddi sig samt ekkert) merin hljóp heim en ég fór og náði í hana… svo vorum við komnar á “áætlunarstað” og hvíldum hestana smá en fórum svo heim… ég á merinni hennar og hún á gamla hestinum… svo á nákvæmlega sama stað og áður, beygði merin hennar undan mér og ég datt í grasið… þá nenntum við nú ekki að ná í hana og tvímenntum bara heim. þetta var geðveikt fyndið =)

“Enginn er óbarinn biskup” - sagt er að maður verði ekki hestamaður fyrr en maður hefur dottið nokkrum sinnum af baki…