Hérna eru nokkrar goðsagna spurningar
http://www.hugi.is/heimspeki/korkar.php?sMonitor=viewpost&iPostID=471259&iBoardID=245&iStart=10

<br><br>í hvert skipti sem ég reyni að ná þér út:
þá ferðu dýpra inn :

Engu að kvíða. Þú ert í menntaskóla, eða hvað?

Yfirleitt er spurt úr námsefni vetrarins eða annarinnar. Á öllum mínum menntaskólaárum var aðeins einn kennari sem var með spurningar fyrir utan efnið; það var í mannkynssögu á 20. öld, þetta voru bónusspurningar (þ.e. hækkuðu mann bara upp, en ekki séns að það myndi lækka einkunn að svara þeim), og það var aðeins spurt um hverjir hinir og þessir voru; svo var spurt um menn eins og utanríkisráðherra BNA, Kúrdan sem var tekinn fastur og sendur til Tyrklands (man ekki hvað hann hét, en þetta var ‘98/’99) og svo framvegis.

Um form prófsins veit ég svo ekkert, það er bæði hægt að hafa krossapróf (þá er aðeins verið að prófa þekkingu á kenningum) eða ritgerðarspurningar - þá er bæði verið að prófa þekkingu og eigin hugsun. Slík spurning myndi t.d. vera: “Hver var frummyndakenning Platóns, og hvað finnst þér um hana?”. Er ekki best að spyrja kennarann?<br><br>Þorsteinn.

Ég var í heimspeki í 9. bekk, og ein spurningin hljóðaði svo:

Hvað er það mikilvægasta í lífinu? (og u.þ.b. 15 línur fyrir neðan!)
ég skrifaði: Að finna tilgang lífsins og fara eftir honum.

fékk fullt fyrir spurninguna, meðan aðrir voru að rembast við að fylla útí þessar 15 línur, en fengu kannski ekki nema hálfan…


Svo… eru heimspekipróf í menntaskóla allr öðruvísi? :)<br><br><hr><p align=“right”>
<i>
Vits er þörf
þeim er víða ratar;
dælt er heima hvað.
Að augabragði verður
sá er ekki kann
og með snotrum situr.
<br>Hávamál</i></p>
<p align=“left”><img src="http://www.simnet.is/hringur/hugi/logo.jpg"></p

Hokeypokey:

Lestu bara efnið sem liggur til prófs, og reyndu síðan að taka prófin ekki of hátíðlega.

Þú hugsar mun skýrar ef þú ert afslöppuð, vel sofin og ekki að velta nánustu framtíð of mikið fyrir þér.

Ekki hugsa um prófið, nema bara að vita hvernig próf eru líkleg, til að miða lesturinn við. En alls ekki fara sífellt að velta vöngum yfir því hvort prófið verði erfitt eða létt eða svona og hinsegin, meira en þú þarft til þess að ákveða hvað þú ætlar að lesa betur en annað.

Nákvæmlega sama og allt annað, undirbúðu þig undir atburðinn, gleymdu honum svo. Ef tveir menn undirbúa sig jafn vel undir e-ð, annar eyðir miklum tíma í að velta atburðinum fyrir sér og hugsanlegum atvikum sem gætu hennt hann, en hinn undirbýr sig og gleymir atburðinum svo þar til hann tekur þátt í honum; þá myndi ég veðja á þann sem gleymdi öllu um atburðinn eftir að hann var búinn að undirbúa sig. Sá sem fylltist þráhyggju um atburðinn, er mun líklegri til að vera að farast úr áhyggjum og vera taugaóstyrkur, og þal ekki hugsa eins skýrt og hinn.

Ss lærðu bara fyrir þetta próf, ekki pæla í prófinu sjálfu, mættu bara og gerðu þitt besta. Einfalt mál. En ekki altaf auðvelt að framkvæma. ;)

Sjálfur er ég taugahrúga fyrir flest próf, sérstaklega ef ég á séns á að fá fullt hús. :)

Kveðja
VeryMuch

Sjálfsagt verður spurt úr námsefninu. Þetta geta verið staðreyndaspurningar úr sögu heimspekinnar. Það getur verið beðið um að skilgreina einhver heimspeki hugtök eða skýra einhverja kenningu heimspekingsins. Að lokum getur verið beðið um að þú svarir frá eigin brjóst einhverri heimspekilegri spurningu t.d. hver er tilgangur lífsins.

Ég tók svona heimspekipróf þegar ég var í menntaskóla og komst að því að það dugar ekki, ef þú ætlar að fá háa einkunn, að svara bara beint upp úr efninu þó að þú kunnir það mjög vel. Ég gerði það á haustprófinu og fékk vægast sagt lága einkunn. En á vorprófinu tók ég mig til og bullaði alveg fullt í kringum það sem ég vissi, sem var ekkert meira en fyrir áramót, skrifaði allavegana þrjár eða fjórar arkir og var með þeim hæstu í bekknum.
Þannig að mín (heim)speki er að bulla bara nógu mikið…