Það þurfa ekki að vera efnasamböndin í heilanum, bara gjörðin sjálf.

Siðferði er ekki tilgáta heldur tilfinningalegt viðmið. Mér finnst ógeðslegt að drepa, þess vegna stríðir það gegn mínu siðferði að gera það. Það stríðir líka gegn siðferði margra morðingja, sem sjá eftir morðinu. En morð afsanna ekki siðferðisdóma um þau, engu frekar en það að ég fái mér ekki nammi sannar að þig langi ekki í það.

held þú sért eitthvað á mis hérna

Siðferði er félagslegar reglur samfélagsins.

Það hefur ekkert að gera með heilann og það þarf ekki að sanna né afsanna.

Af spurningunni að dæma virðist þú misskilja svolítið hugmyndina um siðferði, sem er ekki vísindalegt lögmál um hvað getur og getur ekki verið. Siðferði er betur hugsað sem hugmyndafræði sem gerð er af mönnum til að stuðla að vellíðan manna (og annarra dýra) miðað við þær líffræðilegu forsendur sem hafa þróast með okkur. Ef þú hefur áhuga á þess háttar vangaveltum um siðferði frá vísindalegu sjónarmiði er The Moral Landscape eftir Sam Harris mjög áhugaverð lesning. Getur t.d. fundið hljóðbók á Pirate Bay.

Það getur vel verið, fer eftir því hvað þú átt við með því að afsanna siðferði. Þú virðist meina að það sé einfaldlega í eðli sumra einstaklinga að bregðast við ákveðnum aðstæðum með því að höggva þá í tvennt með exi og þar með fær ekki staðist að til sé algilt siðalögmál sem banni morð (það á ekki að myrða eins og þú segir). Það er alveg rétt, þess vegna aðhyllast fæstir hugmyndir um algild siðalögmál, því það er svo margt sem brýtur í bága við þá hugmynd. Hins vegar eru til margar hugmyndir um hvað siðferði er, hver öðrum betri en engin er best.

Langflest morð eru framin í hita leiksins og morðinginn sér mikið eftir því seinna.
Yfirgnæfandi meirihluti þeirra morða sem EKKI eru framinn á þann hátt eru síðan framin af einstaklingum sem eiga við einhverjar geðraskanir að stríða og er því ekki að marka hvað varðar siðferði hjá fólki sem er heilbryggt á geði.

TL/DR: Nei.

Siðferði nær bara yfir eitthvað með frjálsan vilja, sem vatn hefur augljóslega ekki. Siðferði eru reglur sem fólk á að fara eftir þegar það hefur val. Það eru engin “efnasambönd í heilanum” sem “láta” fólk drepa. Fólk drepur þegar það ætlar sér að drepa (nema auðvitað, þegar það gerir það óvart, en þá er það tæknilega séð ekki dráp).

Það sem þú ert að segja að það sé enginn frjáls vilji, þetta séu bara “efnasambönd” (geri ráð fyrir að hér meinir þú
“vísindalegar orsakakeðjur” - því efnasambönd er ekki allt sem gerist í heilanum) sem stjórna allri okkar hegðun, og það er enginn frjáls vilji og þess vegna meikar siðferði engann sens.
Þetta er aldagömul heimspekileg deila. Stærsta guðfræðilega þrætuepli allra tíma reyndar. Ef guð skapaði heiminn ákvað hann þá ekki í byrjun hver myndi haga sér á þann hátt að hann kæmist inn í himnaríki og hver ekki? (Þetta kallast kalvínismi)
Flestir vilja meina að menn hafi frjálsan vilja, allavega hegða menn sér talsvert öðruvísi og ófyrirsjáanlegar ef þeir trúa því að þeir hafa hann (sannar ekkert samt) og reyndar er ekkert í vísindunum sem afsanna hann. Vísindin vita nánast ekkert um meðvitundina og það er langt í land. Og skammtafræðinn afhöfðaði þá hugmynd að allt væri fyrirfram reiknanlegt í raunveruleikanum.

Fyrir utan allt sem ég skrifaði að ofan, getur siðferði verið til sem hugmynd um hvernig væri best að menn hegðuðu sér með tilliti til einhvers markmiðs (markmið á borð við betra samfélag, hámörkun hamingju sem flestra osfv). Ef morð eru hluti af óhjákvæmilegri náttúru morðingjans væri samt betra fyrir t.d. samfélagið að losa sig við morðingjann. Og að því leiti afsanna “efnaskiptin” ekkert.
- Það væri betra að hafa engin morð. Reynum að koma í veg fyrir morð. Læsum alla inni sem hafa tilhneigingu til að drepa. - Er siðferðileg hugmynd. Hugmynd um að breyta hegðun (með að takmarka möguleika morðingjans).