VeryMuch fyrir 22 árum, 1 mánuði Fjöldi lestra: 363

Komment á Handklæði.

“I conclude then that the necessary and sufficient conditions for knowing that something is the case are first that what one is said to know be true, secondly that one be sure of it, and thirdly that one should have the right to be sure.
Alfred Jules Ayer (1910-1989) í The Problem of Knowledge”

Er ég sá eini sem þykir meiga bæta við kommum og etv punktum, inn í þessa klausu hans Ayers? Hvað er þetta með suma heimspekinga og langar setningar?! Það mætti eflaust gagnrýna mig fyrir óþarfa kommuspreð og tiktúrur með semíkommur og þh, en fyrsti hluti þessarar SETNINGAR(!) er ansi bara torskilinn. Ekki fyrir flókna eða djúp-bláa merkingu. Nei, mun frekar fyrir e-a undarlega, mér liggur við að segja bjánalega, dulkóðun á merkingu textans. Það er eins og sumum þyki heimspeki meira sexí í löngum illskiljanlegum setningum. (Ég er sko að kommenta á höfund textans, ekki á innsendandann.)

Hér er minn skilningur á þessu “rugli”. Settur fram með breytingum á greinamerkjum.

"I conclude then that the necessary and sufficient conditions for knowing that something is the case[,] are first that what one is said to know[,] be true[;] secondly that one be sure of it[;] and thirdly that one should have the right to be sure."

Hvað finnst ykkur?
Er ég að steypa hérna?
Endilega komið með komment og/eða betrumbætur, hugmyndir eða bara meiri steypu. ;)

(Ps. Þetta er gagnrýni á FORM, ekki á INNIHALD textans. Þetta er EKKI gagnrýni á þann sem sendi þennan texta inn. Þetta er íþm betra en Dolly Parton.)

Kv
VeryMuch

gthth fyrir 22 árum, 1 mánuði

Heh.. hva, er Dolly ekki heimspekingur? :)

Já það er ef til vill rétt hjá þér að fyrsti hluti málsgreinarinnar geti verið torskilinn. En þegar ég ber þetta núna saman við frumtextann (bls. 35 í uppgefnu riti) þá eru engar kommur nema þessar tvær þarna. Ótrúlegt en satt, þá er textinn bara svona :)

Annars verð ég að játa að ég er ekki sérlega sleipur í íslenskri kommusetningu (þ.e. reglunum sem giltu áður en hún var meira eða minna afnumin úr lögboðinni stafsetningu), hvað þá í ensku. En líklega myndi ég skrifa textann svona, ef ég þyrfti að breyta honum: "I conclude then[,] that the necessary and sufficient conditions for knowing[,] that something is the case[,] are first[,?] that what one is said to know be true[;] secondly that one be sure of it[;] and thirdly that one should have the right to be sure.“

Ástæðan fyrir kommunni á eftir ”knowing“ er sú að hún hjálpar til að afmarka skýringaraukasetninguna ”…that something is the case“. Ef þeirri kommu yrði ekki bætt við myndi ég líka sleppa þeirri á eftir ”case“.

Ástæðan fyrir kommunni á eftir ”are first“ er sú að það sem á eftir kemur myndar heild sem ”are first“ tilheyrir ekki. En ég er þó ekki viss um þessa kommu, hvort ég vil hafa hana eða ekki. Ef til vill er ekki mikil þörf á henni og texti sem er ofhlaðinn kommum er engu skýrari en kommulaus texti.

Ástæðan fyrir því að ég myndi ekki afmarka ”be true“ með kommu er e.t.v. flóknari. Hún er sú að ”be true“ er hluti af heild sem samsvarar málfræðifyrirbærinu accusativus cum infinitivo á latínu; það er að segja þolfalli og nafnhætti. Sagnir eins og segja, telja, sjá, skynja, hyggja o.s.frv. geta tekið svona ”konstrúksjónir“ með sér. Dæmi: ”Ég sé manninn (þf.) hlaupa (nh.). Hér stýrir sögnin “að sjá” þf. og nh. í stað þess að taka með sér skýringaraukasetningu (“Ég sé að maðurinn hleypur”). Og í enska textanum (þó svo að í ensku séu ekki nein föll eftir að ráði) samsvarar “one” þf. og “be” nh. sem “is said” tæki með sér - nema hvað, þar sem “is said” er þm. yrði “one” nf. (“Ég segi einhvern (þf.) vita (nh.)” verður í þm. “Einhver (nf.) er sagður vita (nh.)”. Accusativus cum infinitivo verður því nominativus cum infinitivo eða nefnifall með nafnhætti). En ef maður sneri þessu nf.-ígildi og þessum nh. yfir í skýringaraukasetningu sést greinilega að hér er um heild að ræða: "are first [,?] that what it is said that one knows“. ”that one knows“ er ákveðin heild, skýringaraukasetning. Þess vgena vil ég að sú heild haldi sér þegar önnur ”konstrúksjón" er valin til að koma þessari merkingu til skila og þess vegna hafna ég kommunni þarna. _____________________________________
Aut tace aut loquere meliora silentio.

___________________________________

Fyrra álit

VeryMuch fyrir 22 árum, 1 mánuði

Gthth:

Já ég get vel tekið undir kommutúlkun þína. Fyrri hlutinn er jafnvel betri en hjá mér. Ég gæti etv bætt þetta hjá mér á eftirfarandi hátt:

"I conclude then[,*] that the necessary and sufficient conditions for knowing that something is the case[,] are first that what one is said to know[,**] be true[;] secondly that one be sure of it[;] and thirdly that one should have the right to be sure.“

* Ég tel þessa kommu vera til skilningsauka.
** Mér þykir þessi komma vera til skilningsauka.

Rök þín fyrir brottfalli ”**“ kommunar eru án efa fullkomlega gild og ”rétt“, en ég tala bara fyrir mig og minn málskilning, sem er af öllu einfaldara tagi. ;) Rökin voru raunar full ”advanced" til að ég skildi þau í kjölinn. Enda hefur málfræði og þh aldrei verið mín deild. ;) Ég melti merkingu textans ss betur en ella, með þessari kommu. En svona hlutir eru auðvitað túlkunaratriði eins og við vitum báðir. En væntanlega eru þín rök betri, og túlkunin þal traustari.

Kv
VeryMuch

Fyrra álit

gthth fyrir 22 árum, 1 mánuði

Ég er kannski bara að flækja málið að óþörfu. En það væri nú gott ef einhver kunnáttumaður í ensku gæti sagt okkur hvernig ströngustu reglur um kommusetningu í ensku eru. _____________________________________
Aut tace aut loquere meliora silentio.

___________________________________

Fyrra álit

gthth fyrir 22 árum, 1 mánuði

Annars er nú í lagi að kommenta líka á innihald textans. Þetta er augljóslega slæm skilgreining á þekkingu vegna þess að hún kemst ekki undan Gettier-vandanum, sem lesa má um í grein minni “hvaðer þekking?” (http://www.hugi.is/heimspeki/greinar.php?grein_id=27578) :) _____________________________________
Aut tace aut loquere meliora silentio.

___________________________________

Fyrra álit

VeryMuch fyrir 22 árum, 1 mánuði

Gthth:

Já ég kannast við Gettier-vandann, enda búinn að lesa greinina þína. :)

Sá vandi er að mínu mati ekki raunverulegur vandi. Þeas hann er mun fremur opinberun á frumstæði þekkingarskilgreiningar Platóns, enda var hann ekki sáttur við hana. (Ekki satt?)

Persónulega tel ég (hugsanlega) nauðsynlegt að skilgreinia sannleika sér, og á undan þekkingarhugtakinu. En þetta er enn að grautast í hausnum á mér, og hefur raunar legið í dvala í þónokkurn tíma. En stakar pælingar hafa stundum gott af því að liggja smá tíma í dvala, í einskonar marineringu. Þannig leysast þær ljúflegar og verða jafnvel meyrari undir tönn en ella. Þessi pæling er enn að marinerast í hugarfylgsnum mínum.

Ég sé ekki betur en að Ayer sé einnig e-ð óákveðinn. Hann talar eins og hér sé um að ræða góð skilyrði fyrir þekkingu, svona eins og garðyrkjumeistari myndi tala um garðinn sinn. Án þess að minnast á innri virkni sjálfra plantanna. Etv fellur Platón einnig í flokk garðyrkjumeistara. ;)

Báðir tala um sannleika, án frekari skilgreininga á hugtakinu. (En nú er ég ekki viss, þar sem ég hef lesið hvorugan nægilega, til fullyrðinga í þessu efni.)

Ég er á því að ef skilgreining á þekkingu felur í sér hugtakið SANNLEIKA, krefjist það skilgreiningar á hugtakinu, sannleik. Sem leiðir mig enn og aftur á gamalkunnar slóðir, þar sem sannleiki á aðeins heima í rökkerfum, og þal þekking einning. En það stendur ekki í vegi fyrir pseudo-sannleika eða pseudo-þekkingu. Eins og fyrri daginn, velta slík gerfi-hugtök á skilgreiningum, sem eru NB rökbinding á merkingu (eða e-ð í þá áttina). Etv velta öll hugtök á rökbindingu merkingar, sem oft er nokkuð lausleg, enda staðgenglar fyrir það sem liggur undir. (Etv eru hugtök, í máli, í letri og hugsanir á hugtakaformi, einhverskonar flokkun á e-m dýpri skilningi, einskonar metafísísk flokkunarfræði á föstum tilverunnar. Hmm.. geymum þetta í bili.)

Kv
VeryMuch

Fyrra álit

gthth fyrir 22 árum, 1 mánuði

Jah.. Gettier-vandinn er a.m.k. mjög raunverulegur vandi fyrir svona skilgreiningar, eins og skilgreiningu Ayers, ekki satt? Og það er einmitt það sem honum er ætlað að vera.

Platon fellst á endanum ekki á að þetta sé endanleg skilgreining á þekkingu þó erfitt sé að lesa hann öðruvísi en svo að hann telji þetta allt nauðsynleg skilyrði. Og þar er ég nú eiginlega sammála honum.

En hvað sannleikann varðar, þá er engin tilraun til að skilgreina sannleikann innifalin í þessari tilraun til skilgreiningar á þekkingu. Þessi skilgreining er samrýmanleg nánast öllum skilgreiningum sannleikans, hvort sem það er samsvörunarkenning (eins og hjá Platoni, Aristótelesi, Russell, Austin og Tarski), samkvæmniskenning (eins og hjá Spinoza, Otto Neurath og Nelson Goodman) pragmatismi (eins og hjá Peirce, Dewey og James), afvitnunarhyggja (eins og hjá Quine), ofaukahyggja (eins og hjá Strawson og F.P. Ramsey) eða önnur naumhyggja (eins og hjá Paul Horwich). Það breytir engu. Það er ekkert í þessum kenningum um eðli sannleikans sem stríðir gegn því að menn samþykki þessa skilgreiningu á þekkingu. Það sem fyrst og fremst stríðir gegn því að þetta geti talist réttnenfd skilgreining er mótbára Gettiers. _____________________________________
Aut tace aut loquere meliora silentio.

___________________________________

Fyrra álit

VeryMuch fyrir 22 árum, 1 mánuði

Gthth:

Hvað sem hvaða kenningum líður, þá stendur eftir að þessi silgreining er ófullkomin. Skilgreining sannleikans, og innlimun hennar í skilgreiningu þekkingar, er leið sem ég er að kanna, til mögulegrar framfarar. Orð eru til alls fyrst, en ég fer brátt að skulda emdir. Hver veit hvernær því stigi verður náð.

Kv
VeryMuch

Fyrra álit

Popcorn fyrir 22 árum, 1 mánuði

Hefurðu lesið Foucault? Hann er hrein skelfing (notar one og
oneself svona 10 sinnum í hverri setningu). “Nature is definition.”

Fyrra álit

VeryMuch fyrir 22 árum, 1 mánuði

Popcorn:

Jú, það hef ég víst gert. Því miður liggur mér við að segja. ;)

Ég las e-n texta sem hann hafði klambrað saman, í íslenskri þýðingu; í Skýrni, Haust 1993, bls 187, “Hvað er upplýsing?”.

Eftir þann lestur, spurði ég mig, e-ð á þá leið: “Er maðurinn bjáni?!”. Nú man ég ekki alveg textan lengur, en að mig minnir, fannst mér Foucault ganga í kring um efnið eins og köttur um heitan graut. En nú bera færri orð minni ábyrgð. Ég man ekki nógu mikið til að tjá mig neitt frekar um þennan sértæka texta. ;)

En ég man að álit mitt á honum, var í frjálsu falli, seinast þegar ég sá það. ;)

Kv
VeryMuch

Fyrra álit

Heimspeki

Heimspeki

Ofurhugar

Stjórnendur

Hverjir eru inni

Korkar - Heimspekilegar umræður

Komment á Handklæði.

Dýr

Dægurmál

Fræði

Leikir

Lífið

Lífsstíll

Margmiðlun

Menning

Skjár

Sport

Tónlist

Tækni

Vélar

Hugi