Ég á 1 hest en ég er mikið á pabba hest líka :-)

Minn heitir Órion og pabba Freyr.
Þeir eru mjög svipaðir í skapgerð að því leyti að þeir geta báðir verið rosalega mislyndir en maður svona lærir á þá.. (dálitlir kvenmenn í sér kannski hehe ;-) Þeir eru báðir jarpir og er alltaf gert grín af mér fyrir að vera á “eins hestum”.
Þeir eru miklir töltarar en mjög ljúfir brokkarar líka :-) Bara í alla staði frábærir og eru allir sammála um að við þríeykið erum góð saman ;-)

Þeir eru ekkert voðalega góðir vinir og eru dáldið að bíta hvorn annan en eftir smá tíma þá byrja þeir að venjast hvor öðrum,,, sérstaklega þar sem þeir eru oft með ókunnugum hestum í girðingum.. Ég tek þá alltaf 2 saman út um allt og það er hreinlega ekkert skemmtilegra en að ríða út á þeim í góðra vina hópi :-)

Þar sem ég er úr sveit þá ríð ég aðallega út á sumrin en hef stundum riðið út með vinum mínum upp í Herði í Mosfellssveit.

Myndi nú langa að hafa hest inni í vetur en hef hvorki tíma né efni á því *grát*

Kveðja kisustelpan :-)

Ég á 2-3 hesta einn.
Fluga sem ég erfði frá bróðir ömmu hún er orðin sirka 15 vetra frek og löt og hún er rauðblesótt (enginn draumahestur)

Vænting er miklu betri hún er leirljós og er með 90° liftu hún er mjúk í gangi en er sjónhrædd þess vegna er ég ekki mikið að fara á bak henni:(

Léttir:ég er sko ekki viss hvort ég eigi hann (það eru svona samningaviðræður í gangi hjá mér og pabba)
Ég hef aldrei prófað hann .

Ég á því miður engan hest :(
En draumahesturinn í dag er eitt stykki viðráðanlegur barnahestur til að byggja upp sært sjálfstruast eftir gífurlega byltu sem ég fékk fyrir nokkrum árum, hef lítið farið á bak síðan.

Ég á einn klár, 15 vetra og heitir Erpur. Hann er “dökkskoljarpur, stjörnóttur.” Þegar ég fékk hann, þá réði ég eiginlega ekkert við hann, þar að auki var hann í rokum. Í heilan vetur fór ég ekkert á bak en var bara að vesenast uppi í hesthúsum, þann vetur urðum við rosalega góðir vinir, ég kenndi honum að heilsa og núna heilsar hann oft að fyrra bragði. Ég fór á námskeið með hann og náði tökum á honum, núna rýkur hann ekki lengur með mig, því ég komst að því að hann vildi alls ekki koma mér af baki, heldur þurfti hann bara að hlaupa. Við höfum komist að samkomulagi, hann rýkur ekki með mig, og ég hleypi honum einu sinni til tvisvar í túr.

Fari einhver annar á bak honum, þá er hann þotinn, alveg þar til viðkomandi dettur af. Þá skokkar hann til baka að reiðmanninum, biður hann um að koma aftur á bak, svo hann geti hlaupið meira.

Í haga er hann spakur og rólegur, kemur yfirleitt á móti manni og fylgir manni til baka að hliðinu og hneggjar svo á eftir manni. Hann virkar eins og hann hafi tvískiptan persónuleika. Ég get farið á bak honum berbakt, beizlislaust í miðju stóði án þess að neitt gerist. En þegar maður leggur á hann lifnar heldur betur yfir honum. Hann verður allur sperrtari og vill fara af stað.

Ég haf nú samt ekki tíma til að hafa hann á húsi í vetur : (